ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! - บทที่ 1182
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1182
ที่โรงพยาบาลเรย์ลี่
เพราะฤทธิ์อันรุนแรงของยาสลบทำให้เจย์นั้นยังคงหลับลึก
เมื่อเซร่าพาคุณนายอาเรสมาที่ห้องพักผู้ป่วยของเจย์ คุณนายอาเรสรู้สึกไม่สบายใจเมื่อเห็นใบหน้าหล่อเหลาของเจย์ขมวดคิ้วแน่นด้วยความทรมาน
“แล้วแม่ควรจะพูดอะไรกับเขาดีล่ะ เซร่า?”
เซร่าตอบ “ก็แค่ยอมรับผิดค่ะแม่ ขอร้องเขาไปเรื่อย ๆ ถ้านายท่านอาเรสไม่ยอมให้อภัยแม่ แม่ก็ต้องยอมคุกเข่าขอร้อง ตราบใดที่แม่จริงใจพอ หนูแน่ใจว่าเขาจะต้องยอมใจอ่อน”
คุณนายอาเรสพยักหน้าอย่างกระวนกระวาย
เจย์นั้นฝันอยู่ยาวนาน
ในความฝันของเขานั้น ความตายได้พรากเขากับแองเจลีนที่รักจากกันหลายต่อหลายหน ความเจ็บปวดนั้นทำให้หัวใจเขาแหลกสลายเป็นเสี่ยง ๆ จากนั้นภายใต้ความเจ็บปวดราวกับโดนแยกร่างออกเป็นพัน ๆ ชิ้น เขาก็หลุดพ้นจากฤทธิ์ของยาสลบและลุกพรวดขึ้นนั่งบนเตียงอย่างทันทีทันใด เขาตะโกนก้องคำรามราวกับสิงโตหนุ่มซึ่งเพิ่งตื่นจากการจำศีลมานานนับพันปี “แองเจลีน”
เขานั่งตัวตรงด้วยตาแดงก่ำ มือกำหมัดแน่นจนเส้นเลือดสีเขียวเข้มบนหลังมือปูดโปนปรากฏให้เห็นเด่นชัด
เซร่าและคุณนายอาเรสตกใจกลัวเมื่อเห็นความดุร้ายของเจย์
คุณนายอาเรสกล่าวด้วยเสียงสั่นเทา “ตื่นแล้วเหรอลูกแม่?”
เจย์ลืมตาขึ้น สีแดงก่ำในดวงตาของเขาจางหายไปแล้ว แต่ตอนนี้มีความเย็นชาเหมือนน้ำแข็งก้อนใหญ่ที่ไม่อาจละลายไปได้เข้ามาแทนที่
“คุณมาทำอะไรที่นี่?” เขาถามเสียงทุ้ม
น้ำเสียงของเขาแฝงอำนาจข่มขู่ราวกับราชาที่สามารถตัดสินความเป็นความตายของบรรดามดปลวกทั้งหลายได้
คุณนายอาเรสเข่าอ่อน น้ำเสียงเธอก็ปริ่มจะร้องไห้ “เจย์ แม่มาที่นี่ก็เพื่อขอร้องให้ลูกรามือจากเบล เอนเตอร์ไพรส์”
เจย์หรี่ดวงตาเหยี่ยวของเขาลง “เกิดอะไรขึ้นกับเบล เอนเตอร์ไพรส์?”
เขาสงสัยใคร่รู้ว่าแองเจลีนจัดการรับมือกับบรรดาพวกหมาป่าหิวกระหายในการประชุมผู้ถือหุ้นวันนี้อย่างไร เขากลัวว่าแองเจลีนผู้แสนอ่อนโยนและบอบบางจะไม่สามารถรับมือได้
คุณนายอาเรสโอดครวญทั้งน้ำตาว่า “ในการประชุมผู้ถือหุ้นวันนี้ แกรนด์ เอเซียก็กลืนกิจการของเบล เอนเตอร์ไพรส์ที่ให้เข้ามาร่วมเป็นบริษัทในเครือไปเมื่อสามปีก่อน ยิ่งกว่านั้นพวกเขายังจับตัวแทนผู้ถือหุ้นของเบล เอนเตอร์ไพรส์ไปขังไว้ด้วย เจย์ แม่รู้ว่าในโลกของธุรกิจมันก็เหมือนสนามรบที่ผู้ชนะเป็นคนครองทุกอย่าง แต่แม่ขอร้องล่ะ ครั้งนี้ช่วยปล่อยเขาไปได้ไหม เห็นกับที่เขาเป็นพ่อของเซร่าเถอะนะ”
เจย์ถามสั้น ๆ “แล้วแองเจลีนของผมเป็นยังไงบ้าง?”
เมื่อเขาเอ่ยชื่อแองเจลีน น้ำแข็งเย็นเยียบในดวงตาเขาก็ดูราวละลายหายไปใต้แสงอาทิตย์ร้อนแรง สีหน้าเขาก็อ่อนโยนและนุ่มนวลขึ้น แม้แต่น้ำเสียงเย็นชาของเขาก็ฟังดูอ่อนลง
คุณนายอาเรสหันไปมองเซร่า เพราะว่าวันนี้เธอเองไม่ได้เข้าร่วมการประชุมด้วยดังนั้นจึงไม่รู้จะตอบคำถามนี้ยังไง
หลังจากขบคิดอยู่ชั่วครู่ ความหึงหวงสายหนึ่งก็ผุดขึ้นในใจของเซร่า เพื่อที่จะพยายามทำลายความรักอันไร้ข้อแม้ของเจย์ที่มีให้แองเจลีน เซร่าก็ตอบไปตามตรง “ตอนนี้เธอเป็นอัมพาตอย่างสมบูรณ์แล้ว ประสาทการรับรู้ทั้งห้าก็ไม่ทำงานด้วย ตอนนี้เธอก็ไม่ต่างอะไรจากขยะไร้ค่าชิ้นหนึ่ง”
ทุกคำที่เซร่าพูดเสมือนมีดแหลมกรีดแทงหัวใจของเจย์
“เธอว่าอะไรนะ?”
ท่อนขายาวแข็งแรงของเจย์ก้าวลงแตะพื้น ทันใดนั้นเขาก็เตะขาเซร่าจนได้ยินเสียงหัก ด้วยลูกเตะนั้นขาของเซร่าก็หัก
เจย์พูดอย่างเกรี้ยวกราด “บอกฉันมาเซร่า ตอนนี้ใครกันที่เป็นขยะไร้ค่า?”
