ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! - บทที่ 1258

ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1258

เจย์คิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนบอกว่า “ผมไม่ได้มีเจตนาแอบแฝงอะไร ผมแค่รู้สึกผิดที่เสียมารยาทกับนายท่านของคุณ ผมก็เลยคิดว่าพรุ่งนี้จะไปขอโทษเขาด้วยตัวเอง ส่วนตอนนี้ผมคงต้องขอโทษนายท่านของคุณเรื่องพฤติกรรมที่ไม่เหมาะสมของพวกเราด้วย”

ชายคนนั้นตอบอย่างสุภาพ “ไม่จำเป็นต้องทำเป็นนั้นหรอกครับ นายท่านของผมไม่อยากพบใคร”

หลังจากนั้นเขาก็หันหลังเดินจากไป

เจย์ปิดประตูเบา ๆ แต่เมื่อเขาหันกลับเข้าห้องมาก็เห็นเซย์นถอดรองเท้าออกมาทำเป็นไมค์ร้องเพลง เขากำลังส่งเสียงโหยหวนอินกับเพลงสุด ๆ

ปากเจย์ยกยิ้มเมื่อเขาคิดถึงคำเตือนของนายท่านห้องด้านล่าง ‘ทำตัวเด่นมากไปจะตายไม่รู้ตัว’

เขากระชากรองเท้าของเซย์นมาแล้วยัดเข้าปากเจ้าตัว ก่อนมัดมือและเท้าของเซย์นติดกันไว้ด้านหลังด้วยผ้าพันคอไหมของโจเซฟิน ตอนนี้เซย์นก็เปลี่ยนจากชายสูงเจ็ดฟุตเป็นลูกบอลกลิ้งไปมา

หลังจากนั้นโลกนี้ก็กลับสู่ความสงบอีกครั้ง

แต่หลังจากที่จัดการเซย์นเรียบร้อยแล้ว แองเจลีนก็ลุกขึ้นมาจากเตียง

เธอนั้นชินกับการนอนเปลือยแถมตอนนี้ที่รวมกับฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ เธอก็เริ่มถอดเสื้อผ้าออกอย่างไม่รู้ตัว

เจย์รู้สึกหมดปัญญากับเรื่องนี้ แต่เขาก็ไม่สามารถจะทำใจลงมือรุนแรงกับแองเจลีนได้เหมือนที่เขาทำกับเซย์น

สุดท้ายเขาก็ได้ความคิดดี ๆ มาซึ่งก็คือการปิดตาเซย์นซะ

กว่าเจย์จะจัดการทุกอย่างเรียบร้อย เวลาก็ได้ล่วงเลยไปจนถึงตีสองแล้ว จากนั้นเขาก็กอดแองเจลีนไว้แล้วหลับไปพักหนึ่ง

แต่เมื่อแสงแรกของยามเช้าสาดส่อง เสียงกรีดร้องดังสนั่นก็แหวกอากาศมา

“นายท่าน!”

เจย์จำเสียงนั้นได้ มันคือเสียงของชายร่างใหญ่เมื่อคืนนี้

เจย์ลุกขึ้นนั่งทันที เสียงที่ดังต่อมาก็คือเสียงคร่ำครวญโหยไห้ของชายคนนั้น สีหน้าของเจย์จริงจังทันใด มีอะไรไรเกิดขึ้นกับนายท่านของชายคนนั้นกันแน่?

เจย์จำได้ว่านายท่านนั้นเป็นคนจากตระกูลยอร์กและก็เริ่มที่จะร้อนใจขึ้นมา

พวกเขาทุกคนต่างก็ตื่นขึ้น อาจจะเพราะเสียงความวุ่นวายจากห้องด้านล่าง

เซย์นลืมตาขึ้นแต่เขาเห็นเพียงความมืดเท่านั้น เขาพูดออกมาอย่างง่วงงุน “ให้ตายสิ ใครมันมาแหกปากร้องไห้กลางดึกเนี่ย?”

แต่เสียงที่ออกมาจากปากเขาก็ฟังดูอู้อี้

ขณะเดียวกันโจเซฟินเองก็สะดุ้งตื่นขึ้นมา

เมื่อเธอเห็นเซย์นโดนมัดเป็นก้อนอยู่บนโซฟาเธอก็อึ้งงันไปชั่วขณะ เมื่อผ่านไปครู่ใหญ่เธอก็ตั้งสติได้และดึงรองเท้าออกจากปากเซย์น

เซย์นร้องคร่ำครวญ “ทำไมฉันถึงมองอะไรไม่เห็นเนี่ย? ตาฉันเกิดอะไรขึ้น? ไม่นะ แล้วมือกับขาฉันนี่เป็นอะไรไปแล้ว? ไอ้เลวที่ไหนมันลักพาตัวฉันมา?”

เมื่อโจเซฟินได้ยินคำว่า ‘ลักพาตัว’ เธอก็มองไปรอบ ๆ อย่างตื่นตัวพร้อม แต่เธอก็เห็นเจย์และแองเจลีนกำลังหวานแหววกันอยู่

“สามี เกิดอะไรขึ้นข้างล่างคะ? ทำไมถึงได้เสียงดังจัง?” แองเจลีนยังอยู่ในอ้อมแขนของเจย์เมื่อเธอถามอย่างงัวเงีย

เจย์มัดผมให้เธออย่างอ่อนโยนก่อนบอกเบา ๆ ว่า “ข้างล่างมีนายท่านคนหนึ่งอยู่ เขานามสกุลยอร์ก ฉันเดาว่าน่าจะมีเรื่องไม่ดีเกิดขึ้นกับเขา บอดี้การ์ดของเขาร้องไห้อย่างหนักอยู่ตอนนี้”

โจเซฟีนใช้เวลาก่อนที่จะเข้าใจเรื่องที่เกิดขึ้นรอบ ๆ ตัวเธอ จากนั้นเธอก็อดไม่ได้ที่จะต้องถามเรื่องทิ่มแทงใจ “พี่ใหญ่ พี่เป็นคนที่มัดเซย์นไว้ใช่ไหม?”

เจย์ตอบอย่างไม่มีความเห็นใจสักนิดว่า “พอเมาแล้วเขาก็วุ่นวายมากเกินไป เขาทั้งร้องทั้งเต้น จนคนที่อยู่ข้างล่างขึ้นมาตักเตือนต่อว่า ฉันไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากมัดเขาไว้”

โจเซฟีนรีบแก้มันให้เซย์น เซย์นรู้สึกว่าทั้งตัวชาและปวดเมื่อยไปหมด ดังนั้นเขาจึงต่อว่าเจย์ “แล้วคุณต้องปิดตาผมทำไม? อย่าบอกนะว่าคุณมีรสนิยมแบบนี้? เมื่อคืนคุณทำอะไรกับผมบ้างเนี่ย?”

เจย์ชำเลืองมองเขาละพูดสวนไปว่า “ฉันไม่สนใจนายเลยสักนิด ฉันแค่กลัวว่าแองเจิลที่รักของฉันจะต้องเปิดเผยร่างกายเธอให้นายเห็น”