ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! - บทที่ 1145

ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1145

เจย์อึ้งไปเล็กน้อยก่อนพูดขึ้นด้วยความหมายแฝงลึกซึ้ง “โอ้จริงเหรอ? คุณคิดถึงอดีตเหรอ?”

ในอดีตเธอไม่ใช่ประธานของแกรนด์ เอเซียที่มีอำนาจบงการชีวิตคนอื่นรวมถึงทรัพย์สินมากมายได้ตามใจแบบนี้ แต่เธอก็ชอบเหรอ?

แองเจลีนเอนตัวพิงไหล่ของเขาก่อนพูดอย่างโศกเศร้า “ฉันคิดถึงวันเก่า ๆ ที่เราไม่มีเรื่องอะไรให้ต้องกังวลแล้วสายตาฉันก็มีไว้มองคุณเท่านั้น ตอนนี้มันมีหลายสิ่งที่ช่วยไม่ได้…”

เจย์ฟังเธอและโอบกอดเธอแน่นขึ้นอย่างไม่ตั้งใจ

เขาภาวนาเหลือเกินให้เรื่องที่ซิดนีย์เล่ามานั้นไม่เป็นความจริง

เขาอยากจะเชื่อว่าทั้งเขาและแองเจลีนต่างก็รักและโอบกอดกันไว้ เชื่อว่าความรักของเขาทั้งคู่นั้นไม่ซับซ้อนและใสบริสุทธิ์

หลังมื้อค่ำ

เจย์ล้างจานขณะที่แองเจลีนและเซ็ตตี้น้อยออกไปดูดอกไม้ในสวน

ทันใดนั้นมือถือของเจย์ก็สั่น เขาหยิบมือถือออกมาและเห็นข้อความจากแม่ของเขาปรากฏอยู่บนหน้าจอ เขารู้สึกงุนงงเล็กน้อยก่อนที่จะเลื่อนปลดล็อกมือถือ

คุณนายอาเรส [แองเจลีนวางกับดักแม่ ลูกมาช่วยแม่ที]

หน้าเจย์เปลี่ยนสี เขารู้สึกได้ว่าทั้งกายกำลังเย็นเยียบเป็นน้ำแข็ง

ทำไมแองเจลีนต้องทำแบบนี้กับแม่ของเขาด้วย?

เจย์วางจานลงแล้วเดินออกไปข้างนอกอย่างเดือดดาล

เมื่อแองเจลีนและเซ็ตตี้กลับเข้ามาจากการออกไปชื่นชมดอกไม้ เซ็ตตี้ก็ตะโกนเรียกหาเจย์หลายครั้งแต่ก็ไม่ได้ยินเสียงตอบกลับมา

แองเจลีนเดินเข้าไปในครัวเมื่อเธอเห็นจานและช้อนที่วางเกะกะไม่เรียบร้อย เธอก็ตัวสั่นเทาเล็กน้อยพร้อมหน้าซีดทันที

เหตุผลที่เขาผลุนผลันจากไปโดยไม่บอกกล่าวต้องเป็นเรื่องที่ซับซ้อนมากแน่นอน

แม้เธอจะรู้สึกไม่สบายขึ้นมา แต่แองเจลีนก็หยิบจานช้อนขึ้นมาเก็บในตู้ แต่เพราะว่ามือที่สั่นเทาของเธอจานชามทั้งหมดก็หล่นลงพื้นแตกกระจายเป็นเสี่ยง

ขณะที่แองเจลีนย่อตัวลงเพื่อเก็บเศษจานชามพวกนั้น น้ำตาก็เริ่มไหลพรากใบหน้าเธออย่างห้ามไม่อยู่

“คุณจากไปโดยไม่ร่ำลา เพราะว่าคุณไม่เชื่อฉันใช่ไหม เจย์บี้?”

มือของแองเจลีนสั่นเทาเสียจนไม่สามารถเก็บเศษจานแตกได้และเธอก็ทำเศษจานพวกนั้นบาดมือตัวเอง เมื่อเธอเก็บกวาดเศษเล็กเศษน้อยจนหมดแล้วมือเธอก็มีคราบเลือดแห้งกรัง

พอเซ็ตตี้น้อยเห็นมือของแม่ เธอประหม่าจนรีบไปหยิบชุดปฐมพยาบาลออกมาแล้วกดแม่ของเธอให้นั่งลงกับโซฟาแล้วพูดอย่างจริงจัง “ให้หนูล้างแผลฆ่าเชื้อให้แม่นะคะ”

แองเจลีนไม่สนใจแผลของตัวเอง เธอจับมือของลูกสาวมาแล้วขอร้องว่า “เซ็ตตี้น้อย โทรไปหาพ่อแล้วขอให้เขากลับมาบ้านเถอะ”

“ได้ค่ะ ได้ พอหนูทำแผลให้แม่เสร็จแล้ว หนูจะโทรหาพ่อแน่นอนแล้วก็ขอให้พ่อกลับบ้าน” เซ็ตตี้สัญญา

เวลาเดียวกันนั้น

เจย์ก็มาตามที่อยู่ซึ่งคุณนายอาเรสส่งมาให้จนเจอแล้วพบคุณนายอาเรสอยู่ในห้องมืด

ที่ประตูของห้องมืดนั้นมีช่องเล็ก ๆ เปิดอยู่ใต้ประตู เจย์สามารถมองลอดช่องนั้นเข้าไปเห็นว่าคุณนายอาเรสนอนจมกองเลือดอยู่