ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! - บทที่ 1204
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1204
แองเจลีนไม่คาดคิดว่าเจย์จะมาถึงเร็วขนาดนี้ ร่างบอบบางและใบหน้างดงามของเธอปรากฎร่องรอยของความรู้สึกผิด
“เจย์บี้เหรอคะ?” เธอร้องเรียกเสียงสั่น
ตอนนี้เจย์โมโหเดือดดาลมาก โทสะแผ่ออกมารอบกายเขา
แต่เขาก็ไม่สามารถโกรธแองเจลีนได้ ดังนั้นเขาจึงไม่มีทางเลือกนอกจากจะเก็บความโกรธเอาไว้ก่อน
เมื่อเขาสามารถระงับความเดือดได้แล้ว เจย์ก็เดินเข้าไปหาแองเจลีนช้า ๆ ก่อนย่อตัวลงนั่งและกอดเธอ
“ทำไมเธอไม่บอกฉันว่าเธอจะมาโรงพยาบาล? เธอไม่รู้เหรอว่าฉันเป็นห่วงเธอมากแค่ไหน?” เสียงเขาฟังดูเหมือนเด็กที่โดนบังคับให้กินผักขม ๆ
แองเจลีนลูบศีรษะเขาและตอบด้วยความรู้สึกผิดว่า “เจย์บี้ ก็เพราะฉันกลัวว่าคุณจะเป็นห่วง ฉันก็เลยขอให้เกรย์สันกับเซย์นมาอยู่คุยเป็นเพื่อนคุณ เผื่อว่าพวกเขาจะช่วยลดความกังวลและภาระของคุณได้”
เจย์ตอบ “ระหว่างฉันกับพวกนั้นจะมีอะไรให้คุยกันล่ะ?”
โจเซฟินรู้สึกถึงลางไม่ดี เธอยืนขึ้นเงียบ ๆ
เจย์นั้นดีกับแองเจลีน แต่เขามองเธออย่างโกรธขึ้งและดุร้าย เขาชี้มือไปที่พื้นเป็นสัญญาณให้เธอคุกเข่าลง
ตอนนั้นโจเซฟินก็สะอื้นออกมาแต่ไร้น้ำตา
แองเจลีนเป็นคนฉลาดเธอรู้สึกได้ว่ามีบางอย่างผิดปกติ เธอเลยพูดว่า “เจย์บี้ บอกให้โจเซฟีนไปเถอะค่ะ ฉันมีเรื่องจะพูดกับคุณเป็นการส่วนตัว”
เจย์มองโจเซฟินอย่างไม่พอใจแล้วโบกมือไล่เธอออกไป
เมื่อโจเซฟินลุกขึ้น ทั้งร่างเธอก็อ่อนแรง เซย์นต้องมาช่วยพยุงเธอออกไป
แองเจลีนได้ยินเสียงเซย์นบอกว่า “ดูสิว่าคุณทำอะไรกับแม่เสือนี่ จนเธอกลัวขนาดนี้”
ตอนนั้นเองที่แองเจลีนรู้ว่าเจย์โกรธมากแค่ไหน
ยังดีที่เธอรู้จักเขามาตั้งแต่ยังเป็นเด็ก ดังนั้นเธอจึงพยายามปลอบให้เขาสงบลง เธอคว้าเสื้อเขาไว้และพูดกระเง้ากระงอด “เจย์บี้ อย่าโกรธสิคะ”
เจย์พูดปากไม่ตรงกับใจบอกว่า “ฉันไม่ได้โกรธ”
แองเจลีนกระซิบเย้าแหย่ข้างหูเขาว่า “พอเรากลับบ้าน ฉันก็เป็นของคุณคนเดียวเลย”
ความเย็นชาในดวงตาเจย์สลายไป มีรอยยิ้มผุดขึ้นบนใบหน้าเขา
“เธอทำตัวซุกซนอีกแล้วนะ”
แองเจลีนสามารถบอกได้จากเสียงของเขาว่าเขาเริ่มรู้สึกดีขึ้นแล้ว ตอนนั้นเธอถึงอธิบายให้เขาฟังว่า “เจย์บี้ ฉันรู้สึกผิดต่อพี่เชอร์ลีย์ การที่พรากเธอจากเซย์นนั้นเป็นเรื่องโหดร้ายมาก จากนี้ฉันก็จะดูและพี่เชอร์ลีย์อย่างดี ฉันอยากให้เธอรู้สึกว่าการมาเป็นพี่สาวของเรานั้นดีกว่าการเป็นพี่สะใภ้อีก”
เจย์กอดเธออีกครั้ง “เธอก็ใส่ใจคนอื่นเสมอ เมื่อไรเธอถึงจะห่วงตัวเองบ้าง?”
แองเจลีนยิ้มตอบ “ฉันมีคุณอยู่ข้าง ๆ ไง คุณทำทุกอย่างให้ฉันแล้ว เรื่องเดียวที่ฉันต้องห่วงก็คือทำให้ตัวเองดูสวยน่ารักก็พอ”
เมื่อเจย์เห็นแองเจลีนยิ้มสดใส โทสะของเขาก็จางหายไป
ที่สำคัญ แองเจลีนอยากหลอกเขาอีกครั้ง เธออยากให้เขาโมโหจนถึงขีดสุดและมอบเซอร์ไพรส์ใหญ่ให้เขา
ทั้งหมดนี้ก็เป็นเพราะแองเจลีนที่ร่าเริงน่ารักได้กลับมาแล้ว
“ต่อไปอย่าเล่นอะไรให้ฉันเป็นห่วงแบบนี้อีกนะ แองเจลีน”
เขาบอกเธอแบบนี้มาตลอด แต่ก็เหมือนว่าแองเจลีนจะไม่เคยทำได้ตามที่พูดเลย
“อืม”
ทุกครั้งที่เธอสัญญา มันก็จะเป็นไปอย่างไม่จริงจังเสมอ
โจเซฟินมองดูจากที่ไกล ๆ แล้วก็ลูบหน้าอกตัวเองที่ตอนนี้ใจเต้นรัว เธอรู้สึกเหมือนยกภูเขาออกจากอกแล้ว
“ฉันคิดว่าพี่ชายฉันคงไม่โมโหแล้วมั้ง?”
เจนสันดับความหวังเธออย่างเลือดเย็นด้วยการบอกว่า “คุณพ่อเป็นพวกอาฆาตไว้ในใจน่ะครับ เขาต้องมาเองคืนแน่นอน”
โจเซฟินตกใจจนขาอ่อนแรงอีกรอบทำให้เธอแทบจะล้มไปพิงเซย์นแล้ว
เซย์นบอก “เลิกทำให้อาเธอตกใจซะทีน่า”
