ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! - บทที่ 114

ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 114

“เซ็ตตี้นั้นน่ารักมาก” เจนสันโพล่งออกมา

ร็อบบี้น้อยและเจนสันนั้นเหมือนผู้พิพากษาสองคน สายตาที่เหมือนหมาป่าทั้งสองคู่นั้นจ้องตรงมาที่เจย์

เจย์เอียงคอแล้วคิดในใจ ‘ทำไมทุกคนถึงชอบเซ็ตตี้ แล้วทำไมฉันถึงหาความชอบในตัวเธอไม่ได้เลย?’

หลังจากคิดอยู่พักหนึ่ง เขาก็ได้ข้อสรุปในที่สุด ‘ฉันไม่ชอบทั้งหมดนั้นเป็นเพราะสิ่งเดียว เพราะใจฉันเกลียดโรสมาก ฉันเลยไม่มีความประทับใจใดกับลูกสาวเธอเช่นกัน’

อย่างไรก็ตาม เขาไม่สามารถพูดแบบนั้นกับลูกชายของเขาได้ เจย์โกหก “คุณพ่อน่ะเหรอ? คุณพ่อไม่ได้ไม่ชอบเธอ เธอต่างหากที่ไม่ชอบคุณพ่อ”

ร็อบบี้น้อยโพล่งออกมา “ผมเห็นนะว่าคุณพ่อก็ไม่ชอบเซ็ตตี้”

เจย์เริ่มเคร่งขรึม

เจนสันกล่าวอย่างเย็นชา “คุณพ่อ สักวันคุณพ่อจะเสียใจ”

เจย์มองลูกทั้งสองที่แทบจะเหมือนคนเดียวกัน ดวงตาของเขากระตุก

‘เหตุผลที่เจ้าหนูสองคนนี้ชอบเซ็ตตี้ มันตรงข้ามกับเหตุผลที่ฉันไม่ชอบเซ็ตตี้… พวกเขารักในสิ่งเดียวกัน เพราะความรักที่มีให้แม่ขอพวกเขา พวกเขาจึงรักน้องสาวที่แม่เขาให้กำเนิดเช่นกัน

หลังจากร็อบบี้น้อยและเจนสันขึ้นชั้นบนไป เจย์ก็นั่งลงบนโซฟา ใบหน้าหล่อเหลาทว่ายะโสของเขามองขึ้นไปบนเพดาน สันกรามอันไร้ที่ติของเขาดูมีเสน่ห์ภายใต้แชนเดอเลียร์คริสตัล

เขาต้องคิดถึงวิธีที่จะทำลายสายสัมพันธ์ระหว่างลูกของเขาและโรส ไม่อย่างนั้น เขาจะไม่มีทางกำจัดผู้หญิงคนนี้ไปได้อีกเลยตลอดชีวิต

รอยยิ้มชั่วร้ายปรากฏขึ้นบนริมฝีปากทรงเสน่ห์ของเจย์

เขาโทรหาแนนซี่ เพื่อขอให้เธออยู่กับเขาและลูก ๆ ในวันหยุด แนนย่อมต้องดีใจอยู่แล้ว

เช้าวันต่อมา แนนซี่มาถึงบ้านของตระกูลอาเรสตั้งแต่เช้าตรู่ เธอนำอาหารเช้ามามากมายเพื่อพ่อและลูกชาย มีทั้งแซนด์วิช พิซซ่า และนม

ในตู้แช่มีเกี๊ยวที่โรสนั้นเตรียมให้ตั้งแต่เมื่อคืน แนนซี่โยนเกี๊ยวทั้งกล่องลงถังขยะโดยไม่สนใจมัน สำหรับเธอ อาหารค้างคืนไม่สมควรอยู่บนโต๊ะอาหารของตระกูลอาเรส

เมื่อเจย์พาเด็กทั้งสองลงมา ร็อบบี้น้อยก็มีความรู้สึกเป็นปรปักษ์ต่อแนนซี่ทันทีที่เห็นเธอ

“เจนสัน เธอเป็นใครน่ะ?” ร็อบบี้น้อยกระซิบถามเจนสัน

ท่าทางของเจนสันดูเย็นชาสุด ๆ “แฟนคุณพ่อ”

ร็อบบี้น้อยหน้าบึ้งทันที เขาแสดงภาวะปฏิปักษ์อย่างมากต่อแม่เลี้ยงในอนาคตของเขา

“คุณพ่อ เมื่อไหร่กันที่คุณพ่อจ้างคนใช้?” ร็อบบี้น้อยถามอย่างใสซื่อหลังจากแนนซี่ร่วมโต๊ะอาหารกับพวกเขา

ท่าทีบนใบหน้าของแนนซี่พลันกลายเป็นเหมือนร้านขายสี มันเปลี่ยนสีจนแทบเป็นสีรุ้ง

อย่างไรก็ตาม เธอคือปีศาจสาวที่ถูกฝึกมาอย่างดี เธอมีวิธีจัดการกับสถานการณ์แบบนี้ เธอขยี้หัวของร็อบบี้น้อยแล้วกล่าว “เธอต้องเป็นร็อบบี้น้อยใช่ไหมจ๊ะ? เธอดูน่ารักเหมือนเจนส์เลย ร็อบบี้น้อย เธอเคยเห็นคนรับใช้ที่สวยเท่าฉันด้วยเหรอ?”

เธอรู้ว่าเจย์นั้นชอบผู้หญิงที่ดูอ่อนโยนและได้รับการอบรมเลี้ยงดูที่ดี คนที่มีทั้งความรู้และความสามารถ เพราะแบบนั้น เธอจึงพยายามทำให้ภาพลักษณ์ของเธอเป็นแบบนั้นตลอดเวลาที่อยู่ต่อหน้าเจย์

ร็อบบี้น้อยมองไปที่โต๊ะซึ่งเต็มไปด้วยแซนด์วิชและพิซซ่า เขาพยายามหาความเชื่อมโยงของอาหารพวกนี้ เขายิ้มกว้างแล้วกล่าว “คุณน้าผู้ช่วย ผมขอโทษ แต่ผมแพ้ชีส คุณแม่เตรียมเกี๊ยวให้ผมไว้เมื่อคืน คุณช่วยอุ่นมันให้ผมกินได้ไหม?”

ร็อบบี้น้อยยืนกรานที่จะเรียกเธอไม่ต่างจากคนใช้ ซึ่งนั่นทำให้แนนซี่โกรธมาก

แต่เธอจะสนใจกับคำดูถูกของร็อบบี้น้อยตอนนี้ไม่ได้ เพราะเกี๊ยวที่ร็อบบี้น้อยนั้นร้องจะกินนั้นเป็นเกี๊ยวเดียวกับที่เธอโยนลงถังขยะไปก่อนหน้านี้

แนนซี่ดูอับอาย เจย์สังเกตได้ว่ามีอะไรผิดปกติ “เกี๊ยวอยู่ไหน?”

แนนซี่ตอบอย่างอึดอัด “ฉันคิดว่าเกี๊ยวนั้นมันเป็นอาหารค้างคืน ฉันเลยโยนมันทิ้งไปแล้วค่ะ”