ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! - บทที่ 1264
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1264
ผู้หญิงคนนั้นบีบเธอแน่น
แองเจลีนโมโหเดือดจนเธอกระชากคือเสื้อหล่อนจนเปิดออก และเผยให้เห็นเนื้อหนังของหล่อน ผู้หญิงคนนั้นร้องออกมาทันใด “กรี๊ด”
เจย์มองแองเจลีนรังแกคนอื่นด้วยสายตารักใคร่
ผู้หญิงคนนั้นจ้องแองเจลีนอย่างมีโทสะ เมื่อเธอค้นตัวเชอร์ลีย์และโจเซฟิน เธอจึงไม่กล้าที่จะเล่นลูกไม้อีกแล้ว
นอกจากมือถือของพวกเขาที่โดนยึดไปแล้ว อย่างอื่นก็ไม่มีอะไรโดนเอาไป
เมื่อการค้นตัวเสร็จเรียบร้อย ผู้หญิงคนนั้นก็พูดอย่างไม่เต็มใจว่า “ตามฉันมา”
จากนั้นเธอก็นำพวกเขาเดินไปตามถนนบนภูเขาที่ขรุขระและคดเคี้ยว
ขณะที่ไปได้ครึ่งทาง หล่อนก็ได้รับโทรศัพท์สายหนึ่ง
หมายเลขคนโทรเข้านั้นไม่ขึ้นชื่อ แต่ผู้หญิงคนนั้นก็ดูเหมือนจะตื่นเต้นที่ได้เห็นคนที่โทรเข้ามา เสียงเธอเปลี่ยนเป็นโทนสูงทันที
“คาร์ซีย์ ทำไมถึงได้นานนักกว่าคุณจะโทรมา?”
“เลิกพูดไร้สาระได้แล้ว นายท่านอยากพูดกับเธอ”
มีอีกเสียงหนึ่งดังเข้ามาปลายสาย และผู้หญิงคนนี้ก็เริ่มตัวสั่นสะท้าน
“นายท่านเหรอคะ?”
“คนที่มาเป็นใครกัน?” เสียงเข้มของผู้ชายดังมาจากปลายสาย
“พวกเขาเป็นชายสามคนและหญิงอีกสามคนค่ะ”
“มีผู้หญิงตัวสูง ๆ ผอม ๆ ด้วยไหม? คนที่สวย ๆ แล้วก็ตาโต จมูกโด่ง ปากเล็ก… อ้อ แล้ววิธีการที่เธอพูดก็แสนที่จะ…”
หญิงคนนั้นลอบมองแองเจลีนและบอกว่า “มีค่ะ”
“รีบถามชื่อเธอเร็ว”
ผู้หญิงคนนั้นมองแองเจลีนอย่างสงสัย
แน่นอนว่าเจย์เห็นทุกการเคลื่อนไหวอย่างชัดเจน เขาอดไม่ได้ที่จะดึงแองเจลีนเข้ามาในอ้อมกอดเพราะเขาได้กลิ่นอันตรายว่าเจ้าหญิงน้อยของเขาอาจจะโดนพรากไป
แองเจลีนเองก็รู้สึกได้ว่ามีบางอย่างผิดปกติจากท่าทางของเจย์
“นี่ คุณชื่ออะไรน่ะ?”
“แองเจิล ลินน์” แองเจลีนตอบอย่างเจ้าเล่ห์
ชื่อนี้อาจจะทำให้โคลช่วยเปิดทางให้พวกเขา แต่ก็อาจจะสร้างปัญหาให้เธอได้เหมือนกัน
หญิงคนนั้นพยักหน้า หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาและบอกว่า “เธอบอกว่าชื่อ แองเจิล ลินน์ค่ะ”
“แองเจลีนเหรอ?”
ชายที่อยู่ปลายสายตื่นเต้นมากจนวางมือลงบนต้นกระบองเพชรที่อยู่บนโต๊ะอย่างแรง จากนั้นเขาก็ตะโกนว่า “ไอ้คนไหนมันวางต้นกระบองเพชรไว้บนโต๊ะฉันวะ?”
เสียงอ้อนวอนได้ยินมาจากทางปลายสาย “นายท่าน คุณท่านเป็นคนเอามาวางไว้ครับ เขาบอกว่าคุณเย็นชาแล้วก็ทื่อมากเกินแถมยังไม่ใกล้ชิดกับสาวคนไหน คุณไม่ไยดีไมตรีที่สาวไหนในรอบรัศมีร้อยไมล์นี้มอบให้ เขาบอกว่าคุณเป็นต้นกระบองเพชรที่มีแต่หนาม ดังนั้นคุณท่านเลยส่งต้นกระบองเพชรมาให้”
“เขาน่ะไม่มีหนามแถมยังมีคนรักมากมายแล้วก็หักอกแฟนเก่าไปจนหมดด้วย เอาไปแล้วส่งต้นกระบองเพชรนี่กลับไปให้เขา”
…
“รวมตัวกัน ตามฉันมาที่ประตูหน้า”
“ครับท่าน”
จากนั้นสายจากทางนั้นก็วางไป
ดวงตาของหญิงคนนั้นเต็มไปด้วยความงุนงง ทำไมนายท่านถึงได้ตื่นเต้นเกี่ยวกับผู้หญิงที่ชื่อ แองเจิล ลินน์ กัน?
ถนนบนเขานั้นขรุขระและชันมากเมื่อหิมะก็หนา แม้ว่าพวกเขาจะใส่รองเท้ากันลื่น แต่ก็ไม่ได้มีอุปกรณ์ที่พร้อมจะลุยหิมะเตรียมมา ดังนั้นกางเกงของพวกเขาจึงเปียก
เจย์อุ้มแองเจลีนขึันหลังทันที
การแสดงความรักที่มีต่อภรรยาของเขานั้นแน่นอนว่าสร้างแรงกดดันให้ทั้งเซย์นและเกรย์สัน
เซย์นมองเจย์อย่างขมขื่นและแอบบ่นในใจว่า ‘ฉันอยากเปลี่ยนน้องเขยแล้วโว้ย’
การมีปีศาจคลั่งรักเมียมาเป็นน้องเขยนั้นมันเป็นการสร้างแรงกดดันมากมายให้เขา
