ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! - บทที่ 1162

ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1162
”นายแพ้แน่เลย”
“เราควรจะไปจากที่นี่ไหม? ถ้านายแพ้คงน่าอายมากเลยลูกพี่ ยอมให้ครูชนะรอบนี้ไปแล้วเราก็ถอยเถอะ ดีไหม?”
แต่ตอนนั้นเองครูคอร์นีเลียสก็เตะเจนสันกระเด็นจากเวที ถ้าไม่เพราะว่ามีเชือกคอยรับอยู่เจนสันก็คงจะตกลงกระแทกพื้นไปแล้ว
ซึ่งถ้าเป็นแบบนั้นเขาก็จะแพ้
เพื่อนร่วมห้องต่างก็มองเจนสันที่ตกลงมาต่อหน้าอย่างกระอักกระอ่วนและปลอบเขา “เจนส์ ถ้านายแพ้ก็ไม่เป็นไรหรอก ยังไงนายก็ยังเป็นลูกพี่ของเรา”
“ใช่ นายจะเป็นหัวหน้าของเราไปตลอดชีวิต”
ใบหน้าหล่อเหลาของเจนสันฉายแววมุ่งมั่น จากนั้นเขาก็บอกว่า “ใครบอกว่าฉันจะแพ้?”
ตอนนั้นเอง เขาก็ดึงเชือกอย่างแรงแล้วปาฏิหาริย์ก็เผยให้เห็น
เชือกทุกเส้นบนเวทีประลองสั่นไหว ก่อให้เกิดปฏิกิริยาลูกโซ่ ชั่วพริบตาครูคอร์นีเลียสก็ถูกเชือกมัดแน่นเหมือนไก่ย่างแถมลอยค้างอยู่กลางอากาศ
เจนสันเด้งตัวกลับเข้าสังเวียนอย่างรวดเร็วด้วยเชือกที่เคลื่อนที่พวกนั้น
บรรดาผู้ชมต่างก็ตะลึงอ้าปากค้าง
ไม่กี่วินาทีต่อมาเสียงปรบมือก็ดังกึกก้อง
“ลูกพี่ชนะแล้ว”
“ลูกพี่วางแผนขุดกับดักจับครูคอร์นีเลียส ขนาดคนที่เคยผ่านสังเวียนมาก่อนยังคิดไม่ถึงว่าลูกพี่จะใช้เชือกของเวทีมาใช้ให้เป็นประโยชน์… ลูกพี่สุดยอดจริง ๆ”
ครูคอร์นีเลียสรู้สึกอับอายและไร้คำพูดเพราะโดนมัดไว้ “ปล่อยฉันลงเถอะ”
จากนั้นเจนสันก็ตัดเชือกปล่อยเขาลงมา
ครูคอร์นีเลียสหันไปมองเจนสันทันใด “ทักษะธรรมดาแต่ความคิดเยี่ยมยอด เธอชนะแล้ว ตอนนี้ก็ไปยื่นเอกสารทำเรื่องจบการศึกษาได้”
เจนสันตอบ “รับทราบครับ”
ครูคอร์นีเลียสมองตามร่างของเจนสันที่เดินจากไป ดวงตาของเขามืดครึ้มลง “เธอบรรลุศิลปะการต่อสู้ลับของตระกูลคอร์นีเลียสได้อย่างถ่องแท้ภายในเวลาแค่ไม่กี่วัน เจนสัน อาเรส เธอต้องเป็นปรมาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่ทางด้านนี้ต่อไปในอนาคตแน่นอน”
หลังจากที่ครูคอร์นีเลียสแพ้การประลอง ก็ก่อให้เกิดกระแสคลื่นลมปั่นป่วนไปทั่วทั้งสถาบัน
แม้แต่ครูใหญ่ยังเข้ามาหาเขาพร้อมถามเรื่องนี้ “คุณแพ้ให้กับเจนสัน อาเรส นี่คุณตั้งใจหรือเปล่า?”
ทุกครั้งที่มีนักเรียนเอาชนะครูคอร์นีเลียสได้ ครูใหญ่ก็จะต้องมาถามเขาด้วยคำถามยาก ๆ แบบนี้เสมอ
ครูคอร์นีเลียสตอบ “ในแง่ของทักษะการต่อสู้ เจนสัน อาเรสยังด้อยกว่าผมมาก แต่ว่าคราวนี้ผมแพ้เขาจริง ๆ”
ครูใหญ่อึ้งงงงัน “งั้น คุณแพ้เขาได้ยังไง?”
ครูคอร์นีเลียสตอบ “เขาเป็นคนที่มีสมองฉลาดล้ำมากที่สุดเท่าที่ผมเคยเห็นมา”
ครูใหญ่ถามต่ออย่างตื่นเต้น “ตั้งแต่ที่คุณสอนที่สถาบันเยาวชนแห่งตำนานมานาน ผมจำได้ว่ามีนักเรียนแค่สองคนที่เอาชนะคุณได้ด้วยความสามารถของตนเองอย่างแท้จริงแล้วก็สามารถมีคุณสมบัติจบการศึกษาไปได้ใช่ไหม? คนหนึ่งก็คืออสูร ตอนนี้ก็มีเจนสัน อาเรสอีกคน ผมแค่หวังว่าพอพวกเขาออกไปจากสถาบันพวกเขาจะไม่ต้องไปสู้กันเองนะ”
ครูคอร์นีเลียสไม่ได้สนใจว่านักเรียนจบไปแล้วจะเป็นอย่างไร แต่เขาสนใจเรื่องที่อาจจะเกี่ยวข้องกับชีวิตลูกสาวของเขาเอง
เมื่อเจนสันมาที่ห้องครูใหญ่เพื่อทำเรื่องขอจบการศึกษา ครูคอร์นีเลียสก็เจตนาแกร่วอยู่แถวนั้นเพื่อรอเขา
เขาส่งตั๋วเครื่องบินให้เจนสันพร้อมบอกว่า “วิทนีย์ขอให้ฉันเอานี่ให้เธอ”
เจนสันอึ้งไปเมื่อเขารับตั๋วมา เขามองครูคอร์นีเลียสและพูดอย่างอาย ๆ เล็กน้อยว่า “แล้วเธออยู่ไหนครับ?”
เขาไม่เห็น
วิทนีย์ตอนที่เขาประลองวันนี้แล้วก็รู้สึกประหลาดใจ เพราะว่าเธอไม่เคยพลาดงานกิจกรรมอะไรของเขาเลยสักครั้ง
ครูคอร์นีเลียสตอบ “เธอทำตำราลับประจำตระกูลหายแล้วก็ต้องโดนลงโทษตามกฎของตระกูลคอร์นีเลียส ดังนั้นวันนี้เธอเลยลุกไม่ขึ้นน่ะ”
เจนสันรู้สึกตกใจเมื่อได้ยินเช่นนั้น