ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! - บทที่ 1222
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1222
ตอนนี้เหลือความหวังเลือนลางแค่อย่างเดียวเท่านั้น ซึ่งก็คือความหวังที่ว่าพวกแก๊งในท้องถิ่นจะสามารถหาข้อมูลที่น่าเชื่อถือมาให้ได้
สามวันต่อมา ลูกสาวของหัวหน้าแก๊งในท้องถิ่นคนหนึ่งก็พุ่งเข้ามาหาเจนสันในโรงแรมอย่างดุดันพร้อมทั้งกลุ่มของบอดี้การ์ด
“ใครกันที่อยากเจอพ่อฉัน?” เด็กสาวคนนี้ดูอายุยังน้อยแต่เธอสวมแว่นกันแดดและริมฝีปากสีแดงสดก็คาบบุหรี่เอาไว้ แม้รูปร่างหน้าตาของเธอจะดูสวยแต่มีท่าทางที่ดูนักเลงไม่เบา
มีกลุ่มบอดี้การ์ดเดินตามเธอมาด้านหลัง
เจนสันนั่งไขว่ห้างอยู่บนโซฟา เขามองแขกที่ไม่ได้รับเชิญนิ่ง ๆ
เซย์นนั้นปฏิบัติกับทุกคนที่มาเป็นแขก ดังนั้นเขาจึงถามอย่างกระตือรือร้น “ไม่ทราบว่าพ่อของคุณคือใครครับ?”
“รอย คอมเรด”
ตอนนั้นสตอร์มก็กระซิบกับเจนสัน “นายน้อย รอย คอมเรดคือหัวหน้าแก๊งในท้องถิ่นของประเทศเอส เขาเข้าไปอยู่ในกระทรวงพาณิชย์แต่จริง ๆ เขาแอบทำธุรกิจกับพวกนักเลงและพวกค้าของเถื่อน”
สตอร์มอาศัยในประเทศเอสมาสามปี และเพื่อที่จะหาตัวร็อบบี้น้อยเขาก็ปลอมแปลงเป็นหลากหลายตัวตนรวมถึงการติดต่อกับพวกใหญ่ ๆ ในประเทศนี้มากมาย เขาจึงรู้เบื้องลึกเบื้องหลังของผู้มีอิทธิพลที่นี่เป็นอย่างดี
“ผมเชิญคุณคอมเรดมาเป็นแขก ไม่ใช่คุณ” เจนสันพูดกับเด็กสาวด้วยท่าทางเย็นชา
เด็กสาวเห็นเสน่ห์ที่โดดเด่นของเจนสัน และเพราะว่าเขาดูเป็นผู้ใหญ่ทำให้เธอเข้าใจผิดว่าเขาน่าจะอายุสัก 16-17 ปี
เธอรู้สึกใจกระตุกและใบหูก็กลายเป็นสีแดงก่ำอย่างไม่รู้ตัว “ถ้าคุณอยากเจอพ่อฉัน ก็ต้องผ่านฉันไปก่อน”
เจนสันเปลี่ยนทีท่าจากนิ่ง ๆ ไม่สนใจเป็นสนอกสนใจขึ้นมา และเขาก็โยนภาพร่างที่สตอร์มวาดขึ้นให้เด็กสาวดู จากนั้นก็สั่งว่า “คุณจะมาต่อรองกับผมได้ต่อเมื่อคุณมีข้อมูลเกี่ยวกับชายคนนี้เท่านั้น”
เด็กสาวเม้มปากและหัวเราะหึ “ถ้าไม่ใช่เพราะว่าคนของคุณกำลังตามหาหมอนี่อยู่ ฉันก็คงไม่มาต่อรองกับคุณถึงที่นี่หรอก”
เจนสันสนใจขึ้นมาเล็กน้อยเมื่อได้ยิน “เอาล่ะ งั้นก็มาตกลงกัน คุณต้องการอะไรถึงจะยอมร่วมมือกับเรา?”
เด็กสาวพูดด้วยท่าทางมั่นใจ “คุณแค่ต้องสู้ให้ชนะฉันแค่นั้น”
เซย์นไม่รู้ว่าเจนสันต่อสู้ได้ ดังนั้นเขาจึงปฏิเสธอย่างรวดเร็ว “เจนสันของเราไม่ต่อสู้หรอก”
เจนสันยืนอย่างสบาย ๆ “กี่กระบวนท่าล่ะ?”
เด็กสาวตะลึงไปเล็กน้อย เธอไม่คิดว่าเจนสันจะเย่อหยิ่งขนาดนี้
ทันใดนั้นเธอก็รู้สึกว่าความมั่นใจในตัวเองของเธอนั้นกำลังโดนท้าทาย ขณะเดียวกันจิตวิญญาณการต่อสู้ของเธอก็ตื่นตัว “ถ้าฉันล้มคุณไม่ได้ในสิบกระบวนท่า ก็ถือว่าฉันแพ้”
เจนสันพูดอย่างขุ่นใจ “สามกระบวนท่า ถ้าผมเอาชนะคุณไม่ได้ในสามกระบวนท่าถือว่าผมแพ้”
เด็กสาวตื่นเต้นมาก เธอยื่นกำปั้นออกมาทันใด
เจนสันหลับตาลง และเมื่อการมองเห็นของเขามืดบอดลง การได้ยินของเขาก็เฉียบคมอย่างมาก
เด็กสาวเหวี่ยงหมัดออกมาพร้อมกวาดขาเตะ เจนสันกระโดดขึ้นทันทีและเหยียบลงบนหลังของเธอ ก่อนจะตีลังกากลับหลัง จากนั้นเขาก็วาดลูกเตะ 540 องศา ทำให้เด็กสาวปลิวคว้างเหมือนใบไม้ร่วงก่อนที่จะหล่นกระแทกพื้นเสียงดังสนั่น
เซย์นปิดตาไม่กล้ามอง เจนสันขอให้คนอื่นเข้ามาช่วยเพราะเขาเองก็ไม่ได้ออมมือให้แม้ว่าอีกฝ่ายจะเป็นผู้หญิงก็ตาม
เด็กสาวลุกขึ้นมาอย่างอับอายพร้อมจ้องเจนสันเขม็ง เธอรู้สึกปลาบปลื้มกับทักษะการต่อสู้ที่เหนือชั้นของเขามาก
เจนสันพูดด้วยสีหน้าเย็นชา “คุณแพ้แล้ว ตอนนี้ก็ช่วยบอกข้อมูลของชายคนนั้นมา”
เด็กสาวแค่นเสียงเย็นชาก่อนเดินไปที่ประตู
เซย์นพูดกับเจนสัน “ทำไมถึงอัดเด็กผู้หญิงซะหนักขนาดนั้นล่ะเจนส์? ผู้ชายควรจะต้องเป็นสุภาพบุรุษหน่อยนะ”
เจนสันย้อน “ชายหญิงเท่าเทียมกัน”
เซย์น “…”
“แต่เธอขอให้เขาช่วยแล้วทำไมถึงทำตัวไร้มารยาทกับเขาแบบนั้น แล้วเขาจะบอกข้อมูลเธอไหมล่ะ?”
เจนสันชำเลืองมองเด็กสาวและพูดสบาย ๆ “ลูกสาวของหัวหน้าแก๊งค์ผู้มีเกียรติก็ต้องรักษาสัญญาของตัวเองใช่ไหม?”
เด็กสาวโดนเจนสันทำให้ไม่สบายใจและบอกอย่างไม่เต็มใจว่า “ไม่ต้องห่วง ฉันยอมจ่ายตามที่บอกแน่”
เด็กสาวเงียบไปชั่วครู่ก่อนพูดต่อว่า “คนที่คุณตามหามีชื่อรหัสในประเทศนี้ว่า… ปีศาจ เราเคยติดต่อกับเขาครั้งหนึ่ง เรารู้แค่ว่าเขากำลังมองหาสมบัติชิ้นหนึ่งอยู่ อ้อ แล้วเขาก็มีส่วนเกี่ยวข้องกับองค์กรโลกาวินาศ”
