ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! - บทที่ 1058
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1058
”การทำธุรกิจก็เหมือนสนามรบ คุณคิดว่าจะใช้ฝีปากอย่างเดียวแก้ปัญหาได้เหรอ?” เจย์ถาม
แองเจลีนมองเขาอย่างสงสัย “แล้วนายมีความคิดดี ๆ เหรอไง?”
เจย์ถาม “คุณเปลี่ยนบรรดาบริษัทที่ครองมาแบบไททัส เอนเตอร์ไพรส์ให้เป็นแผนกหนึ่งในแกรนด์ เอเซียแบบนี้เยอะเหรอ?”
แองเจลีนพยักหน้า “ก็ 50 เปอร์เซ็นต์”
เจย์ตรึกตรอง “การร่วมมือกับบริษัทพวกนี้แบบที่คุณทำอยู่ตอนนี้จะไม่ยั่งยืนหรอก ถ้าวันไหนพวกเขาเอาใจออกห่างขึ้นมา รวมกับความจริงที่ว่า พวกเขาเคยเป็นพนักงานของแกรนด์ เอเซียที่คุ้นเคยกับระบบการทำงานและเทคโนโลยีของแกรนด์ เอเซีย ผมว่าตอนนั้น ผู้หญิงคลั่งรักแบบคุณก็คงรักษาบริษัทใหญ่แบบแกรนด์ เอเซียเอาไว้ไม่ได้”
แองเจลีนทึ่ง “คุณไม่ต้องห่วงหรอก ตราบใดที่ฉันยังอยู่ไม่มีทางปล่อยให้แกรนด์ เอเซียล้มแน่”
ดวงตาเจย์เย็นเยียบทันใด ผู้หญิงคนนี้รักผู้ก่อตั้งแกรนด์ เอเซียจนหมดใจจริง ๆ
แน่นอนว่าแองเจลีนจำเป็นต้องปรึกษาเจย์ เธอคิดพิจารณาแล้วพูด “ฉันจะหาทางกำจัดพวกปลาเน่าออกไป”
“ผมกลัวว่าพวกเขาคงเตรียมพร้อมจะลุกฮือแล้ว เพราะคุณรู้ตัวช้าไป”
ประตูลิฟต์เปิดออกและเจย์เดินออกไปโดยไม่พูดอะไร
ขณะที่แองเจลีนจ้องมองแผ่นหลังของเขา เธอก็รู้สึกไม่สบายใจ เจย์ดูเหมือนจะรอดูวันล่มสลายของแกรนด์ เอเซีย
“คิดอะไรแบบนั้นได้ยังไงกันนะ?” แองเจลีนถอนหายใจอย่างหดหู่
เมื่อเธอเดินกลับมาที่ห้องประธาน เกรย์สันก็รอเธออยู่แล้ว
ทันทีที่เขาเห็นแองเจลีน เกรย์สันก็เดินตรงเข้ามาหาเธอพร้อมส่งแฟ้มเอกสารให้เธอสองแฟ้ม “ท่านประธานครับ ในนี้มีสองแผนการที่ผมร่างไว้เพื่อให้ท่านเข้าใกล้มาริลิน ช่วยเลือกอันที่ท่านเห็นว่าเหมาะสมด้วยครับ”
แองเจลีนเปิดแฟ้มขึ้นและอ่านอย่างละเอียด
แผนหนึ่งคือการเข้าไปในบ้านมาริลินโดยอ้างเรื่องงานเลี้ยงขึ้นบ้านใหม่
อีกแผนคือการไปเยี่ยมไทเกอร์อย่างเปิดเผยและใจกว้างหลังจากที่เขาออกจากโรงพยาบาล
แองเจลีนปิดแฟ้มลงก่อนตรึกตรองและกล่าวว่า “ถ้าเราไปที่ลูมิโน การ์เด้นเพื่อยินดีกับการขึ้นบ้านใหม่ ฉันกลัวว่า จะกลายเป็นทำให้เขารำคาญมากกว่า แต่ว่าถ้าเราไปเพื่อเยี่ยมลูกชายเขา ฉันว่าเขาน่าจะพอใจ”
สีหน้าขอบคุณปรากฏขึ้นบนใบหน้าหล่อเหลาของเกรย์สัน “โดยธรรมชาติแล้วเขารักเด็ก ๆ เขาเคยสอนสั่งเราด้วยความรักและการให้เกียรติตั้งแต่สมัยที่เป็นวัยรุ่น ต่อมาก็ทุ่มเทกายใจเลี้ยงดูสั่งสอนนายน้อยคุณหนู ตอนนี้เขาก็ทำแบบเดียวกันกับไทเกอร์”
แองเจลีนพยักหน้า “ใช่ เตรียมของขวัญให้ไทเกอร์มาหน่อยแล้วกัน”
เกรย์สันลังเล “ผมเกรงว่า เรื่องนั้นผมคงช่วยไม่ได้ครับ ท่านประธาน”
เกรย์สันเป็นชายหนุ่มอายุ 30 ที่ไม่เคยมีแฟนมาก่อน ดังนั้นผู้ชายทื่อ ๆ แบบเขาจึงไม่รู้ว่าของแบบไหนจะถูกใจเด็ก ๆ
แองเจลีนคิดชั่วครู่ก่อนเขียนรายการของเล่นลงบนกระดาษเอสี่
บรรดาของมีทั้งเลโก้ชุดใหญ่ เปียโนไม้ยี่ห้อดัง โลกใต้ทะเลและเสื้อผ้ายี่ห้อหรูของเด็กผู้ชาย
เธอส่งใบรายการให้เกรย์สัน “ไปซื้อตามนี้”
เกรย์สันขมวดคิ้วเล็กน้อย ของพวกนี้เคยซื้อเป็นพิเศษให้เจนส์และคนอื่น ๆ สมัยที่พวกเขายังเล็ก แต่นี่ไทเกอร์ก็ไม่ใช่ลูกแท้ ๆ ของเจย์…
เด็กคนนั้นมีสิทธิ์จะได้รับการดูและเหมือนเจนส์และลูกคนอื่นเหรอ?
ราวกับว่าแองเจลีนอ่านใจของเกรย์สันออก เธอพูดว่า “ถึงไทเกอร์จะไม่ใช่ลูกแท้ ๆ ของเขา แต่เจย์ก็ดูแลเขาเหมือนเป็นลูกตัวเอง ถ้าตัวเขาเองก็ใจกว้างแบบน้้นได้ เราเองก็จะดูแคลนไทเกอร์ไม่ได้นะ”
แววความละอายพาดผ่านดวงตาเกรย์สัน “ผมผิดเองครับ ท่านประธาน”
