ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! - บทที่ 1156
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1156
เมื่อหัวหน้ามองเห็นเจย์ ดวงตาเขาก็เป็นประกายระยับ “เป็นแขกที่ไม่คิดว่าจะได้เจอ รัชทายาทแห่งเมืองอิมพีเรียลนี่เป็นคนพิเศษเชียวนะ แต่ก็ยังอุตส่าห์ลดตัวมาบริษัทเล็ก ๆ ของเรา ผมรู้สึกเป็นเกียรติมาก”
“เข้าเรื่องได้แล้ว” เจย์ดึงเก้าอี้ตรงหน้าของหัวหน้ามาแล้วนั่งลงด้วยท่วงท่าสง่างาม
“ผมได้ยินมาว่าเปปเปอร์รัซซี่นั้นถนัดเรื่องการถ่ายภาพประจำวันของพวกคนในแวดวงสังคมชั้นสูง ผมเลยมานี่พร้อมข้อเสนอ”
“เชิญบอกมาได้เลยครับ นายท่านอาเรส” หัวหน้าพยักหน้าพร้อมโค้งคำนับ
“ผมอยากรู้ทุกเรื่องเกี่ยวกับอดีตของผม บอกทุกอย่างที่คุณรู้มาให้หมด”
หัวหน้ารู้สึกไม่สบายใจ “นายท่านอาเรส คุณคงรู้ว่าในสายงานของเรา การที่จะได้ข้อมูลมาสักเรื่องมันก็มีค่าใช้จ่ายไม่น้อย ถ้าคุณต้องการข้อมูลมากขนาดนั้นแล้วผมจะไปเก็บเงินที่ใครล่ะครับ?”
เจย์ตะคอก “ก็ไปเก็บที่แกรนด์ เอเซียสิ”
ทันทีที่พูดออกไปแบบนั้นเจย์ก็รู้สึกเสียอารมณ์ ทั้ง ๆ ที่เขาต้องการจะเว้นระยะห่างจากแองเจลีนแต่ทำไมเขาถึงได้คิดถึงเธอตลอดเวลากันนะ?
หัวหน้ารู้สึกยินดีมาก “งั้นเชิญถามมาเลยครับนายท่านอาเรส ผมจะบอกทุกเรื่องที่ผมรู้”
“เรื่องประวัติการสมรส” เจย์พูด
หัวหน้าชะงักไปและดูสับสน “เรื่องประวัติการสมรสของคุณนั้นเป็นสิ่งที่ทำให้ทุกคนงุนงงมาก”
เจย์จดจ่อตั้งใจฟังเขาพูดอย่างเงียบ ๆ
“คุณเป็นคนที่พิเศษโดดเด่นมากตั้งแต่อายุยังน้อย คุณทั้งหล่อเหลาและมีพรสวรรค์รวมถึงมีอำนาจมากในเมืองอิมพีเรียล คุณเป็นชายที่บรรดาหญิงสาวต่างเฝ้าฝันอยากแต่งงานด้วย แต่คุณกลับไปแต่งงานกับลูกนอกสมรสของตระกูลลอยล์ชื่อ โรส ลอยล์ เธอโตมาในหมู่บ้าน แล้วคนก็ยังว่ากันว่าเธอเรียนได้แย่มาก หลังจากที่ตระกูลลอยล์พาเธอกลับมาที่เมืองอิมพีเรียลแล้วเธอก็ไม่สามารถเข้าเรียนโรงเรียนดี ๆ ได้ ดังนั้นเธอเลยมีชื่อเล่นว่า “คนไร้ค่า”
เจย์ขมวดคิ้ว ถ้าหากว่าเป็นแบบนั้นจริง เขาก็ไม่น่าจะมีใจให้โรสสิ
“แล้วหลังจากนั้นล่ะ?” เจย์ซักต่อ
“ปีต่อมาคุณก็หย่ากับโรส ซึ่งเป็นเรื่องที่ทุกคนคาดกันไว้แล้ว ตอนแรกเลยไม่มีใครรู้สึกแปลกใจแต่ว่าเรื่องที่แปลกก็คือหลังจากที่คุณหย่า คุณก็ได้ของขวัญลึกลับซึ่งก็คือเจนสันลูกชายของคุณ ตอนนั้นเล่นเอาทุกคนอึ้งกันหมด คุณหวงตัวมานานหลายปีแต่คุณก็มีลูกกับโรส ลอยล์ ซึ่งมันก็ไม่แน่ชัดว่าคุณรักเธอจริง ๆ หรือว่ามันเป็นแค่เรื่องชั่วครั้งชั่วคราว”
เจย์พึมพำ “เจนสันเหรอ?”
หัวหน้าเล่าต่อ “ห้าปีต่อมาโรสก็นำฝาแฝดคู่หนึ่งมา เป็นแฝดชายหญิง ว่ากันว่าคุณไล่ล่าเธออยู่นานแล้วทำให้โรสกับลูกสาวต้องทนทุกข์ ตอนที่เราคิดว่าโรสคงทนอยู่ได้แค่ไม่กี่วัน จู่ ๆ คุณก็เปลี่ยน คุณเชิดชูเธอแล้วก็ปกป้องเธออย่างมาก ซึ่งมันก็น่าสนใจมากจริง ๆ”
แม้แต่เจย์เองก็รู้สึกได้ว่าเรื่องนี้ต้องมีเบื้องลึกเบื้องหลังบางอย่าง
หัวหน้าอธิบายต่อ “แน่นอนว่าเรามีทฤษฎีว่าคุณมองโรสเปลี่ยนไปเพราะพวกเด็กแฝด พวกเขาทั้งฉลาดและน่ารักจริง ๆ”
ในใจเจย์ปฏิเสธข้อนี้ ถ้าหากว่าเขารักเด็กจริงทำไมเขาไม่พาตัวพวกเด็ก ๆ มาไว้ข้างกายแทนที่จะต้องทนกล้ำกลืนแต่งงานกับ “คนไร้ค่า” ด้วย?
หัวหน้าหยุดเล่าเพียงเท่านั้น
เจย์มองเขาและถามต่อ “งั้น คุณรู้เรื่องระหว่างผมกับแองเจลีน เซเวียร์ของเมืองนางแอ่นไหม?”
หัวหน้ายิ้ม “มิสเซเวียร์กับคุณเป็นเหมือนคู่สร้างคู่สม น่าเสียดายที่โลกอันโหดร้ายนี้ความรักมันก็จางไปเร็วเหมือนกัน”
ดวงตาของเจย์มือหม่นลง เขาเริ่มตะล่อมถาม “แล้วคุณรู้เรื่องที่เกิดขึ้นกับผมเมื่อสามปีก่อนไหม?”
“เรื่องไหนล่ะครับ?”
“ทำไมตระกูลอาเรสถึงตกต่ำได้? แล้วก็ทำไมผมถึงประสบอุบัติเหตุทางรถ?”
หัวหน้าบอก “เรื่องมันยาวมาก ผมจะค่อย ๆ อธิบายให้คุณฟัง… โศกนาฏกรรมทุกอย่างที่เกิดขึ้นกับคุณก็เป็นเพราะว่าคุณโอ๋แองเจลีนมาก… แต่แองเจลีนนั้นรักคนอื่นอยู่ เธอไปรักคนชั่วร้าย… เขาชื่อว่าโคล ยอร์ก…”
สีหน้าเจย์เปลี่ยนเป็นเย็นเยียบทันใด
เบื้องหลัง เซร่านั้นแอบอยู่หลังห้องทำงานของหัวหน้า ใบหน้าเธอฉายแววยินดี
“แองเจลีน ก่อนนี้เจย์รักเธอมากก็จริง แต่ต่อไปในอนาคตเขาจะต้องเกลียดเธอมากกว่าที่เขารักเธอแน่นอน”
“วันคืนอันแสนรุ่งโรจน์ของเธอมันจบลงแล้ว”
ที่โรงพยาบาลแกรนด์ เอเซีย
แองเจลีนรู้สึกว่าแต่ละวันที่ผ่านไปยาวนานนับปี
