ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! - บทที่ 1137

ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1137

”หนูได้มาจากคุณพ่อไงคะ!” เซ็ตตี้น้อยบอก

เจย์ตอบ “แม่ของลูกเริ่มออกเดตตั้งแต่อายุ 10 ขวบ ส่วนลูกเองก็ไปชอบอาฟินน์ตั้งแต่เพิ่งจะอายุ 12 เอง เห็นชัด ๆ ว่าลูกได้นิสัยนี้มาจากคุณแม่”

เซ็ตตี้น้อยตอบ “คุณพ่อคะ ถ้าคุณพ่อไม่พาคุณแม่มา คุณแม่ก็คงไม่ต้องออกเดตมีแฟนตั้งแต่ตอนที่เด็กขนาดนั้นหรอกค่ะ”

เจย์ “…”

นี่มันตรรกะวิบัติอะไรกันเนี่ย?

หลังมื้อเช้า เกรย์สันก็โผล่มาที่สวนบันทึกรัก

เมื่อเกรย์สันได้เห็นเจย์หลังจากที่เซ็ตตี้น้อยเชิญเขาเข้ามาในวิลล่า เกรย์สันก็กระวนกระวายทำตัวไม่ถูกอย่างเห็นได้ชัด

เมื่อเห็นว่าเกรย์สันนั้นพยายามที่จะหลบเลี่ยงเจย์ แองเจลีนก็เดาได้ว่า เขาคงมีเรื่องที่เกี่ยวกับคุณนายอาเรสมาบอก ดังนั้นเธอจึงพาเกรย์สันเข้าไปในห้องหนังสือเพื่อที่จะคุยกันเป็นการส่วนตัว

เจย์นั่งทำหน้าบูดบึ้งอยู่บนโซฟา ขนาดเซ็ตตี้น้อยยังบอกได้ว่า คุณพ่อของเธอนั้นอารมณ์ไม่ดี เด็กน้อยก็เลยพยายามที่จะช่วยให้เขารื่นเริงขึ้น “หนูไม่ได้ซื้อเสื้อผ้าใหม่มาตั้งนานแล้วค่ะ คุณพ่อคะ ทำไมวันนี้คุณพ่อไม่ไปช้อปปิ้งกับหนูล่ะคะ?”

เจย์ยืนขึ้นชำเลืองไปด้านบนด้วยแววตาขุ่นมัวและสีหน้าที่บอกว่า ‘อะไรที่ตาไม่เห็น ใจก็ไม่ต้องเป็นทุกข์’ จากนั้นเขาก็พูดว่า “ไปกันเถอะ”

ด้านบน เกรย์สันกำลังหยิบรูปออกมาจากแฟ้มแล้ววางเรียงลงตรงหน้าแองเจลีนและพูดอย่างหวาดหวั่น “ดูนี่สิครับ ท่านประธาน ถ้าเราเอารูปพวกนี้ให้แจ็คดู เรื่องจะต้องวุ่นวายถึงคว่ำฟ้าพลิกดินแน่ แต่ผมกลัวว่า นายท่านอาเรสจะไม่ยอมให้เราทำแบบนั้น”

แองเจลีนหยิบรูปขึ้นมาแล้วเริ่มเปลี่ยนดูทีละรูป เมื่อเธอได้เห็นรูปของคุณนายอาเรสกำลังกอดกับสตีเฟนรวมถึงกำลังจูบกัน ดวงตาของเธอก็มืดครึ้ม

เธอโยนรูปลงบนโต๊ะแล้วแค่นเสียงรังเกียจ “คุณนายอาเรสชอบทำท่าทางเป็นคนอ่อนหวานมีศีลธรรม ไม่เคยคิดแก่งแย่งชิงดีชิงเด่นกับใคร ผ่านมาหลายปีเธอไม่มีลูกชายหรือลูกสาวให้แจ็คเลยสักคน แต่ตระกูลอาเรสก็ไม่เคยกดดันเธอเรื่องนี้ เธอไม่เพียงไม่สำนึกบุญคุณของตระกูลอาเรสเท่านั้น แต่เธอยังทำเรื่องที่จะทำให้ชื่อเสียงของตระกูลอาเรสเสื่อมเสีย เธอนี่มันน่ารังเกียจมากจริง ๆ”

เกรย์สันพูด “ตอนแรกคุณนายอาเรสกับสตีเฟนเป็นคู่รักกันมาตั้งแต่สมัยที่เป็นเด็กครับคุณเซเวียร์ แต่ตระกูลของคุณนายอาเรสล้มละลาย ดังนั้นตระกูลเบลจึงบังคับทำลายสัญญาหมั้นหมาย ตอนนั้นสตีเฟนยังเป็นเพียงเด็กหนุ่มที่ไม่มีอะไรจะเอาไปต่อรองกับตระกูลของตัวเองได้ เขาก็เลยไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากยอมปล่อยเธอไป ซึ่งเปิดโอกาสให้แจ็คได้แต่งงานกับคุณนายอาเรส”

แองเจลีนปะติดปะต่อเรื่องราวได้ในที่สุด “ถ้าเป็นแบบนั้น ถึงแม้คุณนายอาเรสกับสตีเฟนจะโดนจับแยกทางกันแต่ทั้งคู่ก็ยังคงโหยหากันอยู่ ถึงพวกเขาจะน่าสงสารที่โดนบังคับให้ต้องเลิกรากัน แต่พวกเขาก็เลือกความร่ำรวยและมั่งคั่งโดยที่ยังไม่ยอมเลิกรากัน ตอนนี้พวกเขาทั้งคู่ต่างก็แต่งงานแล้ว แต่ยังทำเรื่องที่ทำให้คู่แต่งงานของตัวเองต้องเจ็บปวด ดังนั้นพวกเขาไม่สมควรที่จะได้รับความเห็นใจ”

แองเจลีนยืนขึ้นด้วยแววตามุ่งมั่น “ไม่ว่ายังไงฉันก็จะเปิดโปงแผนของคุณนายอาเรส”

เกรย์สันปาดเหงื่อเย็นเยียบออกจากหน้าผาก “คุณอยากจะปรึกษาเรื่องนี้กับนายท่านอาเรสก่อนไหมครับ คุณเซเวียร์?”

แองเจลีนถอนใจและพูดว่า “ตอนนี้เขายังจำอะไรไม่ได้ ทุกการตัดสินใจของเขามันก็เป็นไปตาม ‘ความรู้สึกผิดถูก’ แต่ความรู้สึกแบบนั้นมันไม่เพียงพอที่จะมาตัดสินเรื่องราวความเคียดแค้นของตระกูลชนชั้นสูงได้ ช่างมันเถอะ ทำไมฉันต้องเปิดช่องให้เขามาต่อต้านฉันด้วยล่ะ?”

แองเจลีนเก็บรูปและบอกว่า “ไปที่ตระกูลอาเรสกับฉัน”

“ครับ”

…

เจย์ขับรถพาเซ็ตตี้น้อยมาที่ร้านเสื้อผ้าสำหรับเด็กที่ใหญ่ที่สุดในเมืองอิมพีเรียลด้วยรถเฟอร์รารี

เซ็ตตี้ทำหน้าบึ้งตึงไม่สบอารมณ์เมื่อเห็นคำว่า ‘เสื้อผ้าเด็ก’ ก่อนที่จะเริ่มบ่นคร่ำครวญ “หนูเป็นคนโตแล้วนะคะคุณพ่อ ทำไมถึงพาหนูมาที่ร้านเสื้อผ้าเด็กล่ะ?”

เจย์จับมือเซ็ตตี้น้อยแล้วพาเดินเข้าไปด้านใน “เพราะว่าในใจคุณพ่อ หนูยังเป็นเด็กอยู่ไงคะ”

เซ็ตตี้ร้องออกมา “โอ๊ย เพื่อนร่วมห้องหนูหัวเราะหนูเพราะว่าหนูแต่งตัวเหมือนเด็กสามขวบอยู่ตลอดเลย พ่อเคยคิดถึงความรู้สึกหนูบ้างไหมคะเนี่ย?”

เจย์ตอบ “เสื้อผ้าที่ขายในร้านเสื้อผ้าเด็กนี่มีตั้งแต่เด็กแรกเกิดไปจนถึงเด็กที่อายุยังไม่ถึง 18 ปี ลูกก็อยู่ในกลุ่มนี้พอดีเลยนะ”

เมื่อเข้าไปในห้างแล้ว เซ็ตตี้ก็นั่งหมดอาลัยตายอยากบนม้านั่งขณะที่เจย์เลือกเสื้อผ้าให้ลูกสาวเขาอย่างคึกคัก

พนักงานขายเองก็เยินยอเซ็ตตี้น้อยไม่หยุดปาก “คุณผู้ชายคะ ลูกสาวของคุณสวยแบบนี้ไม่ว่าจะใส่อะไรก็สวยหมดเลยค่ะ”

เจย์ย้อน “มันก็เห็น ๆ อยู่ไม่ใช่เหรอ?”

พนักงานขายรีบเดินหางจุกตูดกลับไปที่เคาน์เตอร์ทันที

เจย์วางเสื้อผ้ากองใหญ่บนเคาน์เตอร์แล้วบอกว่า “ผมอยากได้เสื้อผ้าพวกนี้ทุกชุดให้ครบทุกสี”