ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! - บทที่ 1018
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1018
แววตามาริลินนั้นไม่ยินยอม ไอ้เลวนั่นไม่คิดเหลือเงินไว้ให้เธอสักแดง
เขาคิดว่าเธอกับเบ็นจะอยู่กันยังไงถ้าไม่มีเงินเหลือเลยสักเหรียญ?
ถึงจะเป็นอย่างนั้น เจย์ก็ยังดูสบาย ๆ ไม่เครียด และพูดด้วยเสียงอ่อนโยน “คราวหน้าอย่าลืมแจ้งอายัดบัตรทันทีที่รู้ว่าทำหายนะ”
มาริลินพยักหน้า “ค่ะ”
ตอนนี้ไทเกอร์ก็เอามือลูบท้องพร้อมร้องออกมา “แม่ครับ ผมหิวข้าว”
มาริลินเต็มไปด้วยความรู้สึกผิดหลังจากที่เธอเสียการ์ดไป พอได้ยินลูกร้องไห้เธอก็ตบหัวเขาอย่างหงุดหงิดพร้อมดุ “ทนเอาสิ”
ตอนนั้นเองที่เจย์ได้รู้ว่าพวกเขาไม่ได้กินอะไรเลย
เขาลุกขึ้นและเดินเข้าครัว พยายามอดกลั้นความคลื่นเหียนไว้เมื่อเห็นคราบน้ำมันบนเตา เขาทำซุปให้ทั้งสองคน คนละชาม
มาริลินจ้องมองแผ่นหลังทรงเสน่ห์ชวนฝันของเจย์ขณะที่เขาเคลื่อนกายไปมาอยู่ในครัว ดวงตาเธอเต็มไปด้วยความหลงใหล
ไม่ว่าจะด้านรูปลักษณ์หรือนิสัย ชายคนนี้ก็ดีที่สุดในโลก
ในเมื่อพระเจ้าส่งเขามาให้เธอแล้ว เธอก็ไม่มีเหตุผลจะปล่อยเขาหลุดมือไป!
ซุปเห็ดไก่เข้มข้นสองชามเตรียมเสร็จในเวลาไม่ถึงอึดใจ
เจย์วางซุปลงบนโต๊ะอาหารและลูบหัวไทเกอร์เบา ๆ “นี่ไงครับ ลูกทานเลย”
ไทเกอร์ผละจากมือแสนอบอุ่นของเขา และรีบไปนั่งข้างแม่
มือเจย์ลอยค้างอยู่กลางอากาศพร้อมความผิดหวังฉายแวบในแววตา เขาไม่สนิทสนมกับลูกของตัวเองอาจจะเพราะว่าเขาไม่ได้มอบความรักให้ลูกมากพอในช่วงหลายปีที่ผ่านมา
เมื่อมาริลินเห็นว่าเจย์ดูผิดหวังแค่ไหน เธอก็ตบหัวไทเกอร์และดุเขา “ทำไมถึงวิ่งหนีมาล่ะ? พ่อเขาจับลูกก็เพราะเขาอยากแสดงให้เห็นว่าเขาชอบลูกนะ”
เจย์ขมวดคิ้วก่อนตะโกน “อย่าทำให้ลูกกลัวสิ เรายังมีเวลาอีกมากในอนาคตที่จะใกล้ชิดกัน”
มาริลินยิ้มพร้อมพยักหน้า “ค่ะ”
ซุปครีมข้นไก่และเห็ดไม่เค็มหรือเลี่ยนเกินไป มันรสชาติเบาเหมือนน้ำชาทิ้งกลิ่นหอมยั่วน้ำลายไว้ในปาก
มาริลินอดไม่ได้ที่จะแปลกใจ เบ็นทำอาหารได้อร่อยมากขนาดที่เธอเป็นผู้หญิงยังอาย
ขณะที่แม่และลูกกำลังทานอาหาร เจย์ก็กลับเข้าห้องนอนและเริ่มอ่านอาณาจักรแฮกเกอร์ต่อ ความท้าทายอย่างไร้ขีดจำกัดในหนังสือเหมือนทำให้เขาต้องมนตร์สะกด
ตอนนี้เขาแค่หวังว่าจะมีคอมพิวเตอร์สักเครื่องเขาจะได้พิชิตอาณาจักรแฮกเกอร์และมีพลังสุดแข็งแกร่ง
แต่ความคิดของเขาก็ถูกความเป็นจริงทำลายย่อยยับในพริบตา
ตอนนี้เขากลับมาสิ้นไร้ไม้ตอกอีกแล้ว
เขาต้องหาเงินให้ได้! หาเงินให้ได้มาก ๆ
พอตกเย็นมาริลินก็เดินเข้ามา
เธอใส่ชุดนอนกระโปรงสั้นมาก ๆ แล้วเข้ามากอดเขาไว้จากด้านหลัง
เจย์ขมวดคิ้ว “มีอะไรเหรอ?” น้ำเสียงเขาเริ่มกรุ่น
มาริลินพูด “ที่รัก ฉันทำเงินหายเราเลยจ่ายค่าเช่าไม่ได้แล้ว ทำไมเราไม่ย้ายออกจากบ้านนี้แล้วไปหาอพาตเมนต์ที่ถูกกว่าล่ะคะ?”
เธออยากย้ายออกจากซันไชน์ คอร์ต เพื่อหนีให้พันจากการควบคุมของเคน
เจย์ตอบ “ไม่ต้องห่วงหรอก เราจ่ายเงินค่าเช่าล่วงหน้ารายปีไปแล้ว ไม่ต้องกังวลเรื่องเงินนะ ผมจะไปหางานพรุ่งนี้”
มาริลินไม่มีทางเลือกนอกจากต้องยอมถอย
แต่เธอก็ยังกอดเขาแน่นขึ้น
กอดแน่นราวกับว่าเขาคือโลกทั้งใบของเธอ
เจย์ดึงมือเธอออกและยืนขึ้น “ผมจะไปอาบน้ำ”
มาริลินยืนอึ้งอยู่ที่เดิมอย่างงงงัน
