ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! - บทที่ 1045
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1045
”เกรย์สัน เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องเล็ก ฉันอยากให้นายจับเคนให้ได้โดยเร็วที่สุด ฉันมีบางเรื่องต้องถามเขา”
“ครับ”
“แล้วก็…” แววตาแองเจลีนมีแววเย็นเยียบ “ฉันอยากให้ทดสอบมาริลินว่าเธอเป็นแค่สาวชาวบ้าน อ่อนหวาน ใสซื่ออย่างที่เราเห็นไหม หรือเธอเป็นแค่นักต้มตุ๋นหลอกลวง ฉันอยากให้นายสร้างโอกาสให้ฉันเข้าถึงตัวเธอ”
เกรย์สันตอบ “ได้ครับ”
วันต่อมา
เมื่อมาริลินมาที่ห้องพักผู้ป่วยพร้อมกล่องอาหารกลางวันและเห็นเจย์นั่งอยู่ข้างหน้าไทเกอร์พร้อมลูบหัวเด็กชายอย่างอ่อนโยน เธอก็อดหัวเราะออกมาไม่ได้
“พอกินอาหารเที่ยงแล้ว คุณน่าจะไปทำงานนะคะที่รัก แม้ว่าท่านประธานหญิงจะฟังดูเหมือนโหดบ้างบางครั้ง แต่เธอก็ดูเป็นคนดียุติธรรม คงจะไม่ดีถ้าคุณโดดงานแบบนี้ทั้งที่ท่านช่วยเหลือเราตั้งมากมาย”
มาริลินห่วงมากว่าเจย์จะตกงานเพราะว่ามัวแต่มาคอยดูแลลูก ถ้าเกิดเป็นแบบนั้นวันดี ๆ แสนสุขของเธอต้องจบสิ้นแน่
เจย์พยักหน้า “อืม”
หลังจากกินอาหารเล็กน้อย เขาก็ออกจากโรงพยาบาลและไปที่แกรนด์ เอเซีย
ที่ แผนกรักษาความปลอดภัยทางไซเบอร์
วันนี้พนักงานทุกคนดูเตรียมตัวมาดีเพราะว่าพวกเขาต่างพกเสื้อคลุมมาเพิ่ม
เมื่อเจย์ก้าวเข้ามาในห้องทำงาน พวกเขาก็รู้สึกได้ถึงความเย็นยะเยือกเหมือนตู้เย็นเครื่องใหญ่ และต่างก็พากันหยิบเสื้อโค้ตที่พาดเก้าอี้ไว้ขึ้นมาสวมเงียบ ๆ
ดวงตาเจย์หรี่ลงทันที
เขามองไปที่เกรย์สันอย่างสงสัย แต่ก็เห็นว่าเกรย์สันนั้นเตรียมเสี้อโค้ตที่หนามากกว่าคนอื่นมาเสียอีก
เพราะว่าเกรย์สันอยู่ใกล้เขามากที่สุด ดังนั้นจึงต้องการเสื้อที่อบอุ่นมากกว่าใคร
เมื่อเขาเห็นเจย์จ้องมาด้วยสายตาคมกริบ เกรย์สันก็ถอดเสื้อคลุมออกเงียบ ๆ
เขาอ้อมแอ้มอธิบายว่า “วันนี้พยากรณ์อากาศบอกว่าอากาศจะเย็นลงเล็กน้อยน่ะครับ”
พอได้ยินแบบนั้นดวงตาเยียบเย็นของเจย์ก็อบอุ่นขึ้นเล็กน้อย
แต่คำโกหกนี้ก็ถูกเปิดโปงอย่างรวดเร็วเมื่อเซย์นเดินดุ่มเข้ามาในแแผนก
เซย์นนั้นเข้ามาหาเกรย์สัน เมื่อเขาเข้ามาในแผนกรักษาความปลอดภัยทางไซเบอร์และเห็นว่าพนักงานทุกคนต่างก็สวมเสื้อคลุมตัวหนาทับชุดทำงานของตัวเอง เขาก็พูดเสียงดังก้อง “ทำไมพนักงานแผนกนี้ถึงกลัวหนาวกันจัง? พวกคุณนี่ไตอ่อนแอเพราะว่านอนดึกกันมากไปเหรือเปล่า?”
“ผมจะไปบอกให้โรงอาหารเตรียมซุปไก่ให้ทุกคนนะ จะได้เสริมสารอาหารที่ขาดไป”
…
“คุณเซเวียร์!” พนักงานคนหนึ่งบุ้ยใบ้บอกเซย์นทางสายตา ให้เขาหันไปมองทางหน้าต่าง
เซย์นมองตามสายตาไป ทันทีที่เขาเห็นเจย์เขาก็ตกใจจนตาแทบถลนออกจากเบ้า
มนุษย์น้ำแข็งเจย์มาทำงานที่แผนกรักษาความปลอดภัยทางไซเบอร์ได้อย่างไร?
เซย์นหัวเราะคิกคัก “เสียใจแทนพวกคุณทุกคนด้วยนะ”
เจย์ได้ยินคำพูดของเซย์นแม้ว่าเขาจะพูดเบามากก็ตาม
เจย์เงยหน้าขึ้นมองเซยน์ด้วยสายตามีคำถาม ทำไมพวกนี้ต้องกลัวเขาด้วยล่ะ? เขาไม่ได้เป็นเสือหรืออะไรสักหน่อย
เกรย์สันรีบยืนขึ้นเพื่อไกล่เกลี่ยสถานการณ์ “แล้วคุณมาทำอะไรที่แผนกรักษาความปลอดภัยทางไซเบอร์นี่ล่ะ?”
เซย์นยกแขนเย็นเจี๊ยบขึ้นกอดก่อนสั่นเล็กน้อย “ฉัน… ฉันแค่จะมาถามว่าคืนนี้ท่านประธานมีตารางงานอะไรไหม?”
เกรย์สันรู้ตารางงานของแองเจลีนดีละเอียดยิบทุกอย่าง “ท่านจะว่างหลังหกโมงเย็นวันนี้ครับ”
เซย์นตอบ “งั้น… งั้นก็ดี”
“คุณมีแผนอะไรให้ท่านประธานเหรอครับ?” จู่ ๆ เกรย์สันก็ถาม
เซย์นนั้นขึ้นชื่อว่าเป็น ‘คนไม่น่าเชื่อถือ’ ตลอดระยะเวลาสามปีที่เขาทำงานที่นี่
นั่นเป็นสาเหตุว่าทำไมเกรย์สันถึงต้องคอยจับตาดูเขาเผื่อว่าเขาจะทำแผนของท่านประธานพัง
เซย์นตอบ “ไม่มีอะไรหรอก ฉันแค่คิดว่าจะชวนเธอไปงานเลี้ยงรวมดาราน่ะ”
เจย์นิ่วหน้า ด้วยเหตุผลบางอย่างเขากลับรู้สึกไม่ชอบใจขึ้นมา
