ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! - บทที่ 1194
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1194
เซย์นมองโจเซฟินอย่างฉงนใจแล้วถามอย่างสงสัยว่า “เธอมองแบบนี้หมายความว่ายังไงโจเซฟิน? เธอมองแบบนี้เล่นเอาฉันกลัวเลยนะ”
โจเซฟินโพล่งออกมาด้วยความอาย “พี่เชอร์ลีย์เป็นยังไงบ้าง?”
ด้วยเหตุผลบางอย่าง โจเซฟินรู้สึกมีอารมณ์ซาบซึ้ง ทั้งขอบคุณและนับถือ เมื่อนึกถึงนางฟ้าอย่างเชอร์ลีย์ที่ช่วยให้ทั้งเธอและเซย์นได้มีโอกาสใหม่ในชีวิตอย่างเงียบ ๆ ไม่เรียกร้องอะไร
เซย์นตอบ “พรุ่งนี้เชอร์ลีย์จะเข้ารับการผ่าตัด ฉันเชื่อว่าสวรรค์จะต้องเข้าข้างคนดี ดังนั้นเชอร์ลีย์ต้องไม่เป็นอะไรแน่นอน”
โจเซฟินยิ้มเล็กน้อย เมื่อเธอได้เห็นว่าเซย์นห่วงใยเชอร์ลีย์แค่ไหน เธอก็ไม่รู้สึกหึงหวงเลยสักนิด ตรงกันข้ามเธอกลับรู้สึกสงบและโล่งใจ
โจเซฟินบอก “เวลาเหมาะเลย งั้นฉันจะแวะไปเยี่ยมพี่เชอร์ลีย์ที่โรงพยาบาลตอนบ่าย ฉันจะได้ให้กำลังใจเธอ”
เซย์นงงพูดไม่ออก
แองเจลีนบอกกับโจเซฟิน “ช่วยส่งต่อข้อความของฉันให้พี่เชอร์ลีย์ด้วยได้ไหม? บอกเธอว่าฉันอาการค่อย ๆ ดีขึ้นแล้ว บอกเธอว่าไม่ต้องห่วงเรื่องของฉัน เธอผ่าตัดเสร็จเมื่อไรฉันจะไปเยี่ยมเธอแน่นอน”
โจเซฟินพยักหน้า “อืม”
เจย์รับรู้ได้ถึงการเปลี่ยนแปลงสถานะเล็กน้อยของเชอร์ลีย์จากคำที่แองเจลีนเรียกเธอ
คนหัวไวอย่างเจย์ไม่ต้องใช้เวลาคิดก็เข้าใจว่าแองเจลีนกำลังทำอะไรเรื่องของโจเซฟิน เซย์น และเชอร์ลีย์ ดังนั้นเขาจึงตั้งใจที่จะสนับสนุนความพยายามของภรรยาและช่วยจับคู่เซย์นกับโจเซฟิน “เซย์น โจเซฟิน ทำไมพวกนายสองคนไม่เข้าครัวแล้วทำอาหารกลางวันมาให้พวกเราหน่อยล่ะ”
ทั้งโจเซฟินและเซย์นต่างก็แทบไม่เคยเข้าครัวเลย พอเจย์มอบหมายงานหินมาให้ ทั้งสองคนก็หดตัวหนีด้วยความกลัว
โจเซฟินร้องออกมาทันที “ฉันทำอาหารไม่เป็นนะพี่”
เจย์ถามอย่างขุ่นเคือง “แล้วกินเป็นไหม?”
โจเซฟินพึมพำ “ใคร ๆ ก็กินเป็นกันทั้งนั้นแหละ”
เจย์พูด “ถ้าอยากจะทำตัวเป็นเด็กไปตลอดชีวิต ก็รอจนเธอหาผู้ชายที่จะคอยบริการแล้วส่งเสริมนิสัยแบบเจ้าหญิงของเธอให้ได้ก่อนเถอะ”
เซย์นผุดลุกขึ้นยืนและพูดอย่างหนักแน่น “ก็แค่ทำอาหารใช่ไหม? เรื่องแค่นี้ไม่เป็นปัญหาสำหรับอัจฉริยะอย่างผมหรอก”
จากนั้นเขาก็ม้วนแขนเสื้อแล้วเดินตรงเข้าครัวไป
โจเซฟินเดินตามเซย์นเข้าไปในครัวอย่างสงบเสงี่ยม
เจนสันทำนาย “ผมว่าวันนี้เราต้องได้กินของรสชาติเกินบรรยายแน่”
เจย์บอก “สั่งอาหารข้างนอกมาสิ”
แองเจลีนเกาะแขนเจย์แล้วพูดอย่างเอาแต่ใจ “ฉันไม่ทานอาหารที่สั่งมานะเจย์บี้”
เธอแสดงออกอย่างชัดเจนว่าจะทำให้เซย์นและโจเซฟินเห็นว่าสุดยอดของคนที่ส่งเสริมช่วยเหลือคนรักเป็นอย่างไร
เจย์ก็ทำใจให้แองเจลีนกินอาหารที่พวกนั้นทำไม่ได้ เขาลูบผมเธอขณะที่บอก “เธออยากทานอะไรล่ะ? ฉันจะทำให้”
แองเจลีนหัวเราะ “เราลองชิมอาหารพวกเขาดูก่อนไหม?”
ทันใดนั้นก็มีเสียงดังโครมครามมาจากในครัว ตามด้วยเสียงร้องของโจเซฟิน “โอ๊ะ ฉันทำฝาหล่น”
