ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! - บทที่ 1066
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1066
”อ๊ากกกก!” เสียงเคนกรีดร้องด้วยความทุกข์ทรมานดังมาเข้าหูเธอ
แองเจลีนเดินออกมาจากห้องใต้ดิน ความโศกเศร้าเสียใจของเธอก็ถูกแสงแดดสว่างจ้าภายนอกพัดหายทลายไป
อารมณ์เธอดีขึ้นเล็กน้อย
อย่างน้อยเบื้องหลังเรื่องราวที่แสนน่าเจ็บปวดใจนี้ก็ไม่ได้มีเรื่องให้น่าผิดหวังไปเสียทั้งหมด
อย่างน้อยเธอก็ได้รู้ว่าเจย์บี้และมาริลินไม่ได้รักกัน
ไม่นานเจย์บี้อาจจะได้กลับมาอยู่ข้างกายเธอ
ผ่านไปครู่ใหญ่ เกรย์สันก็เดินออกมาจากห้องใต้ดิน เสื้อสีขาวของเขาเปรอะไปด้วยเลือด
แองเจลีนชะงักไปเล็กน้อย เกรย์สันคงระบายความแค้นลงไปกับเคนสินะ?
เพราะอย่างไรเจย์ก็เหมือนเป็นพ่อและครูของเกรย์สัน สิ่งที่เคนทำก็เหมือนการกระชากผมของเจย์ ดังนั้นเมื่อเขามาอยู่ในเงื้อมมือเกรย์สันก็ต้องจบลงที่ความเจ็บปวดทุกข์ทรมานอย่างอธิบายไม่ได้
“เกรย์สัน หาโอกาสส่งเคนกลับไปให้มาริลินด้วย” แองเจลีนสั่ง
เกรย์สันแค่นเสียงโหดร้ายออกมา “เป็นความคิดที่ดีมากเลยครับ ท่านประธานเซเวียร์”
วิธีการตีวัวกระทบคราดของแองเจลีนเป็นการลงโทษที่เหมาะสมที่สุดสำหรับมาริลิน
ถึงแม้มาริลินจะชั่วร้ายน่ารังเกียจที่หลอกลวงเจย์ แต่ความจริงที่ว่าเธอเป็นคนช่วยชีวิตเจย์ไว้ก็ไม่ได้เปลี่ยนไป
แองเจลีนเกลียดมาริลิน แต่ขณะเดียวกันก็อดรู้สึกขอบคุณเธอไม่ได้
ดังนั้นวิธีดีที่สุดที่เธอจะได้ระบายความโกรธเกลียดคือการข่มขู่และข่มขวัญมาริลิน
ลูมิโน่ การ์เด้น
เมื่อเจย์ตื่นขึ้น มาริลินก็ทำอาหารเช้าไว้แล้ว เธอกระตุ้นไทเกอร์ให้เรียกเจย์ลงมาทานอาหารเช้า “ไปเรียกพ่อให้ลงมากินอาหารเช้าสิลูก”
ไทเกอร์เดินตุปัดตุเป๋ไปที่ห้องของเจย์ก่อนพูดด้วยเสียงน่าเอ็นดู “พ่อฮะ ออกมากินอาหารเช้ากัน”
เจย์มองไทเกอร์ด้วยใจที่มีหลายอารมณ์ปนเป
มาริลินบอกว่าไทเกอร์เป็นลูกของเขา
แม้เขาจะแน่ใจว่ามาริลินโกหก แต่เขาก็ไม่อยากหลีกเลี่ยงความรับผิดชอบเมื่อมันยังไม่มีข้อพิสูจน์อย่างแน่ชัด
สิ่งสุดท้ายที่เขาอยากทำก็คือ การทำร้ายเด็กน้อยไร้เดียงสา
เขาอุ้มไทเกอร์และเดินมาที่โต๊ะ
มาริลินตักอาหารให้เขาเพื่อเป็นการเอาใจ “ที่รักคะ นี่ของโปรดคุณ…”
ก่อนที่เธอจะทันพูดจบ ก็รู้สึกได้ถึงสายตาคมปลาบเหมือนใบมีดเย็นเฉียบพุ่งมาจากอีกฝั่งของโต๊ะ มาริลินอึกอักและรีบพูดใหม่ “กินอาหารเช้าเถอะค่ะ เบ็น”
เจย์วางไทเกอร์นั่งลงบนเก้าอี้เด็กก่อนยืนขึ้น น้ำเสียงเขาเย็นชา สีหน้าก็ช่างไร้อารมณ์ เขาพูดว่า “ผมจะย้ายออกเร็วที่สุด”
มาริลินตกใจมากจนช้อนในมือร่วง “คุณจะ… คุณจะทิ้งไทเกอร์กับฉันจริง ๆ เหรอ?”
เจย์แก้คำพูดของเธออย่างมีโทสะ “หยุดโกหกเพื่อหาเรื่องให้เราอยู่ด้วยกันได้แล้ว มันยิ่งทำให้คุณดูโง่”
“แล้วเด็กคนนี้ละค่ะ?” มาริลินร้อง “เขาเป็นลูกคุณนะ”
