ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! - บทที่ 1074
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1074
เซย์นมองดวงตาแต่งจนเข้มดำของน้องสาวก่อนพูดแซะ “ถ้าเธอหน้าตายังเป็นแบบนี้ ชาติหน้าเขาก็ไม่รักเธอหรอก ไม่ต้องพูดถึงชาตินี้เลย ถ้าเธอลบเครื่องสำอางออก ฉันขอบอกได้เลยว่า ถ้าเขาเห็นหน้าเธอ เขาจะไม่มีทางยอมห่างเธอสักก้าว”
“จริงเหรอ?” แองเจลีนถามและดูดีใจ
“อืม” เซย์นพยักหน้า
แผนกรักษาความปลอดภัยทางไซเบอร์
เกรย์สันจัดเรียงกองเอกสารบนโต๊ะของเจย์แบ่งให้กับพนักงานคนอื่น ไม่นานเอกสารก็ทำเสร็จเรียบร้อย เจย์จึงเดินไปที่ห้องประธานชั้น 9 พร้อมกองเอกสารในอ้อมแขน
เมื่อเขาเดินมาถึงลิฟต์ ก็มองเห็นมาริลินกำลังอุ้มเด็กอยู่ สองแม่ลูกเดินผ่านสายตาเขาไปผ่านทางประตูกระจก
แววตาเจย์มีความสับสน
มาริลินมาทำอะไรที่แกรนด์เอเซียกัน?
เมื่อเขามาถึงห้องประธานและโยนเอกสารลงตรงหน้าแองเจลีน ดวงตาจริงจังลึกล้ำของเขาก็มองค้างที่รอยยิ้มงดงามบนใบหน้าของแองเจลีน
“ทำเสร็จหมดแล้วเหรอ?” แองเจลีนแปลกใจเล็กน้อย แม้ชายคนนี้จะทำงานได้มีประสิทธิภาพเหลือเชื่อแต่ไม่มีทางที่จะทำงานมากขนาดนี้ซึ่งคนธรรมดาต้องทำถึงสามวันเสร็จเร็วขนาดนี้แน่
เจย์ตอบ “ผมมีคนช่วย”
แองเจลีนคำรามอย่างโมโห “ใครอนุญาตให้พวกเขาเข้ามายุ่มย่ามกัน?”
เธอเจตนาสั่งงานให้เขาทำเยอะ ๆ เพื่อที่ว่าจะได้เบี่ยงเบนความสนใจไม่ให้เขาเศร้า ถ้าทำงานยุ่งเขาจะได้ไม่คิดถึงเรื่องพวกนั้น
เจย์วางมือลงบนโต๊ะ “คุณกำลังคิดจะทำอะไรถึงเจตนาจะให้งานผมมากขนาดนั้น?”
แองเจลีนหลบตาเขาอย่างมีความผิด “พวกนายทุนก็ชอบบังคับให้พนักงานแบบพวกคุณทำงานเยอะ ๆ โดยไม่มีเหตุผลอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ ยังจะมีเหตุผลอะไรอีก?”
“แต่นี่มันไม่ใช่แนวคุณเลย” เจย์บอก
แองเจลีนยิ้มกว้าง “งั้นนายก็รู้ว่าฉันไม่สามารถบังคับให้นายทำงานเยอะ ๆ ได้ ใช่ไหม?”
ระดับไอคิวของแองเจลีนคงลดต่ำลงเวลาที่อยู่หน้าหนุ่มหล่อแน่ เจย์จึงรีบฉวยโอกาสและพูดว่า “ในเมื่อคุณไม่ได้อยากให้ผมทำงานหนัก ๆ แล้วทำไมคุณถึงมอบงานให้ผมเยอะขนาดนั้นกัน? คุณวางแผนอะไรอยู่?”
แองเจลีน “…”
เจย์มองเธออย่างคาดคั้น
แองเจลีนตอบ “ก็ได้ ก็ได้ ฉันจะบอก”
“ฉันมอบงานให้นายเยอะ ๆ เพื่อที่ว่าคุณจะได้ไม่มีเวลาไปคิดถึงเรื่องอย่างว่า…”
เจย์ “…”
“คุณทำอะไรกับมาริลิน?” ในเมื่อเธอไม่ยอมบอกความจริง เจย์จึงถามตรงประเด็น
แองเจลีนถึงกับอึ้งไปไม่ถูก
และเพราะว่าเขาก็มาอยู่ต่อหน้า เธอจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากบอกเขา “ฉันให้เงินเธอไป และขอให้ไม่มายุ่งกับนายอีก”
ซึ่งนี่ก็ตรงกับความตั้งใจของเจย์อยู่แล้ว
แต่ถึงแบบนั้นเจย์ก็ไม่ได้ดูแปลกใจแต่อย่างใด “คุณให้เธอไปเท่าไร?”
“20 ล้าน”
เจย์ขมวดคิ้ว “คุณนี่ใจใหญ่จังนะ”
แองเจลีนพูดพร้อมยิ้ม “ฉันมาตามเก็บกับนายได้ไหม?”
เจย์มองเธออย่างระแวง “คุณทำแบบนี้ทำไม?”
แองเจลีนตอบ “นายยังดูไม่ออกเหรอ? ฉันชอบนาย ฉันถึงไล่ผู้หญิงที่อยู่ข้างตัวนายไปไง”
เจย์ “…”
เจย์ชะโงกตัวเข้ามาหาและจ้องแองเจลีนด้วยดวงตาคมกล้า “แองเจลีน เซเวียร์ ผมคุ้มค่าให้คุณต้องทำขนาดนี้เหรอ?”
