ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! - บทที่ 1078
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1078
ผู้หญิงคนนี้จะยอมให้เขาไปเป็นพ่อของเซ็ตตี้ได้อย่างไร ในเมื่อตัวหล่อนเองใช้เล่ห์กลสารพัดหว่านใส่เขา?
เซ็ตตี้น้อยเป็นลูกสาวของลูกพี่ลูกน้องเธอนะ!
แองเจลีนเห็นด้วยอย่างไม่คิด “แน่นอน”
เจย์พูดย้อน “นี่สมองคุณผิดปกติเหรอไงกัน?”
แองเจลีนถามอย่างไม่เข้าใจ “สมองฉันผิดปกติตรงไหน?”
ก็เขาเป็นพ่อของเซ็ตตี้จริง ๆ นี่นา แล้วมันผิดปกติตรงไหน?
เจย์แค่นเสียง “ท่าทางคุณจะปัญญาอ่อนแน่ ๆ “
ถ้าเธอชอบเขามากขนาดนั้น แล้วทำไมถึงจะยกเขาให้เป็นพ่อของลูกกับผู้หญิงคนอื่นได้หน้าตาเฉยแบบนี้?
แองเจลีนเกาหัว เมื่อทันใดนั้น เธอก็เข้าใจว่าเขาหมายความว่ายังไง เธอรีบส่งสัญญาณทางสายตาให้เซ็ตตี้ “ไม่มีทางเลยเซ็ตตี้ อนาคตคุณเบ็นจะกลายมาเป็นสามีของคุณป้า หนูเรียกเขาได้แค่ลุงเบ็นเท่านั้น”
พอได้เห็นสัญญาณลับที่แม่ส่งมาให้ เซ็ตตี้ก็ทำท่าน่าสงสารทันใด “เหรอคะ? งั้นก็แย่จัง!”
เจย์มองแองเจลีนอย่างหมดคำพูด “ใครบอกกันว่าผมจะเป็นสามีคุณ?”
แองเจลีนตอบอย่างมั่นใจ “ก็นายยอมให้ฉันตามจีบนายแล้วไม่ใช่เหรอ?”
“ผมไปตกลงยอมตอนไหน?”
“วันนี้ที่ห้องทำงานฉันตอน บ่าย 2 โมง 37 นาที”
เซ็ตตี้น้อยหัวเราะคิกคัก “แหม ตัวเลขนี้มันแปลว่าฉันรักเธอตลอดไปใช่ไหมคะ?”
แองเจลีนลูบหัวลูกสาวและยกนิ้วให้ “ฉลาดมาก”
เจย์หงุดหงิด “ผมไม่ได้ตกลงด้วยสักหน่อย”
แองเจลีนเถียง “แต่นายก็ไม่ได้ปฏิเสธนี่”
เจย์ “…”
ผู้หญิงคนนี้ฉวยโอกาสกับเขาอีกแล้ว
เจย์จ้องแองเจลีนอย่างไม่รู้จะพูดอะไร จากนั้นก็เตือนเธอด้วยสีหน้าจริงจัง “อย่าเปลืองพลังงานเลย คุณไม่มีทางชนะใจผมได้หรอก”
แต่แองเจลีนกลับตบหน้าอกตัวเองและกล่าวปฏิญาณ “ในโลกนี้ไม่มีชายใดที่ฉันพิชิตใจไม่ได้ มีแต่ว่าฉันจะสนใจตามจีบเขาไหมต่างหาก”
เจย์เบ้ปาก “คุณดูเหมือนจะมีประสบการณ์มาเยอะสินะ!”
แองเจลีนดูมึนไปเลย…
เซ็ตตี้น้อยกระตุกแขนเสื้อแองเจลีน “ทำไมคุณป้าพูดจาใหญ่โตอีกแล้วคะ? คุณป้าเคยตามจีบผู้ชายตอนไหนกัน?”
แองเจลีนแอบกัดลิ้นตัวเอง ทำไมเธอถึงชอบพูดจาขี้โม้ใหญ่โตแบบนี้เรื่อยเลยนะ?
“ถึงจะไม่เคยกินหมู แต่ไม่ได้แปลว่าจะไม่เคยเห็นหมูตัวเป็น ๆ นี่นา” แองเจลีนตอบ
เจย์ “…”
“ถ้าคุณชอบหมูนัก ก็ไปเป็นหมูซะเองเถอะ ผมไม่ใช่หมูนะ”
“มันก็แค่คำเปรียบเทียบ ไม่เข้าใจเหรอ?”
เจย์ขมวดคิิ้วและมองแองเจลีนจริงจัง
ยิ่งเธอกระตือรือร้นกับการไล่ตามจีบเขาเท่าไร เขาก็ยิ่งกังวลและกลัวมากขึ้นเท่านั้น
มีเรื่องบางอย่างที่เขาต้องบอกเธอให้ชัดเจนก่อนที่เขาจะทำเธอเจ็บปวดมากไปกว่านี้หากเธอยังทำตัวแบบนี้อยู่
“แองเจลีน”
“ผมคิดว่าคุณควรต้องรู้ว่าผมความจำเสื่อม ผมไม่รู้อะไรเลยเรื่องอดีตของตัวเอง แต่ไม่ได้แปลว่าผมไม่มีอดีต”
แองเจลีนพยักหน้า “เรื่องนั้นฉันรู้”
เจย์พูดต่อ “งั้นคุณแน่ใจเหรอว่าสมองคุณไม่ได้มีปัญหา? เพราะว่าผมมีอดีต ผมอาจจะมีภรรยาหรือลูกอยู่แล้วก็ได้”
“คุณยังแน่ใจเหรอว่าจะตามจีบผมต่อ?”
“แน่ใจสิ” แองเจลีนตอบอย่างแน่วแน่
สีหน้าของเจย์กลายเป็นเลวร้ายไม่น่าดู ทำไมเธอถึงไม่เข้าใจอะไรเลยนะ?
“การมาไล่ตามผู้ชายแบบผมอาจจะก่อปัญหาไม่จบสิ้นให้คุณได้ในอนาคต คุณไม่กลัวเลยเหรอไง?”
“ฉันไม่กลัว”
ยิ่งเธอตอบอย่างมั่นใจเท่าไหร่ เขายิ่งรู้สึกว่าเธอตอบไปตามสัญชาตญาณเท่านั้น
ไม่มีทางที่พวกเขาจะสนทนากันต่อไปได้
“ตอนนี้ผมส่งเซ็ตตี้น้อยต่อให้คุณแล้ว ผมคงได้เวลาต้องไปแล้ว” เจย์หันหลังและเดินจากไป
