ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! - บทที่ 1262
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1262
เด็กหญิงไม่พูดอะไรอีก
ป้อมตระกูลยอร์กตั้งอยู่บนยอดเขา ทางด้านตะวันออกของประเทศพีชบลอสซั่ม
ทันทีที่เจย์และคนอื่น ๆ มาถึงตีนเขา คนคุมก็ยื่นหัวออกมาจากห้องบัญชาการและโบกมือบอก “หันหลังกลับไปซะ รถเคเบิ้ลเสียวันนี้แล้วก็ยังไม่ได้ซ่อม ขึ้นไปไม่ได้”
ดวงตาเหยี่ยวของเจย์มีแววหยัน เขาเดินไปหาคนคุมอย่างสง่า “รถเคเบิ้ลเสียเหรอครับ? งั้นก็ซ่อมเลยสิ”
คนคุมมองเจย์อย่างไม่ไว้ใจ “คุณรีบเหรอไง?”
เจย์พยักหน้า
“คุณคิดว่าจะขึ้นไปทำอะไรกัน? มีแต่หน้าผาทั้งนั้น ถ้าเกิดอุบัติเหตุตกลงมาก็กลายเป็นเศษเนื้อเท่านั้นแหละ”
เจย์จ้องคนคุมรถ “คุณดูเหมือนจะไม่อยากจะให้นักท่องเที่ยวขึ้นไปชมสถานที่ธรรมชาตินี่เลยนะ”
คนคุมยิ้มด้วยท่าทางรู้สึกผิด “พวกคุณตั้งหลายคนซื้อตั๋วขึ้นไปเที่ยวแบบนี้ มันก็ต้องดีกับคนในป้อมตระกูลยอร์กอยู่แล้ว ทำไมผมถึงจะไม่ยินดีล่ะ?”
เจย์บอก “ข้อแรก คุณบอกว่ารถเคเบิ้ลเสีย ตอนนี้คุณก็พยายามใช้หลักจิตวิทยามาหว่านล้อมให้เรากลับไป ผมบอกเลยนะว่าอย่ามาทำเราเสียเวลา เรามีเหตุผลที่ต้องขึ้นไปแล้วเราก็ต้องขึ้นไปวันนี้ด้วย”
คนคุมมองเจย์และบอกได้ว่าเขาไม่ใช่คนธรรมดาทั่วไป เขาดูเหมือนเป็นคนที่รับมือได้ยากดังนั้นจึงรีบบอกว่า “ถ้างั้นก็รอตรงนี้ ผมจะรายงานคนที่อยู่ข้างบนให้ซ่อมรถ”
“ดี”
คนคุมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดเลขหมาย
เจย์ยังคงจ้องคนคุมเขม็งขณะที่คนคุมแอบชำเลืองมองมาทางเขาหลายรอบ เขาคิดว่าชายคนนี้น่าจะยอมถอยไปตอนที่คนอื่นกำลังจะโทรศัพท์ แต่ดูเหมือนชายคนนี้จะไม่รู้จักมารยาทเอาเสียเลย
สายโทรศัพท์ต่อติดภายใต้บรรยากาศกระอักกระอ่วน คนคุมกระแอมก่อนที่จะบอกว่า “เอ่อ… มีนักท่องเที่ยวสี่ห้าคนมาแล้วก็จะต้องขึ้นไปให้ได้วันนี้ คุณจะช่วยซ่อมรถเคเบิ้ลเร็วหน่อยได้ไหม?”
มีเสียงแหบพร่าดังมาจากปลายสาย “เฮอะ มีพวกไม่กลัวตายโผล่มาอีกแล้วเหรอ”
คนคุมกลัวว่าทางนั้นจะพูดอะไรที่ไม่ควรออกมา ดังนั้นจึงรีบเอามือป้องหูโทรศัพท์ “เร็วเข้าล่ะ” จากนั้นก็กระแทกวางสาย
“คนจัดการข้างบนบอกว่าเขาจะรีบซ่อม” คนคุมบอกกับเจย์
เจย์ยิ้มอย่างยินดี รอยยิ้มของเขากระจ่างกว่าแสงอาทิตย์และงดงามกว่าดอกไม้บนภูเขา แต่มันทำให้คนตื่นตระหนกได้
แน่นอนว่ารอยยิ้มที่เจิดจ้านั้นตามมาด้วยเสียงที่ทำให้คนคุมรถสะท้าน
“ผมเหมือนจะได้ยินคนข้างบนบอกว่าผมไม่กลัวตายใช่ไหม? ทำไมล่ะ? มีคนจะต้องตายวันนี้เหรอ?”
ตาของคนคุมรถกระตุก น้ำเสียงเขาแฝงแววตื่นตระหนกที่แทบไม่ได้ยิน “ทุกอย่างก็ขึ้นอยู่กับพระเจ้า เราคงทำนายอนาคตไม่ได้”
เจย์พูดเบา ๆ “อืม”
เจย์เองก็กลัวว่าพวกคนเถื่อนไร้กฎหมายนี่จะฆ่าเขาทิ้งเป็นการเชือดไก่ให้ลิงดู เขาจึงเสริมว่า “ข้างบนมีป้อมตระกูลยอร์กอยู่ไม่ใช่เหรอ? แล้วคุณท่านยอร์กอยู่ไหม? มีคนขอให้ผมขึ้นไปเพื่อส่งจดหมายให้เขา”
สีหน้าของคนคุมเปลี่ยนไปทันที “จดหมายอะไร?”
การเปิดเผยเรื่องนี้ก็จะทำให้เขาหมดแต้มต่อ และเจย์ก็รู้เรื่องนี้ดี
“เป็นความลับ” เจย์พยายามทำให้มันดูลึกลับ
คนคุมเงียบไป
หลังจากที่รอมานานกว่าครึ่งชั่วโมง รถเคเบิ้ลก็ค่อย ๆ ลงมาจากภูเขา
เจย์ช่วยประคองแองเจลีนขณะที่พวกเขาขึ้นไปบนรถเคเบิ้ลพร้อมเกรย์สันและคนอื่นที่เหลือ
รถเคเบิ้ลนั้นนั่งได้หกคน
ตอนแรกรถก็มั่งคงดี แต่ต่อมาก็สั่นอย่างรุนแรงเมื่ออยู่ระหว่างทางกลางอากาศ
