ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! - บทที่ 1052

ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1052

หลังจากทำซุปให้มาริลินและไทเกอร์เสร็จ เจย์ก็รีบออกไปโรงพยาบาล

แองเจลีนยืนอยู่กอดอกที่หน้าทางเข้าลิฟต์โรงพยาบาล มองเจย์เดินเข้ามาทางเธอด้วยแววตาแฝงโทสะ

เมื่อคืนนี้เธอเมาหมดสภาพ แต่เขาก็ทิ้งเธอไว้แม้ว่าเธอจะเมาจนเละขนาดนั้น

ตอนกลางดึกเธอถึงกับตื่นมาร้องไห้จนตาแทบหลุด เพราะเห็นว่าเขาไม่อยู่แล้ว

ทำไมเขาถึงใจดำได้ขนาดนั้น เขาใจจืดกับเธอขนาดที่ไม่สามารถแสดงความเป็นห่วงเธอได้สักนิดเลยเหรอ?

เจย์เดินเข้ามาหาเธอ ชำเลืองมองเธอเล็กน้อยก่อนเดินผ่านเธอไปเข้าลิฟต์

ความเย็นเยียบราวน้ำแข็งที่ปกคลุมทั้งร่าง รวมถึงแววตาห่างเหินของเขาทำให้แองเจลีนงงงวย

ก่อนนี้ระหว่างเขาทั้งคู่อะไร ๆ ก็ดูดีขึ้นมากแล้วนี่นา แล้วนี่เกิดอะไรขึ้นจู่ ๆ เขาถึงกลับมาเย็นชาอีกครั้ง?

ในลิฟต์ทั้งสองต่างก็ไม่พูดอะไร บรรยากาศก็ดูหนักอึ้งไปด้วย

“นี่ เจอเจ้านายตัวเองก็ไม่คิดจะทักทายสักคำหน่อยเลยเหรอ?” แองเจลีนไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากเอ่ยปากทำลายความเงียบนี้

เจย์ยังคงหน้านิ่งไม่ยิ้ม ชำเลืองมองเธอด้วยสายตาอ่านไม่ออกโดยไม่พูดอะไรสักคำ

“เมื่อคืนนี้นายไม่เป็นสุภาพบุรุษเลยสักนิด นายทิ้งเจ้านายที่เมาขนาดนั้นไว้ที่บ้านคนเดียวได้ยังไงกัน? แถมยังเป็นเจ้านายสาวสวยด้วย นายไม่ห่วงสักนิดเลยเหรอว่าฉันจะเป็นอันตรายอะไรไป?” แองเจลีนถาม

“ผมต่างหากที่จะตกอยู่ในอันตราย ถ้าผมอยู่กับคุณเมื่อคืน” เจย์ตอบ

แองเจลีน “…”

“คุณไม่รู้เหรอว่าตอนเมาคุณบ้าคลั่งไร้สติขนาดไหน? ต่อไปคุณไม่ควรดื่มแล้ว” เขาพูดอย่างเย็นชา

หลังจากพูดออกมาเท่านี้ ราวกับกลัวดอกพิกุลจะร่วง เขาก็กลับมาทำหน้านิ่งและไม่พูดอะไรอีกต่อไป

“นายคงไม่… ไม่ได้โกรธฉันใช่ไหม?” ถ้าเธอไม่ได้รู้จักเขาอย่างดี แองเจลีนคนไม่มีทางรู้ได้ว่าตอนนี้เขากำลังโมโหบึ้งตึงใส่เธออยู่

เมื่อก่อนนั้น เธอเคยถ่ายรูปคู่กับสาวผมสั้นคนหนึ่งที่ดูท่าทางแมน ๆ หน่อย เธอคิดว่าเขาจะดูออกว่าคนในรูปเป็นผู้หญิง แต่ใครจะไปคิดว่าทันทีที่เขาเห็นรูปก็เริ่มบึ้งตึงใส่เธอทันที

เขาเมินเธอไปตั้งสามวัน

เมื่อก่อนนั้นเธอยังเด็ก เธอเลยคิดว่าเป็นเรื่องปกติที่ชายพูดน้อยแบบเขาจะเงียบไปเพราะอาจจะเครียดจากเรื่องที่ทำงาน

หลังผ่านไปสามวัน เขาเองที่เป็นฝ่ายทนทำสงครามเย็นต่อไม่ได้ เขาพุ่งเข้ามากอดเธอพร้อมเผยความในใจออกมา “ฉันหึงนะ เธอไม่รู้เหรอ?”

เธอถึงกับอึ้งไร้คำพูดไป พอถามถึงที่มาที่ไปถึงได้รู้ว่าเจ้าแห่งความขี้หึงนั้นหึงเธอกับเพื่อนผู้หญิง

เมื่ออธิบายให้เขาฟังพร้อมรอยยิ้ม เขาก็เปลี่ยนพฤติกรรมที่จะทำสงครามเย็นกับเธอทุกครั้งที่เขางอนหรือโมโหเธอ

เขาได้รู้ว่า เธอเป็นพวกหัวช้า ถึงแม้เขาจะโมโหและเริ่มเมินเฉยทำสงครามเย็นใส่ ก็อย่าหวังเลยว่าเธอจะสนใจแล้วมาง้อเขา

พอตอนนี้ที่เขาความจำเสื่อม นิสัยแย่ ๆ ของเขาข้อนี้ก็กลับมา

ว่าแต่หนนี้เขาโกรธเธอเรื่องอะไรกันล่ะ?

ทำไมทุกครั้งเธอถึงไม่เคยรู้เลยว่าทำอะไรลงไปให้เขาโกรธ?

“ทำไมนายถึงโกรธล่ะ?” เธอเอื้อมมือมาดึงแขนเสื้อเขา

เขาดึงมือหลบและเมินเธอ

เขาจะบอกเธอได้อย่างไรกัน?

มันเป็นเรื่องพิลึกที่ชายแต่งงานแล้วแบบเขาจะไปหึงหวงผู้หญิงคนอื่น

ที่จริงเจย์เองก็ค่อนข้างงง เป็นไปได้อย่างไรที่นางมารร้ายบอกได้ในแค่พริบตาว่าเขากำลังโกรธเธออยู่?

เธอไปหัดมีสายตาเฉียบคมอ่านคนออกแบบนี้มาจากไหนกัน?

เพราะว่าเขาไม่ยอมพูด แองเจลีนจึงไม่มีทางเลือกนอกจากเดาสุ่ม

“ฉันรู้แล้ว นายต้องหึงแน่เลยใช่ไหม?”

นอกจากเรื่องหึงหวงแล้ว เธอก็ไม่เคยเห็นเขามีอาการแบบนี้เพราะเรื่องอื่นเลย

ร่างสูงของเจย์ที่ยืนหลังตรงอยู่ตัวแข็งไปชั่วขณะ ความตกตะลึงพาดผ่านหัวใจเขาชั่วแวบ

นี่… เธอเดาถูกอีกครั้งได้อย่างไรกัน?

“เบ็น… นายเป็นคนเดียวที่ฉันชอบนะ” แองเจลีนสารภาพออกมาตามตรงอย่างไม่อาย