ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! - บทที่ 1116
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1116
เมื่อได้เห็นใบหน้าใสสะอาดราวเด็กน้อยของเธอ เจย์ก็อึ้งงันจนพูดไม่ออกไปพักใหญ่
แองเจลีนลืมตาขึ้นมองเขา “เจย์บี้” เธอเรียกเขาอย่างอาย ๆ
เจย์มองเธอราวต้องมนตร์ ตอนนั้นเขาไม่สามารถโยงภาพของแองเจลีนกับนางมารแสนโหดร้ายคนนั้นได้
เขาต้องยอมรับว่าทักษะการแต่งหน้าของเธอนั้นเยี่ยมยอดจริง ๆ
หลังจากที่หายตะลึง เขาก็รู้สึกดีใจจนล้นปรี่
กลายเป็นว่าผู้หญิงที่อยู่ในฝันของเขา ผู้หญิงที่ติดแน่นอยู่ในใจ ก็คือแองเจลีนนั่นเอง
เขาโชคดีแค่ไหนกันที่สาวที่เขาชอบเองก็ชอบเขาเหมือนกัน
แต่ว่าสาวคนนี้ก็ทำให้เขาทรมานเหลือแสนด้วยการโกหกเขา
“ทำไมคุณถึงดูเหมือนลูกพี่ลูกน้องคุณเลยล่ะ แองเจลีน?” เขาหยอกเธอด้วยน้ำเสียงกรุ่นโกรธ
แองเจลีนจับมือเขาและกล่าวขอโทษอย่างจริงใจ “ฉันไม่มีลูกพี่ลูกน้องหรอก ตระกูลเซเวียร์มีแค่เซร่ากับฉันเท่านั้นที่เป็นผู้หญิง…”
ราวกับสายฝนฉ่ำในฤดูใบไม้ผลิ ท่าทางอ่อนหวานของเธอสลายไฟโทสะในใจเขาไปจนหมดสิ้น
เกียรติและศักดิ์ศรีของความเป็นชายของเขาได้กระตุ้นความรู้สึกที่ไม่อาจควบคุมได้ขึ้นมา จู่ ๆ เขาก็เอื้อมมือไปโน้มคอเธอเข้ามา พอรู้ตัวอีกทีเธอก็นอนอยู่ใต้ร่างเขาแล้ว
เขาใช้แขนทั้งสองข้างค้ำตัวไว้เหนือร่างเธอพร้อมจ้อง “ตอบคำถามพวกนี้มาตามตรง แองเจลีน”
แองเจลีนถามอย่างประหวั่น “คุณอยากรู้อะไรล่ะ?”
“ทำไมต้องโกหกผมด้วย?”
แองเจลีน “…”
มีมากมายหลายเรื่องที่เธอหลอกลวงเขา แล้วเขาหมายถึงเรื่องไหนกันล่ะ?
เจย์หรี่ดวงตาเหยี่ยวลงมอง “เป็นอะไรไป? คุณนึกไม่ออกเหรอ? อยากให้ผมช่วยเคาะหัวคุณไหม?”
แองเจลีนยิ้มแหย
“ทำไมคุณถึงไม่บอกเรื่องของเรามาตรง ๆ ในตอนที่เราเจอกันครั้งแรก?”
แค่คิดเรื่องนี้เจย์ก็หงุดหงิดแล้ว “แหม ท่านประธานแองเจลีนผู้ยิ่งใหญ่ คงจะพออกพอใจไม่เบาสินะ ที่ได้เดินวางท่าเชิดอยู่ต่อหน้าชาวประมงแบบผม ใช่ไหม?”
แองเจลีนกลืนน้ำลาย เธอดูเหมือนกำลังจะร้องไห้
“คุณคิดว่าฉันไม่อยากเข้าไปหาคุณเหรอ? ตอนแรกที่ฉันเห็นคุณ ฉันก็เกือบจะพุ่งเข้าไปกอดคุณแล้ว แต่… ของขวัญพบหน้าที่คุณให้ฉันตอนที่เราเจอกันครั้งแรกคือ คุณแต่งงานแล้วแถมมีลูกชายด้วย ตอนนั้นฉันใจสลายจนหัวใจฉันเต้นผิดจังหวะเลย”
เจย์นึกขึ้นได้ว่าตอนนั้นเธอขอให้ผู้ช่วยเอายาอมใต้ลิ้นมาให้เธอเมื่อตอนพวกเขาเจอกันครั้งแรก
กลายเป็นว่าเขาเองที่ทำเธอเสียใจ
“แต่ถึงแบบนั้นคุณก็ไม่ควรเก็บเรื่องนี้ไว้นานขนาดนี้นี่?” เจย์ยังไม่หายโกรธ
แองเจลีนยกมือขึ้นมาประคองหน้าเขาไว้ “เจย์บี้ หมอบอกว่ายังมีลิ่มเลือดค้างอยู่ในสมองคุณ แล้วคุณก็ไม่ควรโดนกดดันหรือเครียด ฉันก็เลยไม่อยากผลีผลามเข้าหาคุณ ฉันไม่อยากให้คุณรู้สึกไมสบายใจอึดอัดระหว่างความสัมพันธ์ใหม่และเก่า ใช่ ฉันกลัวว่าคุณจะรักมาริลิน แล้วก็กลัวว่าไทเกอร์จะเป็นลูกชายแท้ ๆ ของคุณ แต่บอกฉันสิ ถ้าหากว่ามันเป็นจริงตามนั้นแล้วฉันบังคับให้คุณทิ้งพวกเขามา คุณคิดว่าคุณจะเสียใจแค่ไหน?”
เจย์อึ้งจนพูดไม่ออก
กลายเป็นว่าเรื่องที่จีนบอกก่อนหน้านี้เป็นความจริง แองเจลีนนั้นโกหกเพื่อปกป้องเขา
“เจย์บี้?” ตอนนี้เมื่อแองเจลีนปลดตัวตนที่แข็งกร้าว จอมบงการออกไปแล้ว เธอก็อ่อนโยนดั่งสายน้ำ
เจย์มองเธอนิ่ง แล้วจู่ ๆ เขาก็โน้มตัวเข้ามาจูบเธอตามสัญชาตญาณ
เขาคิดว่าจะจูบเพียงแค่แตะริมฝีปากเบา ๆ แต่สุดท้ายเขาก็จูบเธออย่างดูดดื่ม เนิ่นนานเพราะว่ากลิ่นอายของเธอทำให้เขาห้ามตัวเองไม่ได้
หลังจากจูบเธอแล้ว เขาก็มองเธออย่างจริงจัง และเตือนเธออย่างระมัดระวัง “จากนี้คุณต้องไม่โกหกอะไรผมอีก”
สีหน้าแองเจลีนหม่น เธอดูลังเลและอ่อนล้า
เจย์แค่นเสียงออกจมูกอย่างเย็นชา “อ้อ? นี่คุณยังมีเรื่องปิดบังผมอยู่อีกใช่ไหม?”
เมื่อแองเจลีนเห็นความเย็นชาในดวงตาทรงเสน่ห์ของเขา ความเย็นชาที่เย็นยะเยือกยิ่งกว่าน้ำแข็ง เธอก็กลัวหัวหด
เธอโกหกเขาไปหลายเรื่องเหลือเกิน
ถ้าเธอสารภาพทุกเรื่องกับเขา หัวเขาคงระเบิดแน่
