ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! - บทที่ 1280
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1280
ตอนนี้ความกล้าและความเท่ของคาร์สันหายไปหมดแล้ว เขาเหมือนพวกขี้ขลาดวิ่งหนีหมัดของเซย์นไปทั่ว
เจย์ปล่อยมือโคลอย่างไม่เต็มใจ แทนที่จะเอาคืนโคลกลับรีบวิ่งเข้าไปหาแองเจลีนทันทีและคุกเข่าลงต่อหน้าและโบกมือตรงหน้าเธอ
เมื่อเขาเห็นว่าดวงตาของแองเจลีนไม่มีการตอบสนอง หัวใจของโคลก็ดิ่งวูบ เขาพูดออกมาเบา ๆ “เกิดอะไรขึ้นกับดวงตาของคุณน่ะแองเจลีน?”
แองเจลีนชิงชังความวิบัติและความโศกเศร้าที่โคลทำกับเธอ เธอตวาด “ทั้งหมดก็เป็นเพราะคุณไง”
ความดีใจและยินดีในแววตาของโคลหม่นลงเรื่อย ๆ ชัดเจนว่าแองเจลีนไม่ได้มาที่นี่เพื่อรื้อฟื้นความสัมพันธ์ของพวกเขา
เธอมาหาเขาด้วยความเคียดแค้นชิงชังเข้ากระดูก เธอคงไม่ได้มาที่นี่หากไม่ได้เพราะต้องการมาแก้แค้นสินะ?
เขาเริ่มระมัดระวังตัว “คุณคงเหนื่อยแล้วแองเจลีน ทำไมคุณไม่อยู่ก่อนแล้วพักผ่อนหน่อยล่ะ? เราค่อยคุยกันที่หลังก็ได้”
ตอนนี้ที่เขาอยากทำคือหนีไป หนีให้พ้นจากความอาฆาตในแววตาของแองเจลีน
ท่าทางที่โคลนั้นอ่อนน้อมทำให้สเปนเซอร์และทุกคนในป้อมต่างก็อ้าปากค้าง
นี่มันใช่คนเดียวกับที่ชอบยิ้มกว้างและมีเจตนาร้ายเสมอเหรอ? คนที่ไม่ลังเลจะฆ่าคนอื่นทิ้งไม่ต่างจากบี้แมลงวัน?
แองเจลีนพยักหน้า “อืม”
ใบหน้าหล่อเหลาของโคลหลุดยิ้มออกมาและเขาก็สั่งคาร์สันทันที “คาร์สันไปที่ป้อม 48 แล้วก็จัดห้องไว้สักสองสามห้อง”
คาร์สันหันไปทำหน้าทำตาใส่เซย์นที่ยังหัวร้อนวิ่งไล่ตามเขาอยู่ “ฉันจะไปแล้ว ทำไมนายไม่ตามฉันมาต่อล่ะ?”
จากนั้นเขาก็จากไปเร็วราวสายลม
เซย์นยืนกระทืบเท้าอย่างเกรี้ยวกราด
“ไอ้เลว วันนี้แกอาจจะหนีไปได้ แต่พรุ่งนี้ไม่มีทางแน่”
ในที่สุดความตึงเครียดก็ผ่อนคลายลง
โคลเชิญแองเจลีนให้เข้าพักที่ป้อม 48 ในฐานะแขกของเขาซึ่งเธอไม่ได้ปฎิเสธ ตอนที่โคลพยายามประคองเธอขึ้น แองเจลีนบอกว่า “ฉันอยากให้เบ็นบอดี้การ์ดของฉันเป็นคนช่วย ฉันชินกับการดูแลของเขาแล้วน่ะ”
โคลมองเจย์และเห็นว่าดวงตาสีดำลึกล้ำของเขาเต็มไปด้วยความเป็นศัตรู
เจย์เดินเข้าไปหาแองเจลีนและอุ้มเธอขึ้นหลังอย่างสบาย ๆ
ดวงตาของโคลเต็มไปด้วยความหึงหวง
เมื่อโคลออกไปพร้อมกับแองเจลีนและคนอื่น ๆ แล้ว บรรดาอนุของสเปนเซอร์ก็เดินเข้ามาหาเขาและเริ่มพูดพร้อม ๆ กันว่า “นายท่านสเปนเซอร์คะ แองเจลีนคนนั้นก็ไม่เห็นสวยเท่าไรเลย แถมเธอยังตาบอดอีกด้วย ทำไมโคลถึงชอบเธอได้?”
สเปนเซอร์มองอนุโฉมงามของเขาและรู้สึกงุนงงไปด้วย “นั่นสิ เธอก็ไม่ได้สวยแถมยังตาบอด โคลเห็นอะไรดีในตัวเธอกันนะ?”
ทันใดนั้นความคิดดี ๆ บางอย่างก็ผุดขึ้นมา เขาตวาดบรรดาอนุของเขาทันที “พวกเธอพูดไร้สาระอะไรกัน? ในที่สุดโคลก็รักผู้หญิงสักคน ใครจะสนล่ะว่าเธอจะสวยหรือว่าตาบอดไหม? แค่เธอเป็นผู้หญิงก็พอแล้ว หากว่าเราเลือกมาก ตระกูลยอร์กก็คงสิ้นทายาทแล้ว”
เหล่าอนุถอนใจ “นายท่านพูดถูก ตอนนี้โคลตกหลุมรักสาวแล้ว อย่างน้อยก็บอกได้ว่าเขาไม่ได้มีอะไรผิดปกติ”
ป้อม 48 ตั้งอยู่ในด้านที่แสงแดดส่องถึงของภูเขามุก อากาศบริเวณนี้อบอุ่นอาจเพราะปริมาณของแสงแดดที่ส่วนนี้ได้รับ มีเหล่าพืชสวนเติบโตหนาแน่นและมีกระต่ายป่าให้เห็นตลอดทาง ทำให้บริเวณนี้ดูอุดมสมบูรณ์มาก
ป้อม 48 นั้นอยู่ใกล้ลำธาร มีบ้านทำจากไม้ไผ่เรียงรายอยู่หลายแถว บริเวณสวนนี้ตั้งอยู่ในพื้นที่กว้างขวาง ต้นไม้ถูกห่อไว้ด้วยคริสตัลล้ำค่าหลากหลายชนิดและมีผลไม้อุดมสมบูรณ์
ใครเห็นก็คงต้องบอกว่าธรรมชาติที่นี่น่าตื่นตาเพียงใด สวรรค์สร้างให้ภูเขามุกนี้ดูแตกต่างออกไป
เจย์เห็นกระท่อมไม้ไผ่เรียงรายหลายแถวจับกลุ่มกันเป็นหมู่บ้าน ทิวทัศน์นี้ทั้งสวยงามและทำให้รู้สึกสดชื่น
เจย์ขมวดคิ้วแน่น หากว่าแองเจลีนมองเห็นได้ เธออาจจะตกหลุมรักวิวที่นี่ก็ได้
พอคิดถึงเรื่องที่ว่าโคลเตรียมห้องเป็นพิเศษให้แองเจลีน เจย์ก็อดรู้สึกขมฝาดในใจไม่ได้
