ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! - บทที่ 1287
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1287
เจ้าชั่วโคลนั่นส่งคนมาคอยเฝ้าที่นี่ไว้โดยทำทีว่ามาคอยเฝ้ายามที่สวนสายลมสดชื่น
เจย์เริ่มคิดหาหนทางจะหนีออกไปจากสวนสายลมสดชื่นเพื่อที่ว่าเขาจะได้ไปหาทะเบียนรายชื่อของผู้อาศัยในป้อมยอร์ก
แองเจลีนเรียกเขาเบา ๆ “เบ็น” เสียงเธอนั้นอ่อนโยนและแฝงความรักใคร่
เจย์หันหลังมาและเดินเข้าไปหา
“แองเจลีน”
แองเจลีนจับสังเกตทิศทางจากเสียงและเดินเข้าไปหาเขา
เจย์รีบเร่งฝีเท้าและคว้ามือเธอไว้พร้อมกระซิบว่า “จากที่ฉันเห็นตอนนี้ นายท่านยอร์กคงสงสัยว่าเรามีส่วนเกี่ยวข้องกับนักฆ่าเมื่อคืนนี้ เขาส่งคนมาคอยเฝ้าล้อมสวนสายลมสดชื่นไว้แล้วเช้านี้”
แองเจลีนวิเคราะห์สถานการณ์และบอกว่า “นายท่านยอร์กนั้นรับผิดชอบส่วนหน้าของป้อมตระกูลยอร์กแล้วเขาก็ไม่มีเวลามาเฝ้าป้อม ทำไมเราไม่ล่อเขาไปที่อื่นล่ะ? ฉันจะหาวิธีดึงไว้ให้โคลไม่ว่างมาสนใจตอนที่คุณออกไปทำทีเป็นว่าหาสมุนไพรมาให้ฉัน…”
เจย์บีบแก้มแดงปลั่งของแองเจลีนเบา ๆ “เธอนี่มันฉลาดขึ้นทุกวันเลยใช่ไหมเนี่ย?”
แม้ในใจเขาจะเห็นว่าเธอเป็นเพียงแกะน้อยไม่รู้เรื่องราวใด ๆ ในโลกนี้
แองเจลีนยิ้มออกมาอย่างเจ้าเล่ห์ “คุณสอนฉันมาดีนี่คะ”
เจย์กอดแองเจลีนไว้ในอ้อมแขน ความรักที่เขามีให้เธอมากล้นขึ้นทุกวัน
ช่วงมื้อเช้า เจย์ก็บอกแผนกับคนอื่น ๆ และสรุปรายละเอียดกัน เกรย์สัน โจเซฟินและพี่เซอร์ลีย์จะอยู่คอยดูแลแองเจลีน ส่วนเซย์นและเขาเองจะออกไปหาสมุนไพร
เมื่อเจย์และเซย์นเปิดประตูสวนสายลมสดชื่นออกไป คาร์สันก็โผล่มาจากไหนไม่รู้และถามด้วยท่าทางเย่อหยิ่งจองหองว่า “พวกนายจะไปไหนกัน?”
เจย์อธิบายว่า “ฉันต้องออกไปหาสมุนไพรมาเพื่อรักษาดวงตาของนายหญิง เราจะไปที่ภูเขาเพื่อหาเมล็ดชุมเห็ดมาให้เธอ…”
คาร์สันตัดบทเขาทันใด “เขียนชื่อสมุนไพรที่นายต้องการมา คนของเราจะไปเก็บมาให้เอง”
เจย์ตอบ “ไม่มีทาง แค่มองแวบเดียวใคร ๆ ก็บอกได้แล้วว่าคนในป้อมตระกูลยอร์กนั้นมีแต่คนใจดำ ฉันไม่สบายใจถ้าจะยกเรื่องธุระของนายหญิงให้นายกับคนของนายจัดการ”
คาร์สันเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟัน
จากนั้นเขาก็ยิ้มหยันอย่างชั่วร้าย “อ๋อ? นายดูโหงวเฮ้งคนเป็นด้วยเหรอ?”
เจย์พยักหน้า ตาเหยี่ยวของเขามองหน้าคาร์สัน “ให้ฉันดูให้นายไหมล่ะ? ฉันจะไม่คิดเงินสักบาทหากว่าทายผิด”
คาร์สันนั้นเป็นพวกงกเงินแล้วก็ชอบพวกของฟรีมาก
“แน่นอน”
เจย์แกล้งทำเป็นเชยคางเขาขึ้นและพินิจพิจารณาใบหน้าของคาร์สันอย่างตั้งใจ จากนั้นก็บอกว่า “ตาสั้นเหมือนหนู คางเหมือนลิง และหน้าก็เหมือนพวกประจบสอพลอ ใครก็บอกได้ว่าดวงชะตานายกำหนดมาเป็นขี้ข้า นายต้องอาศัยปากช่างเลียแข้งเลียขานี่คอยเยินยอเจ้านายไปชั่วชีวิต”
คาร์สันโมโหเดือด “นายหลอกด่าฉันเหรอ?”
เจย์ผลักเขาออกและเดินขึ้นเขาไปเหมือนไม่มีใครขวางทางอยู่
คาร์สันคำรามไล่หลัง “หยุดอยู่ตรงนั้นเลย! ถ้านายไม่หยุดฉันทำอะไรลงไปก็อย่ามาโทษกันล่ะ”
ตอนนั้นเองโจเซฟินและพี่เชอร์ลีย์ก็พาแองเจลีนออกมาข้างนอก แองเจลีนร้องเรียก “คาร์สัน”
เมื่อคาร์สันเห็นแองเจลีน เขาก็เปลี่ยนจากท่าทางหยาบคายเป็นนอบน้อมทันที เขาโค้งคำนับและประจบเธอ “มีอะไรให้ผมช่วยครับ คุณเซเวียร์?”
แองเจลีนถาม “นายน้อยของนายอยู่ไหน?”
คาร์สันอึ้งไป เขาตอบว่า “นายน้อยไปที่ป้อมตระกูลยอร์กครับ”
แองเจลีนแอบยินดีอยู่ในใจ ทั้งโคลและสเปนเซอร์ต่างก็ไม่ได้อยู่ที่ป้อม 48 มีเพียงคาร์สันที่ไม่ค่อยเอาไหนอยู่ที่นี่ เธอสามารถถ่วงเวลาให้เจย์บี้ได้แน่หากว่าดึงเขาไว้ได้
แองเจลีนบอกว่า “คาร์สัน ไปคอยเฝ้าบ้านของนายน้อยยอร์กหน่อย แล้วบอกให้เขามาที่นี่ทันทีที่เขากลับมา บอกเขาว่าฉันมีเรื่องจะพูดกับเขา”
คาร์สันตอบ “ครับ คุณเซเวียร์”
