ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! - บทที่ 1203
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1203
เซ็ตตี้น้อยและเจนสันต่างก็ทานมื้อเช้ากันด้วยสีหน้าเคร่งขรึม
เซย์น เกรย์สันและฟินน์ต่างก็ก้มหน้านิ่ง พวกเขาไม่กล้ามองสบตาเจย์
“แองเจลีนอยู่ไหน?” เจย์ถาม น้ำเสียงเขาเยียบเย็นเสียดแทงกระดูก
ไม่มีใครกล้าเอ่ยปากตอบ
“แองเจลีนอยู่ที่ไหน?” เจย์คำรามก้อง
เสียงเขาดังก้องราวฟ้าผ่า ทำให้ทุกคนตกใจจนตัวสั่นเทา
ตอนนั้นเองที่ทุกคนต่างก็มองเขาด้วยสีหน้าหวาดกลัว
เจนสันถอนใจก่อนอธิบาย “คุณพ่อครับ อาโจเซฟินพาแม่ไปที่โรงพยาบาลแกรนด์ เอเซีย”
เจย์นึกขึ้นได้ทันทีว่าวันนี้คือวันผ่าตัดของเชอร์ลีย์ แองเจลีนต้องกังวลใจเรื่องหล่อนดังนั้นจึงแอบขอให้โจเซฟินพาเธอไปที่โรงพยาบาล
เรื่องต่าง ๆ ที่เธอคุยกับโจเซฟินเมื่อวานเป็นเพียงตัวเบี่ยงเบนความสนใจทำให้เขาเชื่อว่าเธอจะยอมอยู่บ้าน
เจย์หันหลังกลับเดินขึ้นไปชั้นบนและเปลี่ยนเสื้อผ้าอย่างรวดเร็ว เขาไม่สนใจจะพูดคุยหรือทักทายใครสักคำขณะที่รีบผลุนผลันออกจากบ้านไป
เซย์นรุดเข้าไปห้ามเขา “นายท่านอาเรส ปล่อยให้แองเจลีนไปเถอะครับ”
เจย์หันมาจ้องเซย์นอย่างเป็นเดือดเป็นแค้นราวกับว่าเซย์นไปฆ่าล้างครอบครัวของเขามา
“นายก็รู้ดีว่าตอนนี้อาการของแองเจลีนเป็นยังไง ตอนที่เชอร์ลีย์ผ่าตัดแองเจลีนต้องรออยู่หน้าห้องอย่างร้อนใจแน่ ถ้าการผ่าตัดประสบความสำเร็จด้วยดีนั่นก็เป็นเรื่องที่น่ายินดี แต่ถ้าหากว่ามีอะไรผิดพลาดล่ะ? แองเจลีนจะยอมรับได้เหรอ?” เจย์คำราม
เซย์นรู้สึกว่าเจย์โมโหเกินเบอร์มากเกินไป
“แองเจลีนเป็นคนอ่อนแอขนาดนั้นตั้งแต่เมื่อไรกัน? อีกอย่างนอกจากคุณก็ไม่มีใครที่ทำให้แองเจลีนป่วยได้มากขนาดนั้นอีกแล้ว” เซย์นพึมพำ
เจย์อึ้งงันไป
เขาคำรามออกมาอย่างหงุดหงิดและผลุนผลันจากไป
เซย์นยืนเท้าเอวพร้อมสีหน้าไม่ยินยอม “คนอะไรแบบนี้เนี่ย? เขาทำให้น้องสาวฉันต้องทุกข์ทรมานขนาดนั้น ตอนนี้ก็แสร้งมาทำเป็นเดือดร้อนเป็นห่วงเธอ…”
แต่เขาไม่รู้ว่าเซ็ตตี้น้อยมองเขาอยู่พร้อมพูดอย่างไม่พอใจ “อย่าพูดถึงคุณพ่อหนูแบบนั้นนะคะ”
เจนสันเองก็มีท่าทางบึ้งตึงเหมือนพ่อของเขาขณะที่พูด “คุณลุง เวลาที่พ่อโมโห ต้องมีคนโชคร้ายที่ต้องรับโทสะของเขาไปแน่นอน”
เซย์นพูดอย่างเชิด ๆ “ในเมื่อเขาโกรธแม่ของพวกเธอ งั้นคนที่ดวงซวยก็ต้องเป็นแม่แล้ว ตอนนี้อย่าบอกนะว่าตัวแสบอย่างเธอทั้งสองคนจะคิดหาทางช่วยแม่เธอได้น่ะ”
เจนสันจิบชาด้วยท่าทางสง่างาม “พ่อคงจะมีใจโมโหแม่ได้ลงหรอกครับ”
เซย์นถาม “งั้นเขาจะไปโมโหใครกันล่ะ?”
“ก็ใครที่เป็นคนแอบพาแม่ออกไปล่ะคะ?” เซ็ตตี้น้อยบอก
สีหน้าเซย์นเปลี่ยนไปอย่างเร็ว ขณะที่เขารีบออกไป
เจนสันวางถ้วยชาลงและพูดกับเกรย์สันและฟินน์ “ไปกันเถอะครับ ที่โรงพยาบาลน่าจะมีเรื่องให้ชม”
ทุกคนต่างก็พากันไปที่โรงพยาบาลแกรนด์ เอเซีย
หลังจากที่เจย์เข้าไปในลิฟต์ เซย์นที่ไล่ตามหลังมาช้าไปเล็กน้อยก็กระโจนแทรกตัวเข้าไปด้วย เมื่อเข้าไปได้แล้วเขาก็กดปุ่มเปิดลิฟต์ไว้เพื่อรอคนอื่น ๆ ซึ่งกำลังตามมาทีหลัง
เจย์นั้นกระวนกระวายอยากรีบไปหาแองเจลีน แต่เซย์นคอยถ่วงเวลาเขาอยู่ ทำให้เจย์ระเบิดอารมณ์ออกมา “เอาอุ้งเท้านายออกจากปุ่มนั่นนะ”
เซย์นตอบ “เจนส์กับคนอื่น ๆ กำลังตามมา”
“พวกเขาขึ้นลิฟต์รอบต่อไปก็ได้” เจย์พูดอย่างบูดบึ้ง
เซย์นไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องปล่อยมือจากปุ่มลิฟต์
เมื่อลิฟต์หยุดที่ชั้นหกพอประตูเปิดเจย์ก็พุ่งตัวออกไป
เซย์นเบิกตากว้าง “ต้องรีบขนาดนั้น?”
ที่บริเวณนั่งรอ แองเจลีนนั่งอยู่ในรถเข็นขณะที่โจเซฟินนั่งอยู่บนเก้าอี้ตรงข้ามเธอ
