ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! - บทที่ 1019

ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1019

เมื่อเจย์ออกมาจากห้องน้ำ เขาก็เห็นว่ามาริลินนั่งอยู่บนเตียงของเขา

เจย์ตกใจ เขาขมวดคิ้วอย่างช้า ๆ

มาริลินตบลงที่บริเวณที่ว่างข้างเธอก่อนเรียกเสียงเบา “ฉันเข้าใจแล้วค่ะ ที่รัก เพราะว่าเราเป็นสามีภรรยากันฉันก็จะไม่บ่นเรื่องอาการของคุณตอนคุณป่วย ฉันจะนอนข้างคุณทุกวันจากนี้ไป บางวันคุณอาจจะคุ้นเคยกับความใกล้ชิดทางกายนี้แล้วอาการป่วยของคุณอาจหายดีโดยไม่ต้องพึ่งยาก็ได้”

เมื่อสายตาของเจย์มองเห็นแขนดำคล้ำของมาริลิน ท้องไส้เขาก็เริ่มปั่นป่วนอย่างคุมไม่ได้ เขาพยายามกัดฟันทนแล้วฝืนมันไว้

มาริลินกอดเขาแน่น เธอส่งเสียงแผ่วเบาเย้ายวนเเสมือนว่าทั้งร่างกำลังถูกไฟแผดเผา

“ฉันรู้สึกไม่สบายตัวเลย ที่รัก” มาริลินยั่วยวนเขาด้วยน้ำเสียงหวานล่อหลอก

เจย์ยังคงเงียบ เพราะเขากำลังพยายามกดข่มความรู้สึกปั่นป่วนคลื่นเหียนในท้องเอาไว้

สุดท้ายเขาก็ดึงมือเธอออกอย่างไร้ความปรานี

“คุณก็รู้ว่าผมทำไม่ได้ มาริลิน แล้วทำไมคุณถึงทำแบบนี้กับผม?”เสียงของเขาห่างเหินเย็นชา จนสามารถดับไฟสวาทของเธอได้ในพริบตา

เธอยื้อเขาไว้อย่างดื้อดึงไม่ยอมปล่อย

เจย์หลุดออกจากการเกาะกุมของเธอได้ “ผมจะลงไปเดินเล่นข้างล่างหน่อย”

เขาหันหลัง เปิดประตูและจากไป

เมื่อมาริลินได้ยินเสียงประตูเปิดและปิด ใบหน้าเธอก็หดหู่สิ้นหวัง

“นี่คุณรังเกียจฉันขนาดนั้นเลยเหรอ?” น้ำตาเธอไหลพราก

เจย์ออกไปเดินอย่างไร้จุดหมายในคืนที่อากาศเย็นและสุดท้ายก็กลับมานอนหลับที่โซฟาชั้นล่างของบ้าน เมื่อเขาตื่นขึ้นสายลมเย็นก็ทำให้เขารู้สึกเวียนหัวและตาลาย ตอนนั้นเองที่เขารู้ตัวว่าเป็นไข้หวัดแล้ว

ในตอนเช้าตรู่ มาริลินลงมาข้างล่างเพื่อหาเขาพร้อมอุ้มลูกในอ้อมแขน เมื่อเธอเห็นเขานั่งจามอยู่ที่ม้านั่ง มาริลินก็กล่าวพร้อมน้ำตาว่า “ฉันจะไม่บังคับให้คุณนอนกับฉันอีกแล้ว คุณเองก็ไม่ต้องหลบหน้าฉันแล้วด้วย กลับมาบ้านแล้วนอนพักเถอะ”

เจย์ยิ้มอย่างอ่อนแรง “ตอนนี้เช้าตรู่แล้ว ผมจะออกไปหางานทำข้างนอก คุณควรพาไทเกอร์กลับไปนอนต่อดีกว่า”

เมื่อพูดจบ เขาก็ลุกจากม้านั่งและเดินอย่างไม่เร่งรีบออกจากประตูหมู่บ้านไป

มาริลินโอบไทเกอร์ไว้ในอ้อมอก เธอมองเขาค่อย ๆ เดินห่างออกไปด้วยสายตาโหยหา ก่อนหันหลังกลับไปบ้านเช่า

…

บางที่อาจจะเป็นเพราะว่าช่วงนี้เธออารมณ์ดี การมองเห็นบางส่วนของแองเจลีนก็เริ่มฟื้นกลับมา ตอนนี้เธอมองเห็นได้บ้างเล็กน้อย

เมื่อคิดถึงกองเอกสารท่วมหัวที่รอให้เธอไปจัดการที่บริษัท แองเจลีนก็ไม่กล้าโอ้เอ้ เธอรีบกลับไปที่ทำงานหลังแต่งหน้าด้วยผลิตภัณฑ์จากน้ำผึ้งน้ำมัน

เมื่อเธอนั่งลงที่เก้าอี้หมุนตัวใหญ่ในห้องประธาน เกรย์สันและเซย์นก็เข้ามายืนอยู่ต่อหน้า

“เชิญคุณพูดก่อน เกรย์สัน” แองเจลีนรู้ว่าเกรย์สันรับผิดชอบการผลิตของบริษัท ขณะที่เซย์นรับผิดชอบเรื่องการขนส่ง ซึ่งเรื่องแรกนั้นสำคัญกว่ามาก

เกรย์สันไม่ทำให้ผิดหวัง หลังจากอ่านเอกสารที่ประธานจำเป็นต้องอ่านแล้ว เขาก็รายงานว่า “คุณเซเวียร์ เนื่องจากไททัส เอนเตอไพรส์, เบลล์ เอนเตอไพรส์ และอีกหลายแผนกทำงานไม่ผ่านการประเมินของบริษัทในไตรมาสนี้ เงินโบนัสของพวกเขาก็จะลดลงตามนโยบายของบริษัทครับ”

แองเจลีนเล่นกับเพชรรูปดอกทานตะวันบนเล็บเธอก่อนเอ่ยชม “ทำงานดีมากค่ะ”

เกรย์สันมีสีหน้าอมทุกข์ “คุณเซเวียร์ครับ แผนกพวกนี้ให้ข้อโต้แย้งมาตอนประชุมเมื่อวานนี้ครับ”

แองเจลีนเสียงเย็น เธอมีรัศมีของความเป็นราชินีอยู่ “ข้อโต้แย้งเหรอ? ส่งมาให้ฉันดูหน่อยซิ”

เกรย์สันพยักหน้า “ได้ครับ”

“แล้วของนายล่ะ เซย์น?”

เมื่อเห็นว่าบรรยากาศที่แสนผ่อนคลายเปลี่ยนไปเป็นกดดันเพราะเกรย์สัน เซย์นก็หันไปจ้องเขา

เกรย์สัน “…”