ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! - บทที่ 1091
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1091
ทันใดนั้นออดหน้าบ้านก็ดังขึ้น เจย์วางยี่หร่าไว้บนโต๊ะกาแฟก่อนลุกขึ้นเดินไปเปิดประตู
คุณนายอาเรสและเซร่ายืนอยู่หน้าประตู เซร่านั้นเกาะแขนของคุณนายไว้อย่างสนิทแนบแน่น วันนี้ตัวเธอเองก็ดูสวยสง่ามีระดับเพราะเธอทุ่มเทความคิดไปกับการแต่งตัววันนี้มาก
เจย์เปิดประตูที่มีระบบนิรภัยออกมาและงุนงงไปเล็กน้อยเมื่อเห็นพวกเธอ
“ลูกแม่” เมื่อคุณนายอาเรสได้เห็นเจย์อีกครั้งหลังจากที่ไม่ได้เจอกันมานาน เธอก็รู้สึกตื้นตันอารมณ์ท่วมท้นจนน้ำตาไหลพราก
เธอพยายามจะเอื้อมมือไปสัมผัสใบหน้าเจย์ แต่เจย์ก็หันหน้าไปด้านข้างเพื่อหลบการสัมผัสนั้น
เมื่อเซร่าเห็นว่าเจย์นิ่วหน้า เธอก็รีบอธิบายให้เขาฟังอย่างเร็วว่า “เธอเป็นแม่ของคุณค่ะ เจย์บี้”
เจย์ยังคงจ้องพวกเธอ
หลังจากที่โดนมาริลินหลอกและยังมาโดนพวกนักฆ่าทำร้าย เจย์ก็ได้รับรู้ว่าเขามีตัวตนที่ไม่ธรรมดา ดังนั้นตอนนี้เขาจึงระมัดระวังทุกคนที่เข้ามาหาเขา
คุณนายอาเรสไม่รู้ถึงความกังวลใจของเจย์ เธอเริ่มแนะนำตนเองกับเขา “นี่ลูกจำพวกเราไม่ได้แล้วเหรอ ลูกแม่? แม่เป็นแม่ของลูกไงและนี่… เป็นผู้หญิงที่ลูกรักที่สุด”
เจย์หันไปมองหน้าเซร่าพอเป็นพิธี ความรู้สึกเฉยชาในใจก็ทำให้ตัวเขาเองแปลกใจ
เมื่อเขามองเซร่า ทำไมเขาถึงไม่รู้สึกถึงความคุ้นเคยใกล้ชิดเหมือนเวลาที่เขาเห็นแม่ของเซ็ตตี้น้อยหรือแองเจลีนกันล่ะ?
“คุณเป็นแม่ผมเหรอ? แล้วคุณเป็นภรรยาผม?”
ในที่สุดเจย์ก็อ้าปากพูด แต่น้ำเสียงเขาเต็มไปด้วยความกังขา “แล้วผมจะเชื่อคุณได้ยังไง?”
คุณนายอาเรสหยิบอัลบั้มรูปขึ้นมาจากกระเป๋าก่อนส่งให้เขา “ดูสิลูก พวกนี้คือรูปของลูกกับพวกเราตอนที่ลูกยังเด็กไง”
เจย์รับมาอย่างระแวงสงสัยก่อนเดินไปที่โซฟา เขานั่งลงและเริ่มเปิดดูรูปอย่างตั้งใจ
คุณนายอาเรสและเซร่าต่างเข้ามาในบ้านอย่างรอคำเชิญ และนั่งลงเงียบ ๆ ข้างเขา
เจย์เปิดอัลบั้มรูปดูเกี่ยวกับสิ่งน่าสนใจที่เขาทำเมื่อยังเด็ก ทันใดนั้นดวงตาเขาก็สว่างวาบ เขาชี้ไปที่เด็กหญิงตัวน้อยในรูปและถามคุณนายอาเรส
“เธอคือใครครับ?”
คุณนายอาเรสกวาดตามองเด็กหญิงในรูป นั่นเป็นรูปของแองเจลีนที่ยืนยิ้มแป้นอยู่ข้างเจย์ ทั้งสองต่างก็จับมือกันแน่น
คุณนายอาเรสแอบส่งสายตาให้เซร่าและพูดว่า “ดูไม่ออกเหรอลูก? นั่นก็เซร่าตอนเป็นเด็กไง น่ารักใช่ไหมล่ะ?”
เจย์ชำเลืองมองเซร่าและแค่นเสียงอย่างไม่รักษาน้ำใจ “ที่เขาพูดกันก็ถูก เด็กผู้หญิงพอโตแล้วเปลี่ยนไปมากจริง ๆ สินะ?”
เซร่าตีความหมายคำพูดเขาผิดเป็นคำชม เธอยิ้มและพูดว่า “มีแค่เด็กสาวสวย ๆ อย่างฉันที่คู่ควรจะยืนข้างคุณค่ะ เจย์บี้”
แต่เจย์ก็ยังกัดไม่ปล่อย “คุณก็ดูสวยน่ารักนะตอนยังเด็ก แต่ตอนนี้… ก็พูดยาก”
คนหน้าบางอย่างเซร่า หน้าแดงก่ำขึ้นมาทันใด
คุณนายอาเรสตำหนิเจย์ “ดูพูดเข้าสิ ตอนที่ลูกยังเด็กลูกอยากให้เธอมาเป็นภรรยาเมื่อโตขึ้น แต่พอตอนนี้ได้ใจเธอแล้วทำไมไม่รู้จักทะนุถนอมบ้างเลย?”
เจย์โยนอัลบั้มรูปลงบนโต๊ะกาแฟอย่างรุนแรงน่ากลัว คุณนายอาเรสตกใจกับเสียงดังจนเงียบกริบทันที
เซร่าจ้องเจย์อย่างงงงัน เธอคิดว่า ‘อัลบั้มรูปนั้นเป็นของจริง แล้วนี่ก็เป็นแม่ของเขาจริง ๆ เขาไม่มีทางรู้ว่าเราโกหกหรอก’
แล้วทำไมเขาถึงโมโหล่ะ?
“เธอคือเด็กหญิงคนนั้นจริงเหรอ?” เจย์ถามซ้ำ
คุณนายอาเรสชะงักไปเล็กน้อย เธอคิดทบทวนว่า “แองเจลีนมักจะไปเจอผู้คนแต่งหน้าแต่งตาสโมคกี้เข้มจัด เจย์น่าจะไม่เคยเห็นเธอตอนไม่แต่งหน้า ถึงเขาจะเคยเห็นแต่แองเจลีนก็ดูเปลี่ยนไปมากจากเมื่อตอนเป็นเด็ก เพราะงั้นเจย์น่าจะไม่มีทางรู้”
คุณนายอาเรสดูหงุดหงิดนิดหน่อยเมื่อพูดว่า “ลูกเป็นอะไรไปเนี่ย? ลูกไม่คิดจะจำแม่ตัวเองกับเซร่าอีกแล้วเหรอ?”
คุณนายอาเรสเริ่มเรียกร้องความเห็นใจ “ลูกไม่รู้หรือว่าแม่ใช้ชีวิตสามปีนี้มายังไง หลังจากที่รู้ว่าลูกประสบอุบัติเหตุทางรถ? แม่ร้องไห้ทั้งวันทั้งคืน สวดมนตร์อ้อนวอนต่อพระให้ลูกมีชีวิตกลับมาอย่างปลอดภัย”
