ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! - บทที่ 1289
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1289
จู่ ๆ เซย์นก็ยกมือกุมหน้าผากและบอกว่า “ผมมึนหัว”
จากนั้นเขาก็ทรุดลงตรงหน้าเจย์ดังตึง
เจย์แหย่ว่า “ชาดีจริง ๆ ตาเฒ่า มันทำคนสลบได้เร็วมากจนผมแปลกใจเลย”
ชายชรามองเจย์อย่างพิจารณา ชายหนุ่มคนนี้รู้ว่ามีบางอย่างผิดปกติกับน้ำชาแต่ว่ายังคงคุยกับตาเฒ่าต่อเหมือนว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น
นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้เจอที่คนกล้าเยาะเย้ยเขาอย่างไม่ร้อนรนในอาณาเขตของตระกูลยอร์กเช่นนี้
ชายชราชื่นชมความใจเด็ดและกล้าหาญของเจย์
“บุคลิกท่าทางของแกถูกใจฉันมากเจ้าหนุ่ม ฉันชื่นชม แกชื่ออะไร?”
เจย์ยิ้มออกมาเล็กน้อย “เบ็น”
ชายชราถามอย่างงงงวย “ไม่มีนามสกุลเหรอ?”
เจย์พยักหน้าและตอบอย่างไม่แยแส “มี”
เขาพูดต่อ “ผมนามสกุลยอร์ก”
ชายชรามองเจย์อย่างไม่พอใจ “หากว่าแกอยากจะหลอกฉัน อย่างน้อยก็ต้องทำให้มันถูกหน่อย”
เจย์เทน้ำชาเย็นชืดทั้งหมดในกาออก จากนั้นก็เติมเอง
จากนั้นเขาก็ทำท่าเอาอกเอาใจชายชรา “ชาที่ผมชงนี้สดชื่นกว่าของคุณ อยากจะลองชิมสักถ้วยไหม?”
ชายชราคว้าใบชามาเต็มกำ ก่อนหยิบส่วนหนึ่งใส่ในกาน้ำชาและบอกว่า “นี่ไง สมบูรณ์แบบแล้ว”
เจย์ยกถ้วยชาขึ้นมา “โชคชะตานำพาเรามาพบกันตาเฒ่า ขอชนแก้วให้กับโชคชะตาอันน่าทึ่งของเราทั้งสอง”
ชายชราอึ้งไปเล็กน้อย ดวงตาเขามีความสับสนพาดผ่าน จากการสังเกตของเขา ชายหนุ่มคนนี้เป็นคนรอบคอบและระแวดระวัง ดังนั้นเขาเลยระวังว่าจะมีอะไรอยู่ในชา แต่เขาก็ยังชวนให้ชายชราดื่มชาด้วยกัน
ชายหนุ่มคนนี้อายุดูพอ ๆ กับโคล เขานั้นยังเยาว์วัยและอาจจะไม่รู้ว่าจำเป็นต้องกินยาต้านพิษเอาไว้ล่วงหน้าล่ะมั้ง?
“แน่นอน ชนแก้ว” ชายชรายกถ้วยชาขึ้นและชนกับถ้วยของเจย์
ทั้งสองต่างก็ดื่มชารวดเดียวจนหมด
หลังจากที่ดื่มชาไปแล้ว เจย์ก็เริ่มตัวโงนเงนไปมาทันที จากนั้นเขาก็พูดอย่างมึนงงว่า “ชาดี” ต่อมาเขาก็ล้มลงไปนอนทับเซย์นที่นอนหมดสติปวกเปียกอยู่
ชายชราเองก็โงนเงนและล้มลงกับพื้นเหมือนกัน
หลังผ่านไปพักใหญ่ ชายชราก็กะพริบตาอย่างเจ้าเล่ห์ เขาเชื่อว่าเจย์นั้นหมดสติไปแล้ว เขาลุกขึ้นจากพื้นพร้อมปัดฝุ่นที่ก้อนและบอกว่า “อืม แกยังเด็กเกินไปที่จะเอาชนะฉันได้”
เมื่อพูดจบเขาก็กลับไปนั่งที่เก้าอี้ข้างกาน้ำช้า หยิบถ้วยชาขึ้นมาและดื่มจนหมด
ไม่นานหลังจากที่ดื่มชา เขาก็รู้สึกได้ว่าท้องไส้ปั่นป่วน
ชายชราเอามือกุมท้อง หน้าซีดเผือด “ให้ตายสิ ฉันโดนเจ้าเด็กนี่เล่นงานเสียแล้ว”
จากนั้นเขาก็รีบพุ่งไปห้องน้ำพร้อมเอามือกุมท้องไปด้วย
เจย์ลุกขึ้นนั่งขัดสมาธิ จ้องมองแผ่นหลังของชายชราอย่างเจ้าเล่ห์ แววตาของเขาดำมืดลึกล้ำ
“ผมหวังว่าคงจะไม่ตำหนิว่าผมไม่เคารพกันนะครับ คุณตา”
เจย์ดึงเซย์นให้ลุกขึ้นและรีบจากไป
ที่ห้องสมุด
ห้องสมุดของป้อมที่จริงคือโถงก่ออิฐที่ดูเหมือนถ้ำมาก
ทางเข้านั้นเป็นห้องที่มีการตกแต่งไว้ แต่เมื่อเจย์ก้าวเข้ามาข้างใน เขาก็ตระหนักได้ว่านี่เป็นโลกที่ต่างออกไปอย่างสิ้นเชิง
ในนี่แบ่งสัดส่วนไว้มากมาย ผนังโค้งนั้นสูงขึ้นไปเสียดฟ้า โดยมีชั้นหนังสือโค้งเรียงรายติดผนัง
แต่ละตู้ก็อัดแน่นไปด้วยหนังสือ
