ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! - บทที่ 1047

ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1047

”คุณเบ็น ท่านประธานเซเวียร์โทรมาให้แจ้งคุณว่า ท่านแต่งหน้าเรียบร้อยและกำลังรอคุณอยู่ที่ชั้นล่างครับ” เกรย์สันบอก

“อืม” เจย์พยักหน้ารับและเดินออกไปด้านนอก

ที่ประตูทางเข้าของแกรนด์เอเซีย

รถเฟอร์รารี่สีแดงจอดอยู่ตรงประตูทางเข้า กระจกรถลดลงและมองเห็นแองเจลีนนั่งเงียบ ๆ ที่เบาะหลัง

เธอใส่ชุดเดรสทรงหางปลาทำจากผ้าลูกไม้สีเขียว ช่วงตัวเสื้อรัดรูปและออกแบบตัดเย็บให้โปร่ง ซึ่งยิ่งเสริมเพิ่มความงามของเธอให้มากขึ้น

เมื่อเจย์เดินเข้าไปหา เขาก็เห็นเธอนั่งเงียบ ๆ อยู่ที่เบาะหลัง ใบหน้าด้านข้างของเธอแม้ดูห่างเหินแต่ก็อ่อนโยน หลังจากที่ล้างการแต่งหน้าแบบเข้ม ๆ ออกไป ผิวเธอก็ดูขาวกระจ่าง แม้ว่าเธอจะแต่งตาแนวสโมกกี้และทาลิปสีสด ก็ยังไม่สามารถกดข่มความงามของเธอได้

ว่าแต่ทำไมการแต่งตัวของแองเจลีนถึงดูคุ้นตานักนะ?

เมื่อเจย์ก้าวเข้าไปนั่งด้านหลัง เขาก็หันหน้ามามองแองเจลีน พูดจาอย่างไม่รักษาน้ำใจว่า “ไก่งามเพราะขน คนงานเพราะแต่งจริง ๆ “

แองเจลีนบุ้ยปาก “ฉันสวยมาตั้งแต่เกิดแล้วย่ะ”

ตอนนี้เมื่อมองใบหน้าด้านข้างที่นิ่งสงบของเธอใกล้ ๆ เจย์ก็อดแปลกใจไม่ได้ “คุณดูคล้ายเพื่อนของผมคนหนึ่งมาก”

แองเจลีนแอบกลั้นหายใจ

เพื่อนที่เขาพูดถึงน่าจะเป็นตัวเธอเองตอนที่ตาบอดและไม่แต่งหน้าสินะ?

แองเจลีนนั้นสร้างเรื่องโกหกขึ้นมาอย่างไม่ได้ตั้งใจ แต่ชีวิตก็เป็นแบบนี้แหละ เมื่อคุณแต่งเรื่องโกหกใหญ่โตขึ้นมา คุณก็ต้องสร้างเรื่องโกหกขึ้นมาอีกมากมายเพื่อปกปิดเรื่องนั้นไว้

เจย์นั้นเกลียดมากเวลาที่มีคนโกหกหลอกลวงเขา ถ้าเธอบอกเขาตอนนี้ว่า เธอโกหกเขา รับรองว่าเขาต้องโมโหเดือดแน่นอน

แองเจลีนนวดหว่างคิ้วของเธอ คงจะดีกว่าถ้ารอให้ความจำเขากลับคืนมาเพราะอย่างน้อยตอนนั้นถึงแม้จะโกรธมากแต่เขาก็คงอภัยให้เธอ

“คุณคงพูดถึงลูกพี่ลูกน้องของฉันสินะ? เราสองคนรูปร่างหน้าตาคล้ายกันมากแต่เธอเป็นแนวน่ารักใส ๆ มากกว่า ส่วนฉันเป็นแนวดุดัน ไม่เกรงใจใคร เสน่ห์เหลือล้น แล้วก็ดูแมน ๆ มากกว่า”

แองเจลีนอธิบายแบบเจื่อน ๆ

ใบหน้าหล่อเหลาของเกรย์สันบิดเบี้ยวอย่างไม่น่าดู

สรุปว่าท่านประธานเซเวียร์ก็รู้จักบุคลิกของตนทั้งสองด้านที่ต่างกันสุดขั้วเป็นอย่างดีสินะ?

“อ้อ พวกคุณเป็นญาติกันนี่เอง” เจย์ตอบ ดูท่าทางกระจ่างใจ

บางทีอาจจะเป็นเพราะมีประธานทั้งสองนั่งอยู่ด้านหลัง เกรย์สันจึงรู้สึกได้ถึงคลื่นความกดดันที่ถาโถมเข้ามาทับเขา หลังจากส่งหัวหน้าใหญ่ทั้งสองถึงที่หมายแล้วเขาก็ขับรถจากไปด้วยความไวแสง

แองเจลีนเกาะแขนเจย์และพากันเดินเข้างาน

คนที่มาร่วมงานเลี้ยงปิดกล้องนี้ล้วนแต่เป็นบรรดาคนดัง ทันทีที่แองเจลีนและเจย์เข้ามาในงาน บรรดาดาราเซเลปทั้งหลายต่างก็โดนทั้งสองบดบังรัศมิจนมิด

โจเซฟินอยู่ท่ามกลางเหล่าบรรดาผู้กำกับคนดังและเซเลปชายทั้งหลาย เธอยกแก้วชนพร้อมยิ้มหัวเราะกับพวกเขา

แองเจลีนชี้ไปที่โจเซฟินและพูดกับเจย์ “สาวสวยที่สุดที่นี่คนที่ใส่เดรสสีขาวนั้นเพื่อนฉัน โจเซฟิน เธอเคยเล่นบทเจ้าหญิงมาก่อนแล้วก็ได้รับคำชื่นชมมากเลย เธอเลยได้รับฉายาว่า ‘นางฟ้าในมวลมนุษย์’”

ขณะที่คุยกันเธอก็ยกย่องโจเซฟินไม่หยุด สีหน้าเธอเต็มไปด้วยความรู้สึกชื่นชม

เจย์มองดวงตาที่เปล่งประกายระยิบระยับของแองเจลีน “คุณก็ชอบการแสดงเหมือนกันเหรอ?”

แองเจลีนชะงักไปครู่หนึ่ง จากนั้นก็สีหน้าก็มีแววเสียดาย

เธอมัวหมกมุ่นอยู่กับเรื่องรัก ๆ ใคร่ ๆ มาตลอดชีวิตจนไม่ได้ใช้ชีวิตอย่างที่เธอต้องการ

“ฉันแค่อิจฉาเธอน่ะ เพราะว่าเธอได้ทำสิ่งที่เธอชอบ” แองเจลีนไม่สามารถปกปิดความเสียดายในแววตาได้

“แล้วได้เป็นประธานไม่ดีเหรอ?”

แองเจลีนส่ายหน้าแล้วจ้องหน้าเขานิ่ง “ฉันอยากเป็นแค่ภรรยาและแม่คน การเป็นประธานบริษัทเป็นสิ่งสุดท้ายที่ฉันอยากทำ”

เจย์ตะลึง

หลังจากเดินทักทายแขกเหรื่อจนทั่วงาน โจเซฟินก็เดินเข้ามาหาแองเจลีนและเจย์พร้อมเครื่องดื่มสองแก้วในมือ… นมและไวน์แดง

“แองเจลีน” โจเซฟินส่งแก้วไวน์แดงให้เธอ จากนั้นก็ส่งยิ้มอบอุ่นและมองเจย์อย่างเปิดเผยพร้อมหยอก “นี่แฟนเธอเหรอ? แหม พวกเธอเหมาะกันเหมือนคู่สวรรค์สร้างเลยนะ”

ขณะที่พูดโจเซฟินก็อดไม่ได้ที่จะเอียงตัวไปหาเจย์

เจย์ก้าวหลบทันใด จนโจเซฟินเกือบล้มลงไปกองกับพื้น

เจย์จ้องโจเซฟินด้วยสายตาที่แฝงคำเตือน “นี่คุณเป็นพวกมือปลาหมึกเหรอครับ?”

โจเซฟินแทบอยากร้องไห้แต่ไม่มีน้ำตา “แองเจลีน นี่เขา…”