ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! - บทที่ 1195
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1195
สำหรับคู่พ่อลูกที่เป็นโรคย้ำคิดย้ำทำ เสียงโครมครามวุ่นวายพวกนั้นนับว่าเป็นข่าวร้ายขั้นสุด
เจย์ตะโกน “ล้างฝาด้วย โจเซฟิน”
โจเซฟินมองดูฝาด้วยตา แล้วก็บอกว่า “มันยังสะอาดอยู่ ไม่เปื้อนเลยสักนิด”
เจนสันยืนขึ้นอย่างตื่นตระหนก เขาอยากจะหนีออกไปให้พ้นตรงนี้แทบตาย “คุณแม่ครับ คุณพ่อครับ ผมจะไปรับเซ็ตตี้น้อยที่โรงเรียนนะ”
แองเจลีนถามอย่างสงสัย “ตอนนี้ไม่เร็วไปหน่อยเหรอ โรงเรียนของน้องยังไม่เลิกเลยมั้ง?”
เขารู้ว่าเจนสันไม่กินอาหารข้างนอกและเขาไม่มีทางลองชิมอาหารฝีมือเซย์นและโจเซฟินแน่ เจย์ช่วยให้เขาพ้นจากสถานการณ์อึดอัดใจโดยบอกว่า “เมื่อวานนี้เจนส์วุ่นวายจัดการเรื่องของบริษัททั้งวันเลย เขายังไม่ได้เจอน้องสาวเลย ให้เขาไปเถอะ”
แองเจลีนตอบ “งั้นก็ได้”
ในห้องครัว ขณะที่เซย์นล้างหม้อชั้นในของหม้อตุ๋นอยู่ โจเซฟินก็เทน้ำลงไปในหม้อตุ๋นโดยที่ไม่มีหม้อชั้นในและเสียบปลั๊ก…
เมื่อเซย์นหันมาหลังจากที่ล้างหม้อชั้นในเสร็จและเห็นว่ามีน้ำในนั้น ทั้งสองก็ยืนจ้องหน้ากันเงียบ
โจเซฟินหลุดหัวเราะออกมาแต่เซย์นรีบปิดปากเธอไว้ “อย่าหัวเราะสิ ถ้าพวกบ้ารักสะอาดสองคนนั้นรู้ว่าเราทำอะไรลงไป มีแต่พระเจ้าเท่านั้นที่รู้ว่าพวกเขาจะเล่นงานเรายังไงบ้าง”
โจเซฟินพยักหน้า ทั้งสองคนต่างก็ทำไปผิดไป ปั่นป่วนอลหม่าน ตอนที่ต้องผัดผัก โจเซฟินก็หยิบขวดน้ำยาล้างจานกลิ่นมะนาวมาจากด้านข้างและเทลงไปในกระทะร้อน ๆ
เซย์นมองเห็นคำสองคำว่า ‘น้ำยาล้างจาน’ แล้วอดไม่ได้ที่จะรู้สึกว่าต้องมีอะไรผิดที่ผิดทาง
“นั่นเธอเพิ่งเทอะไรลงไปน่ะ?” เซย์นถาม
“น้ำมันไง ถามได้” โจเซฟินตอบ
สีหน้าเซย์นย่ำแย่ “ฉลากมันก็เขียนไว้ชัด ๆ ว่าน้ำยาล้างจาน แล้วมันจะเป็นน้ำมันได้ยังไง?”
โจเซฟินพูดอย่างเป็นจริงเป็นจัง “เดี๋ยวนี้น้ำมันก็มีหลายแบบหลายยี่ห้อ อาจจะมีน้ำมันยี่ห้อน้ำยาล้างจานก็ได้นี่”
เซย์นตอบว่า “โอ้” ก่อนพยักหน้า “ก็มีเหตุผลนะ”
จากนั้นเขาก็หยิบขวดน้ำยาล้างจานมาเทเพิ่ม “งั้นใส่น้ำมันไปเยอะ ๆ เลย น่าจะช่วยดึงความหอมของผักมาได้ดีขึ้น”
เจย์รู้สึกแทบทนไม่ไหวเมื่อได้ยินเซย์นและโจเซฟินกระซิบกระซาบเรื่องผิด ๆ แว่วมาจากในครัว
“ฉันจะไปดูในครัวหน่อยนะ แองเจลีน” เจย์จูบหน้าผากแองเจลีนจากนั้นก็ลุกขึ้นเดินเข้าครัวไป
สิ่งแรกที่เขาเห็นเมื่อเปิดประตูครัวเข้ามาก็คือความเละเทะบนพื้น
หม้อ ชาม และกระทะต่างวางปนเปวุ่นวาย ทั้งอาหารทะเลและผักต่าง ๆ กระจัดกระจายทั่วพื้น
เจย์กวาดสายตาเหยี่ยวไปรอบครัว และในที่สุดก็ได้เห็นว่าน้ำยาล้างจานปริมาณลดไปอย่างมาก
ริมฝีปากเซ็กซี่ของเจย์ยกยิ้มชั่วร้าย
เมื่อแน่ใจแล้วว่าอาหารที่พวกเขาทำนั้นมันทานไม่ได้ เจย์ก็เดินเข้าไปในครัว ต้มน้ำอย่างสบาย ๆ แล้วเอาผักใส่ลงหม้อ
ด้วยมือและขายาว ๆ ของเขา เจย์เคลื่อนไหวอยู่ในครัวอย่างนิ่งสงบ แม้ว่าเขาจะทำงานบ้านพื้น ๆ แต่เขาก็ยังมีทีท่าที่สูงส่งจนดูเหมือนเทพบุตรที่ลงมาเดินดิน
เซย์นและโจเซฟินต่างก็มองเขาด้วยแววตาชื่นชม
ในใจพวกเขาอดรู้สึกไม่ได้ว่าพระเจ้าช่างไม่ยุติธรรมที่มอบรูปลักษณ์หล่อเหลาให้ชายคนนี้ แถมยังมีไอคิวสูงปรี๊ด
เซย์นอดแหย่ไม่ได้ “มีอะไรที่ทำไม่เป็นบ้างไหมในชีวิตนี้น่ะ?”
เจย์มองเซย์นอย่างหงุดหงิด และเพราะว่าตอนนี้หัวใจเขาเต็มไปด้วยความสุขล้นปรี่ เขาเลยพูดอวดว่า “ฉันหัดทำอาหารทุกอย่างที่แองเจลีนชอบกิน นี่มันเป็นเรื่องที่คนเป็นสามีควรทำ”
คำพูดของเขากระทบใจเซย์นอย่างแรงจนเขาท้อแท้
ถึงอย่างนั้นเขาก็ไม่ยอมแพ้ง่าย ๆ และพูดว่า “ผมก็ไม่ใช่ว่าไม่มีภรรยาสักหน่อย เอาโว้ย จากนี้ผมจะ… เริ่มเรียนบ้าง”
สีหน้าเจย์เต็มไปด้วยความเย่อหยิ่ง “ถ้างั้นนายก็ต้องขยันหน่อยนะ ฉันเริ่มหัดทำตั้งแต่อายุ 18 นายเองไม่มีพรสวรรค์เหมือนฉัน ฉะนั้นต่อไปนายควรจะเข้าครัวให้มาก ๆ”
พอพูดจบเขาก็หยิบถ้วยซุปมาแล้วเดินออกไป
เพื่อไม่ให้แพ้ เซย์นและโจเซฟินก็ช่วยกันเสิร์ฟอาหารขึ้นโต๊ะเหมือนกัน
