ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! - บทที่ 1275
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1275
คาร์สันวิ่งผ่านหลายป้อมก่อนจะเจอโคลอยู่ที่ป้อม 48 โคลถือขวดเหล้าไว้ในมือและห้อมล้อมไปด้วยบรรดาสาวสวย
“โคลลี่ เมื่อไรคุณจะมาแต่งงานกับฉันล่ะคะ?”
โคลนั้นมึนนิดหน่อย “พอราชินีอันดับหนึ่งของฉันเข้าประตูมาเมื่อไร ฉันจะแต่งกับพวกเธอทุกคนเลย”
พวกสาว ๆ หัวเราะคิกคักไม่หยุด ในความคิดของพวกเธอนั้นการได้แต่งงานกับนายน้อยหนุ่มที่อ่อนโยนและหล่อเหลาถือเป็นเรื่องดี
พวกเธอไม่สนว่าจะได้แต่งงานเป็นภรรยาหลวงหรือไม่ เพราะว่านายน้อยจะต้องดูแลภรรยาของเขาทุกคนอย่างดีและรักใคร่แน่ ดังนั้นพวกเธอจึงไม่สนใจเรื่องสถานภาพอะไรทั้งนั้น
โคลนอนเหยียดอยู่บนม้านั่งไม้ยาว มองไปที่ท้องฟ้ากว้าง ประกายในตาเขามืดหม่นลง
บางทีชาตินี้เขาคงไม่ได้แต่งภรรยาหลวงหรอกมั้ง?
นี่มันก็สามปีแล้ว แองเจลีนคงต้องเกลียดเขามากไม่อย่างนั้นเธอไม่มีทางเมินเขานานขนาดนี้แน่
“พอภรรยาหลวงฉันเข้ามาในชีวิต พวกเธอสาว ๆ ต้องต้อนรับเธอแล้วก็ดูแลเธอให้ฉันอย่างดีด้วย” จู่ ๆ โคลก็พูดขึ้นมา
ตราบใดที่แองเจลีนพอใจเขาก็จะทำทุกอย่างที่ทำได้ให้เธอ
บรรดาสาว ๆ ต่างก็อึ้งไปขณะที่พวกเธอแกล้งชกโคลขำ ๆ “คุณนี่ใจร้ายจัง”
คาร์สันเดินเข้ามาแล้วแหย่สาว ๆ ว่า “รู้ว่าเขาใจร้ายแล้วพวกเธอจะคอยป้วนเปี้ยนอยู่รอบตัวเขาทำไมกัน? ฉันเองก็เป็นคาร์ซี่ให้พวกเธอได้นะ ทำไมพวกเธอไม่ลองมารักฉันดูบ้างล่ะ?”
สาว ๆ ต่างก็กลอกตาและแค่นเสียงใส่ “เชอะ”
คาร์สันเศร้าจนพูดไม่ออก
แม้ว่านายน้อยจะมีคุณสมบัติเลอเลิศแต่เขาก็แค่คนคนหนึ่ง ทำไมพวกสาว ๆ ถึงได้มองแต่นายน้อยกันนะ? การเป็นเมียน้อยของนายน้อยนี่มันดีกว่าการเป็นภรรยาเพียงคนเดียวของชายอื่นเหรอ?
เป็นครั้งแรกที่คาร์สันตั้งคำถามกับระบบการแต่งงานในหุบเขานี้
“หยุดดื่มเถอะครับนายน้อย” คาร์สันหยิบขวดเหล้าออกจากมือโคลและโยนทิ้งบนพื้น
โคลมองเขาอย่างฉุนเฉียว “เก็บขึ้นมา ฉันอยากดื่มอีก”
คาร์สันแย้ง “หยุดเถอะครับนายน้อย ตอนนี้ที่ป้อมตระกูลยอร์กสู้กันใหญ่แล้ว”
“สเปนเซอร์ ยอร์กก็อยู่ แล้วนายจะกลัวอะไร?”
“คราวนี้มันไม่เหมือนกันครับ นักท่องเที่ยวทั้งหกคนนั่นจริง ๆ เป็นปรมาจารย์ด้านการต่อสู้ ขนาดนายท่านยังเอาชนะชายคนนั้นไม่ได้เลย”
โคลมองคาร์สันอย่างสงสัย
แน่นอนว่าเขาไม่เชื่อเรื่องที่ว่าพ่อเขาไม่สามารถจะเอาชนะนักท่องเที่ยวพวกนั้นได้
แต่เขาก็แปลกใจเรื่องที่ว่านักท่องเที่ยวนั่นเป็นศิลปะป้องกันตัวด้วย
เป็นเรื่องต้องห้ามเด็ดขาดสำหรับคนที่จะเข้ามาในป้อมตระกูลยอร์กที่จะมีศิลปะการป้องกันตัวพิเศษติดตัวมา
“งั้นไปดูกันหน่อยดีไหม?” โคลลุกจากม้านั่งขึ้นยืนและตัวสั่นเล็กน้อย
คาร์อดถอนใจไม่ได้เมื่อเห็นสภาพตอนนี้ของนายน้อย
ที่ป้อมตระกูลยอร์ก
หลังจากที่สเปนเซอร์และเจย์ต่อปากต่อคำกันไปหลายยก สเปนเซอร์ก็รู้สึกพ่ายแพ้ต่อฝีปากคมกริบของเจย์
ขณะที่สเปนเซอร์กำลังโมโหเจย์จนเดือด โคลก็โผล่มาพอดี
สเปนเซอร์กอดโคลทั้งน้ำตา “เจ้าลูกตัวเหม็น ทำไมแกถึงเพิ่งมา? พ่อของแกจะโดนไอ้หนุ่มตัวเหม็นนั่นบีบคอตายอยู่แล้ว”
โคลมองคนของป้อมยอร์กที่นอนร้องโอดโอยกันอยู่บนพื้น
“ใครเป็นคนทำ?” คาร์สันถาม
ทุกคนต่างก็ชี้ไปที่เกรย์สัน
โคลมองเกรย์สันหัวจรดเท้า และสุดท้ายสายตาเขาก็เลื่อนไปมองที่เจย์
สัญชาตญาณของเขาบอกว่าชายคนนี้คือหัวหน้า
“พ่อ ทำไมมัวนอนอยู่ล่ะ? มีคนอัดลูกน้องแล้วก็ยามของพ่อ พ่อไม่ลุกขึ้นมาสู้เพื่อพวกเขาหน่อยเหรอ?” โคลเอาศอกสะกิดไหล่สเปนเซอร์
