ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! - บทที่ 1114
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1114
เจย์จ้องมองเธอ ไหล่บอบบางทำให้เธอดูอ่อนแอแต่ดวงตาของเธอเจิดจ้า… จ้ามากเสียจนเห็นความมุ่งมั่นและความดื้อรั้น
“นายไปไหนมา?” แองเจลีนถาม ก้มลงมองเขา
เจย์ยกแขนขึ้นมาหนุนหัวแล้วก็มองแองเจลีนอย่างไร้อารมณ์ “บ้าน”
แองเจลีนอึ้งไปเล็กน้อย “ไปเจอพวกอาเรสมาเหรอ?”
“อืม”
“พวกเขาบอกอะไรนายบ้าง?” ดวงตาแองเจลีนฉายแววกระวนกระวาย
ดวงตาเจย์เย็นชาเล็กน้อย เมื่อเขาพูดน้ำเสียงก็ไร้ความอบอุ่น
“คืนอาเรส เอนเตอร์ไพรส์ให้ตระกูลอาเรสซะ แองเจลีน”
แองเจลีนมองเจย์ด้วยสายตาว่างเปล่า “ใครบอกให้คุณมาทำแบบนี้?”
เจย์ทำท่าสง่ามีราศีก่อนบอกว่า “ผมเป็นผู้ก่อตั้งแกรนด์เอเซีย ผมมีสิทธิ์ตัดสินใจว่าอาเรส เอนเตอร์ไพรส์จะอยู่หรือไป”
ท่าทางอ่อนโยนของแองเจลีนเปลี่ยนเป็นแข็งกร้าวทันใด “ถ้านายอยากตัดสินใจเรื่องแกรนด์เอเซีย ก็รอให้ความจำนายกลับคืนมาทั้งหมดก่อน ไม่ใช่ตอนนี้”
เจย์หน้าเครียด “นั่นมันครอบครัวแล้วก็รากเหง้าผม แองเจลีน ผมไม่สามารถเป็นผู้ก่อตั้งแกรนด์เอเซียแล้วก็เหยียบย่ำตระกูลอาเรสที่เลี้ยงผมมาได้ คุณทำให้ผมกลายเป็นคนไร้หัวใจแล้วก็อกตัญญู”
แองเจลีนพูด “ฉันเข้าใจแล้ว นายได้เจอแค่แม่เลี้ยงของนายสินะตอนที่กลับไปตระกูลอาเรส? อ้อ แล้วก็อาจจะโชคดีได้เจอเซร่าด้วยเหมือนกัน”
เจย์ “…”
แองเจลีนคำรามก้อง “แม่ของนายรวมหัวกับลุงแอนดี้ของเบล เอนเตอร์ไพรส์มาสร้างปัญหาให้แกรนด์ เอเซีย และเพื่อสู้กลับฉันตัดสินใจจะแก้แค้น”
เจย์ตะลึง “นี่คุณกำลังถามความคิดเห็นผมเหรอ?”
ขนตายาวหนาของแองเจลีนสั่นไหวเล็กน้อย เมื่อเธอถอนใจเบา ๆ
เขาแสดงออกอย่างชัดเจนแล้วว่า เขาเลือกที่จะเลือกเข้าข้างแม่ของเขาแล้วก็จะหยุดเธอไม่ให้สร้างปัญหาให้แม่เขา การถามความคิดเห็นเขาเรื่องนี้ก็รังแต่จะก่อให้เกิดความขัดแย้งระหว่างเขาทั้งสอง
“ฉันไม่ได้ถามความคิดเห็นนาย ฉันแค่คิดว่าน่าจะบอกให้นายรู้เพราะว่าไหน ๆ เธอก็เป็นแม่ของนาย”
เจย์ตอบ “แล้วถ้าผมไม่เห็นด้วยล่ะ?”
แองเจลีนโน้มตัวมาด้านหน้าแล้วพูดเน้นแต่ละคำด้วยน้ำเสียงหนักแน่น “ความเห็นขัดแย้งของนายมันฟังไม่ขึ้น”
เจย์ลุกขึ้นนั่งแล้วโน้มตัวเข้าใกล้ใบหน้าเธอ เมื่อต่างฝ่ายต่างอยู่ใกล้กันมาก พวกเขาก็แสดงอาการไม่ยอมลงให้กัน
แองเจลีนพูด “ฉันจะไม่ยอมปล่อยใครก็ตามที่กล้าจะมาทำลายผลประโยชน์ของแกรนด์เอเซีย”
“และนั่นรวมถึงนายด้วย” แองเจลีนพูดต่อ
เจย์มองเห็นความมุ่งมั่นและความอ่อนล้าหลังจากที่ทำงานหนักมาทั้งวันในดวงตาของแองเจลีน
ทันใดนั้นเขาก็มีแผนในหัว
“คุณจะทำอะไรก็ทำเถอะ” เขาพูด
ดวงตาแองเจลีนฉายแววงุนงง เธอยื่นนิ้วมือออกมาปัดจมูกเขา “ฉันว่านายเองก็ยังมีเหตุผลอยู่ ใช่ไหมล่ะ?”
เจย์จับข้อมือเธอแล้วริมฝีปากเซ็กซี่ของเขาก็ยกยิ้มร้าย “ไปอาบน้ำซะ แองเจลีน”
แองเจลีนอึ้งไปแต่ก็ยิ้มออกมาทันใด “รอฉันนะ”
เจย์ปล่อยมือเธอ แล้วมองเธอด้วยสายตามีความหมายพร้อมรอยยิ้มร้าย
