ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! - บทที่ 113
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 113
”นี่นายต้องการพาร็อบบี้น้อยไปโฮไรซอน คอลเลอร์?” โรสถาม
เจย์พยักหน้า เขาคิดว่าโรสจะต้องทำให้เรื่องมันยุ่งยากแน่ แต่เธอพลันส่งกล่องเกี๊ยวให้เขา “มื้อเช้าวันพรุ่งนี้”
เจย์ตะลึงและไม่ทันคาดคิดว่าเธอจะยอมตกลงง่ายขนาดนี้
โรสมองสายตาที่สงสัยของเขาแล้วอธิบาย “อย่าตัดสินใจหัวใจของชายใดด้วยไม้วัดของตัวเอง ฉันจะไม่มีวันลากเด็ก ๆ เข้าไปในข้อพิพาทของเรา”
เจย์พยักหน้าเห็นด้วยที่พบได้ยาก “มันดีที่เธอคิดแบบนั้น”
โรสพูดไม่ออก เธอไม่เคยอยู่ในสายตาของเขาเลย
แม้ว่าเจย์จะสำเร็จเป้าหมายของเขา แต่เขากลับไม่ได้มีท่าทางจะกลับไปเลย เขายังคงยืนอยู่ที่หน้าประตู มองโรส
“มีอะไรอีกรึเปล่า?” โรสถาม
เจย์ดูจะประมวลความคิดเป็นคำพูดลำบากในตอนที่เขาตอบ “ฉันพาเซ็ตตี้ไปด้วยได้ไหม?”
โรสลังเลเมื่อได้ยินแบบนั้น
เจย์ไม่รู้ว่าเซ็ตตี้นั้นเป็นลูกสาวของเขา และทัศนคติของเขาต่อเซ็ตตี้ก็เย็นชาและเมินเฉยต่อเธอเสมอ ที่เขาแสดงความรักต่อเซ็ตตี้ในคืนนี้บ้าง ก็เพราะร็อบบี้น้อยไม่อยากจากน้องสาวของเขาไป
ดังนั้น ถ้าเขาไม่พาเซ็ตตี้ไปด้วย เขาก็จะไม่สามารถพาลูกในไส้ของเขา ร็อบบี้น้อย ไปด้วยเช่นกัน
เจย์และเซ็ตตี้ต่างเป็นศัตรูตามธรรมชาติของกันและกันตั้งแต่แรกเห็น ไม่มีทางที่พวกเขาจะอยู่ด้วยกันอย่างสงบแน่
โรสหัวเราะคิกคัก เธอเดินไปที่ห้องนั่งเล่นแล้วกล่าวกับเซ็ตตี้ “ที่รัก ลุงอาเรสอยากชวนลูกไปที่บ้านเขาเพื่อเล่น ลูกอยากไปไหม?”
หัวจิ๋ว ๆ ของเซ็ตตี้ส่ายไปมาไม่หยุด มือทั้งสองของเธอคล้องคอของคุณแม่ไว้แน่น “หนูไม่อยากจากคุณแม่ไป”
โรสมอบจูบลงที่หน้าผากของเซ็ตตี้ “แม่รักลูก”
เซ็ตตี้ยิ้มออกมาเหมือนดังดอกไม้บาน
สายตาของเจย์ดำมืดลง ในฐานะที่เป็นราชาของโลกธุรกิจ เขาไม่เคยรู้สึกถึงความล้มเหลวอันยิ่งใหญ่เลย แต่ตอนนี้ เขากำลังพบเจอมันจากเจ้าหมั่นโถวจิ๋วคนนี้
โรสหยุดหัวเราะไม่ได้เมื่อเธอเห็นใบหน้าเหี่ยวเฉาของเจย์
ร็อบบี้น้อยพลันวางเลโก้ที่เขาเล่นอยู่ลง เขาจับมือเจนสัน แล้วพากันไปหาคุณแม่ เขาถาม “คุณแม่ ผมขอนอนที่บ้านคุณพ่อคืนนี้ได้ไหมครับ?”
โรสเข้าใจว่าร็อบบี้น้อยนั้นต้องการหลงเหลือศักดิ์ศรีไว้ให้คุณพ่อเขาบ้าง เธอวางมือบนหัวของร็อบบี้น้อยแล้วกล่าวอย่างยอมรับ “ไปสิ แต่ลูกต้องจำทางกลับบ้านไว้ด้วยนะ”
“ครับ ผมเข้าใจแล้ว” ร็อบบี้น้อยดีใจ
ใบหน้าเย็นชาของเจย์พลันอบอุ่นขึ้นเล็กน้อย
เขาตีกับผู้หญิงคนนี้มาตลอดทั้งคืนเพียงเพื่อพาลูกชายของเขาไปนอนที่บ้านในวันหยุด มันเป็นเรื่องที่เหนื่อยเอาการเลย
ดังนั้น เจย์จึงยิ่งกว่ามั่นใจว่าเขาต้องได้สิทธิ์การเลี้ยงดูร็อบบี้น้อยมา ไม่ว่าจะด้วยเล่ห์หรือด้วยกล
เมื่อร็อบบี้น้อยและเจนสันถึงคฤหาสน์โฮไรซอน คอลเลอร์ ร็อบบี้น้อยก็เริ่มขมวดคิ้ว เขาดูเหมือนกำลังมีปัญหา
เจย์ช่วยไม่ได้ที่ต้องถามออกมา “อะไรเหรอ? ลูกไม่อยากจากแม่ไปเหรอ?”
ร็อบบี้น้อยส่ายหัว “คุณพ่อ ทำไมคุณพ่อไม่พาน้องสาวผมมาด้วย เซ็ตตี้น่ะ?”
คิ้วของเจย์ผูกเป็นปม ‘ใครจะไปโอเคที่ผู้หญิงของตัวเองไปให้กำเนิดลูกให้ผู้ชายคนอื่นกัน?’
