ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! - บทที่ 1024
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1024
เจย์ปฏิเสธทันที “ย้ายบ้านมันยุ่งยากน่ะครับ”
เกรย์สัน “…” ใช่เลย นี่แหละวิธีที่เขารับมือกับสิ่งต่าง ๆ
“พ่อครับ” ทันใดนั้นเสียงของเด็กก็ดังขัดจังหวะการสนทนาของพวกเขา
มาริลินจูงไทเกอร์อยู่ พวกเขาเพิ่งกลับมาจากตลาดขายผัก ผักในตะกร้าดูเหี่ยวเฉา บางส่วนนั้นก็ดูเหลืองแล้ว
ดวงตาดุจเหยี่ยวของเกรย์สันหรี่ลงทันใด ผู้หญิงคนนี้เลือกผักแบบนี้มาทำอาหาร?
เอามาให้พวกตาสีตาสากินกันเหรอไง?
เกรย์สันรู้สึกใจขุ่นมัวขึ้นมาด้วยเหตุผลบางอย่าง
มาริลินมักจะเป็นคนที่สนใจเรื่องเงิน ๆ ทอง ๆ ดังนั้นเมื่อเธอเห็นว่าเกรย์สันขับรถหรูเธอจึงอยากจะประจบประแจงเขา
“คุณคนนี้คือใครคะที่รัก?”
“เพื่อนร่วมงานน่ะ” เจย์ตอบ
มาริลินยิ้มอย่างประจบ “ถ้าเขาเป็นเพื่อนร่วมงาน ก็เชิญเขาเข้ามานั่งในบ้านก่อนสิคะ ให้ยืนอยู่อย่างนี้ไม่สุภาพเลย”
เจย์ดูลังเล
แต่ถึงอย่างนั้นเกรย์สันก็พยักหน้าตอบทันใด “ถ้าปฏิเสธก็คงเป็นการเสียมารยาทนะครับ”
เมื่อเห็นสีหน้าเย็นชาของนายท่านอาเรส เกรย์สันก็อดรู้สึกผิดไม่ได้
ถ้าเป็นในอดีต เกรย์สันไม่มีทางจะทำอะไรขัดความต้องการของเขา
แต่การได้เห็นผักเหี่ยว ๆ ในตะกร้าของมาริลินวันนี้ทำให้เขาไม่สบายใจ เขาอยากรู้สภาพความเป็นอยู่ที่แท้จริงของนายท่านอาเรส
เกรย์สันเดินตามพวกเขาเข้าไปในบ้านเช่า
“เชิญนั่งได้ตามสบายเลย” เจย์กล่าว
ใบหน้าของเขาเย็นชา ไม่มีความอบอุ่นเป็นมิตรสักนิด
มาริลินรู้สึกไม่พอใจกับการรับแขกของเจย์ เธอส่งสัญญาณด้วยสายตาให้เขาหลายครั้งแต่เจย์ก็คงยังคงบูดบึ้งเหมือนเคย
มาริลินจึงไม่มีทางเลือกนอกจากแก้ตัวแทนเขา “สามีฉันไม่ค่อยพูดน่ะค่ะ เขาก็เป็นแบบนี้แหละอย่าถือเลยนะคะ”
เกรย์สันแอบหลั่งเหงื่อ เขาเนี่ยเหรอ? จะกล้าไปถือสานายท่านเจย์ อาเรสผู้ยิ่งใหญ่ได้เหรอ?
เขามีสักกี่ชีวิตกัน?
มาริลินเทน้ำชาให้เกรย์สัน จากนั้นก็ถือตะกร้าเดินเข้าไปในครัว
เกรย์สันรู้สึกราวมีหินก้อนใหญ่กดทับหัวใจเขาอยู่ ผู้หญิงคนนั้นถึงกับกล้าเอาผักสภาพอดสูมาทำอาหารให้นายท่านอาเรสกินเหรอ?
ตอนนี้เขารู้สึกไม่สบายใจมาก
เขารู้สึกหงุดหงิดเสียจนต้องลุกเดินวนไปมาอยู่ในห้อง
เจย์หันมามองท่าทางผิดปกติของเกรย์สันแล้วพูดนุ่ม ๆ “ถ้าคุณรู้สึกไม่สบายใจ ก็เชิญกลับไปได้นะ”
เกรย์สันจึงกลับมานั่งอย่างหดหู่
แม้กระนั้นเขาก็ยังคงกระวนกระวาย จนต้องลุกยืนอีกรอบ
เจย์มองเขาเขม็ง ถ้าหมอนี่รู้สึกไม่สบายใจที่จะอยู่ในบ้านคนอื่น แล้วจะเข้ามาทำไมกัน?
เกรย์สันตื่นตระหนกเล็กน้อยเมื่อรู้สึกได้ว่าเจย์จ้องเขาอย่างเย็นชา จึงรีบคิดหาข้อแก้ตัวหัวหมุน “คือผมอยากขอเข้าห้องน้ำหน่อย”
เจย์บุ้ยหน้าไปทางห้องน้ำ “อยู่ทางด้านนั้นน่ะ”
เกรย์สันวิ่งไปเข้าห้องน้ำและล็อกประตู
โทสะบนใบหน้าของเขาเผยออกมาอย่างไม่ปิดบัง
คุณเซเวียร์พยายามคิดหาทางจนสมองแทบผุเพื่อใส่เงินหนึ่งล้านดอลลาร์ในบัตรให้นายท่านอาเรส นี่เพิ่งผ่านมาไม่นาน แต่ผู้หญิงคนนี้ก็กลับมาใช้ชีวิตยากไร้แบบนี้อีกแล้วเหรอ?
