ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! - บทที่ 1093
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1093
เซร่าเกาะแขนคุณนายอาเรสอย่างเจียมตัว ราวกับว่าเธอกำลังกลัวแองเจลีน
เมื่อเห็นเซร่าเป็นแบบนี้ คุณนายอาเรสก็รู้สึกปวดใจ เธอตำหนิแองเจลีนด้วยสีหน้าโกรธขึ้ง “ตอนที่เซร่าบอกว่าเธอทำตัวจองหองหลังได้ขึ้นเป็นประธานแกรนด์เอเซีย ตอนแรกฉันก็ไม่เชื่อหรอกนะ ตอนนี้เหมือนเธอไม่ใช่แค่จองหองแต่ยังทำตัวนักเลงข่มขู่คนอื่นด้วย”
แองเจลีนเข้ามาหาคุณนายอาเรสและเชิดหน้าขึ้น “ถ้าคุณอยากให้ฉันนับถือคุณนะ คุณนายอาเรส คุณเองก็ต้องทำตัวให้สมวัยด้วย”
คุณนายอาเรสโมโหเดือด “แองเจลีน เซเวียร์ นี่… นี่ เธอกล้าดียังไงมาใช้น้ำเสียงถือดีพูดกับฉัน?”
ขณะที่บรรยากาศระหว่างคุณนายอาเรสและแองเจลีนเริ่มร้อนระอุ จู่ ๆ เซร่าก็เดินเข้ามาเพื่อตบหน้าแองเจลีน
แต่แองเจลีนจับข้อมือเธอไว้ได้อย่างสบาย ๆ
เซร่าต่อว่าแองเจลีน “แองเจลีน เซเวียร์ ฉันรู้มาตลอดว่าเธอเป็นพวกชอบใช้อำนาจจอมบงการ แต่การทำตัวหยาบคายกับคุณนายอาเรสแบบนี้ไม่ใช่แค่เธอไร้มารยาทเท่านั้น ยังเหมือนเป็นพวกไร้การศึกษาด้วย”
แองเจลีนบีบข้อมือเซร่าแน่นจนเซร่าหน้าซีดด้วยความเจ็บปวด
“โอ๊ย” เซร่าร้องอย่างเจ็บปวด
คุณนายอาเรสร้อง “ปล่อยเธอนะ แองเจลีน”
“ได้เลย”
พร้อมคำพูด เธอก็โบกมือแล้วตบหน้าเซร่าอย่างแรง
เพราะยังคิดว่าเป็นพี่น้องกัน แองเจลีนจึงไม่ได้ตบแรงนักแต่ว่าเสียงนั้นดังสนั่น
แต่ถึงกระนั้น เซร่าก็เล่นละครโดยการยกมือกุมหน้าและบีบน้ำตา
“เธอยิ่งใหญ่นักนะ แองเจลีน เซเวียร์” เซร่าพูด
ยิ่งเธอทำตัวให้ดูอ่อนแอน่าสงสารมากแค่ไหน คนอื่นก็ยิ่งต้องคิดว่าแองเจลีนนั้นใช้อำนาจรังแกคนอ่อนแอกว่า
เจย์ทนไม่ไหวอีกต่อไป เขาตำหนิแองเจลีน “พอแล้วแองเจลีน คุณคิดว่ามาใช้อำนาจของประธานแกรนด์เอเซียรังแกคนอ่อนแอกว่ามันดีแล้วเหรอ?”
แองเจลีนจ้องเจย์อย่างโศกเศร้า “ใครแม่งอยากเป็นประธานแกรนด์เอเซียกัน? นายคิดว่าฉันอยากเป็นนักเหรอ? ฟังนะ ถ้าฉันไม่มีตำแหน่งประธานพ่วงอยู่รับรองว่าวันนี้ฉันทำยิ่งกว่าตบหล่อนอีก”
เมื่อคิดว่าเซร่าไปลากคุณนายอาเรสมาหลอกเจย์ แองเจลีนก็รู้สึกถึงโทสะที่ท่วมท้นในใจ
การหลอกลวงของมาริลินเป็นสาเหตุที่เจย์บี้ต้องใช้ชีวิตอย่างทุกข์ระทม
ตอนนี้ประวัติศาสตร์กำลังจะซ้ำรอย แองเจลีนจะไม่โมโหได้อย่างไร?
คุณนายอาเรสนั้นอยากปกป้องลูกสาวและเมื่อเห็นแองเจลีนข่มเหงเซร่าจนเธอหงอ และไม่มีอำนาจอะไรจะสู้กลับได้ ทำได้แค่ก้มหน้ารับการดูถูกเหยียดหยามและปฏิบัติอย่างเลวร้ายเช่นนี้ คุณนายอาเรสรู้สึกทนไม่ได้…
คุณนายอาเรสตัดสินใจแล้วว่าจะต้องหนุนหลังเซร่า
หล่อนตะโกน “เธอกล้ามากนะที่ตบหน้าเซร่าต่อหน้าฉันวันนี้ แองเจลีน เซเวียร์ นี่แสดงว่าเวลาที่ฉันไม่เห็นเธอคงทำมากกว่านี้สินะ? วันนี้ฉันจะต้องให้ความเป็นธรรมเกิดขึ้นแน่นอน”
คุณนายอาเรสหันมาพูดกับเจย์ “ดูหน้าผู้หญิงคนนี้ไว้นะลูก เธอแย่งบริษัทของเราไปแล้วก็รังแกผู้หญิงของลูกด้วย ในฐานะผู้ชายลูกต้องรับผิดชอบและปกป้องครอบครัวกับคนที่รักสิ”
ถึงแม้ว่าเจย์จะยังไม่ได้รู้สึกอะไรมากมายกับคุณนายอาเรสและเซร่าที่จู่ ๆ ก็โผล่มาหาเขา แต่ก็เลี่ยงไม่ได้ว่าหล่อนเป็นผู้อาวุโสที่ควรต้องได้รับการนับถือ แองเจลีนนั้นทำตัวล้ำเส้นเกินไปเมื่อเธอไม่นับถือผู้อาวุโสเช่นนี้
“นี่ไม่ใช่เรื่องของคุณ แองเจลีน ผมอยากให้คุณกลับไปเดี๋ยวนี้” เจย์สั่งให้เธอกลับอย่างหัวเสีย
แองเจลีนมองเจย์อย่างไม่อยากเชื่อและแค่นเสียงเบา ๆ “หึ นายอยากให้ฉันไปงั้นเหรอ?”
แองเจลีนหัวเราะหนักมากจนน้ำตาคลอเบ้า “นายจะกลับบ้านไปกับหล่อนแล้วก็แต่งงานด้วยหลังจากที่ฉันกลับไปแล้วด้วยสิ?”
“มันไม่ใช่เรื่องอะไรของคุณ” เจย์ตวาด
ตอนที่ยูมิบอกว่าเจย์และแองเจลีนต่างก็หมดรักกันแล้วหลังจากที่เจย์เสียความทรงจำ ตอนแรกเซร่าก็ไม่เชื่อแต่พอตอนนี้เธอได้มาเห็นกับตาตัวเองจึงรู้สึกรื่นรมย์เป็นอย่างมาก
ในที่สุดสวรรค์ก็เข้าข้างเธอ
เซร่าเดินเข้าไปหาเจย์และกอดแขนเขาไว้อย่างเสน่หา “ไปกันเถอะค่ะเจย์บี้ ไม่ต้องไปสนเธอหรอก”
“อืม”
ทั้งเจย์และเซร่าต่างเดินผ่านแองเจลีนไป
คุณนายอาเรสตวัดตามองแองเจลีนอย่างรังเกียจก่อนจากไปพร้อมกัน
