ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! - บทที่ 1160

ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1160

หลังจากที่คุณท่านเซเวียร์หายจากความตกใจ เขาก็รู้สึกขุ่นเคืองเมื่อได้ยินคำพูดที่ไม่ทะเยอทะยานของคุณนายเซเวียร์ “ฉันรู้ว่าพวกแกรักแองเจลีน และก็ไม่อยากให้เธอป่วย แต่แกต้องเข้าใจว่าวิถีชีวิตที่แกอยากเลือกให้แองเจลีนนั้นอาจจะไม่ใช่ทางที่เธอชอบ คนเราจะมีชีวิตเพื่ออยู่ไปวัน ๆ แค่นั้นเหรอ?

“แองเจลีนไม่ใช่คนที่ยอมพ่ายแพ้ต่ออะไรง่าย ๆ เชื่อฉันเถอะ เธอจะต้องกลับมายืนได้อีกครั้ง ฉันเองก็กลับมายืนได้เหมือนกันใช่ไหมล่ะ?” คุณท่านเซเวียร์กล่าว

คุณนายเซเวียร์กล่าวแย้งคุณท่านเซเวียร์เป็นครั้งแรก “คุณพ่อคะ คุณพ่อไม่ใช่แองเจลีน เพราะอย่างนั้นคุณพ่อคงไม่รู้ถึงความเจ็บปวดของเธอหรอกค่ะ แองเจลีนเป็นเด็กสาวแสนวิเศษ เธอมีคุณค่าและความงาม การที่ต้องมาป่วยตอนที่อายุเพียงเท่านี้ต้องเป็นเรื่องเลวร้ายที่สุดที่เกิดขึ้นกับเธอ คุณพ่อกลับมายืนได้เพราะว่าแองเจลีนสร้างเซเวียร์ กรุ๊ปขึ้นมา ทำให้คุณพ่อเห็นว่ายังมีความหวัง แต่ตอนนี้แองเจลีนยังมีความหวังอะไรอีกคะ?”

คุณท่านเซเวียร์เงียบงัน

เซย์นพูดด้วยเสียงสะอื้น “ตอนนี้แกรนด์ เอเซียเจอปัญหาสาหัส นายท่านอาเรสก็ไม่เข้าใจน้องสาว ภาระความกดดันทั้งหลายที่น้องต้องแบกไว้บนบ่าขนาดนั้น ไม่แปลกหรอกที่น้องจะป่วย”

คุณนายเซเวียร์มีสีหน้ามุ่งมั่นขณะที่เธอยืนกราน “เซย์น อุ้มน้องเข้าไปในห้องแม่ จากนี้ไปไม่ว่าใครจากโลกของธุรกิจก็จะมาวุ่นวายกับเธอโดยแม่ไม่อนุญาตไม่ได้”

เซย์นพยักหน้า “ครับแม่”

อาการป่วยของแองเจลีนจู่โจมเธอกะทันหันอย่างไม่ทันได้ตั้งตัว แต่การฟื้นตัวไม่ง่ายดายขนาดนั้น

การประชุมผู้ถือหุ้นใกล้เข้ามาแล้วและเกรย์สันก็รู้สึกว่าตนเองนั้นช่างไร้ประโยชน์ ประธานเซเวียร์ป่วยส่วนนายท่านอาเรสก็หายตัวไป

เกรย์สันเดาได้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นในการประชุมอีกสามวันข้างหน้า วันนั้นต้องเป็นวันที่แกรนด์ เอเซียแตกออกเป็นเสี่ยง ๆ แน่

อาณาจักรที่เจย์และแองเจลีนร่วมกันสร้างขึ้นมาก็จะล่มสลายลงไปแบบนี้

ที่สถาบันเยาวชนแห่งตำนาน

“คุณแม่ครับ” เจนสันตื่นขึ้นมาจากฝันร้าย

เขาลุกขึ้นนั่งและรู้ตัวว่าเขาเหงื่อท่วมเต็มหน้าผากและแผ่นหลัง

เขาฝันร้ายมาก เขาฝันว่าแม่ของเขากระโดดลงมาจากชั้นเก้าของแกรนด์ เอเซียและด้านหลังของแม่ก็คือพ่อของเขาที่มองด้วยสีหน้าไร้อารมณ์

ความฝันนั้นน่ากลัวเหลือเกิน

เจนสันรีบเร่งไปเปิดคอมพิวเตอร์ เพื่อเป็นการสนับสนุนการเรียนสถาบันเยาวชนแห่งตำนานนั้นห้ามเพียงแค่ไม่ให้นักเรียนส่งข้อความออกไปภายนอก แต่ว่านักเรียนนังสามารถรับรู้ข่าวสารและเรื่องราวต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นกับโลกภายนอกได้

แองเจลีนเคยเป็นผู้คุมทุกอย่างดังนั้นเลยมักจะมีข่าวใหม่ ๆ เกี่ยวกับชีวิตของเธออยู่ตลอด เจนสันคิดว่าถ้าไม่มีข่าวอะไรเกี่ยวกับแม่ของเขาเลยก็จะถือได้ว่าเป็นข่าวดี

ตอนนี้ทั้งเมืองอิมพีเรียลต่างก็รายงานและเผยแพร่ข่าวเรื่องที่แม่ของเขาล้มป่วยรวมถึงที่ต้องเลื่อนการประชุมผู้ถือหุ้นของแกรนด์ เอเซียออกไป

เจนสันกระวนกระวายเมื่อเขาได้เห็นข่าว แม้ว่าเขาจะยังเด็กแต่เขาก็เป็นเหมือนพ่อ ที่มีพรสวรรค์ฉับไวเกี่ยวกับเรื่องของธุรกิจ

การเลื่อนประชุมผู้ถือหุ้นออกไปนั้นถือว่าเป็นทางแก้ปัญหาแบบหนทางสุดท้าย

แม่ของเขานั้นอาจจะป่วยหนักขนาดที่ออกจากบ้านไม่ไหวก็ได้

เจนสันเหลือบตามองท้องฟ้ายามค่ำคืน หวังว่าจะถึงเวลาเช้าเร็ว ๆ

เหลือเวลาอีกแค่สามวันสำหรับการประชุมผู้ถือหุ้นของแกรนด์ เอเซีย และเขาต้องให้ได้ใบประกาศก่อนหน้านั้น

เมื่อถึงเวลากลางวัน เขาจะไปที่สนามประลองของวิชาศิลปะการต่อสู้และตีกลองเพื่อขอจบการศึกษา

พอแสงแรกของยามเช้าแตะขอบฟ้า เสียงกลองก็ดังสนั่นไปทั่วทั้งสถาบัน

เสียงหนักแน่นและรัวของกลองดังมาจากสนามประลองของวิชาศิลปะการต่อสู้

เสียงนี้ปลุกทุกคนให้ตื่นขึ้นมาอย่างงัวเงีย พวกเขายังสับสนว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่

“เกิดอะไรขึ้นน่ะ?”

“ฟ้าเพิ่งจะสว่างเองนะ ใครมาตีกลองกัน?”

“เหมือนว่าจะมาจากทางสนามฝีกนะ?”