ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! - บทที่ 139
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 139
‘อาศัยด้วยกัน?’
คิ้วของเจย์ขมวดเล้กน้อยเมื่อเขาเห็นความมั่นใจของโรส
เขาไม่ชอบผู้หญิงที่ทำตัวอ่อนแอและต้อยต่ำต่อหน้าเขา อย่างไรก็ตาม โรสนั้นจองหองจนถึงกับมองเขาเป็นคนไม่สำคัญ นั่นทำให้เขาไม่พอใจมาก
“ฉันคิดว่าเธอควรจะค้นหาราคาตลาดของคฤหาสน์ใน โฮไรซอน คอลเลอร์ แบบนั้น แล้วเธอจะไม่เสนออะไรเพ้อเจ้อและเป็นไปไม่ได้อีก” เสียงของเจย์เต็มไปด้วยความยะโสที่กดคนอื่นให้ต่ำลง
โรสกัดริมฝีปากของเธอ ‘-ัคยู นี่ไอ้หมอนี่ว่าฉันว่าจนเหรอ?’
“ท่านอาเรส บอกราคามา” ลักษณะสำคัญที่สุดของโรสคือความหัวรั้นและปฏิเสธการยอมแพ้จนวินาทีสุดท้าย
เจย์แสยะยิ้มและชูหนึ่งนิ้ว นิ้วของเขาทั้งเรียว ยาว และเรียบเนียน ข้อต่อของเขารูปร่างสวย ทั้งดูเซ็กซี่และล่อลวง
สายตาของโรสมองตามนิ้วเขา ในตอนนั้น เธอก็งุนงง
เธอนึกไปถึงในสมัยเด็ก ตอนที่เขาจับมือเธอเพื่อสอนให้เธอพิมพ์คีย์บอร์ด
มันจินตนาการออกได้ยากว่านิ้วของเด็กชายจะเร็วได้ขนาดไหน เหมือนกับนักเต้นมืออาชีพกำลังเต้นบนแป้นพิมพ์ ความเร็วนั้นทำให้รู้สึกเวียนหัวเลยทีเดียว
เจย์มองโรสผู้กำลังงุนงงและมองนิ้วของเขาอย่างเพ้อฝัน เขารีบเก็บนิ้วแล้วเย้ยออกมาอย่างเย็นชา “โรส เธอจ่าย 1 แสน ไหวเหรอ?”
ตอนแรกเขาอยากจะเมตตาบอกราคาเช่าปกติ แต่เมื่อเห็นว่าเธอมองเขาอย่างลุ่มหลง เขาจึงเพิ่มเลขศูนย์ไปอีกตัว
โรสถึงกับผวาจากเสียงที่โกรธเคืองของเขา แต่เธอก็กลับสู่ปัจจุบันได้ “1 แสน?”
เจย์ยักคิ้ว “สำหรับห้อง”
ท่าทางของโรสดูหมอง เธอรู้ว่าโฮไรซอน คอลเลอร์ นั้นเป็นพื้นที่ที่ราคาแพงที่สุดในเมืองอิมพีเรียล ราคาที่เจย์เสนอนั้นเป็นราคาตลาด อย่างไรก็ตาม ด้วยสถานะทางการเงินของเธอ เธอไม่มีทางจ่ายค่าเช่าแสนแพงนั้นได้
โรสมองเจย์แล้วขอร้องเสียงแผ่ว “ฉันขอเวลาได้ไหม? ฉันจะจ่ายให้นายหลังจากได้งาน”
“ไม่มีปัญหา ฉันจะมอบอัตราดอกเบี้ย 3% ให้เธอ” เจย์ตกลงอย่างรวดเร็ว
โรสพึมพำ “ไอ้นักธุรกิจเจ้าเล่ห์”
“เธอว่าไงนะ?” เจย์สังเกตริมฝีปากของเธอที่ขยับ แม้ว่าเขาจะไม่ได้ยินที่เธอพูด แต่เขาก็รู้สึกได้ว่ามันไม่ใช่เรื่องดี
ท่าทางของโรสเปลี่ยนเร็วเหมือนพลิกหน้ากระดาษ เธอพลันมอบรอยยิ้มกว้างให้เขา “ท่านอาเรส นายช่างเห็นอกเห็นใจและใจดี ฉันขอบคุณสำหรับเรื่องนี้ งั้นฉันจะย้ายเข้ามาคืนนี้ ท่านอาเรส โปรดเตรียมห้องให้ฉันด้วย”
เจย์มองเธออย่างดูหมิ่น “เธอต้องการห้องแล้ว?”
เพราะเธอต้องเก็บเงิน ผู้หญิงคนนี้จึงได้ขี้เหนียวนัก
เด็ก ๆ นั้นไม่ได้อายุน้อยกันแล้ว แต่เธอยังต้องการให้เด็ก ๆ อยู่ห้องเดียวกับเธอ นี่มันไม่ใช่ทางที่ดีในการพัฒนาความเป็นส่วนตัวของเด็ก ๆ เลย
โรสเหลือบมองเด็ก ๆ ที่กำลังเล่นในพื้นที่เล่น “ฉันสามารถเพิ่มเตียงเล็ก ๆ สำหรับร็อบบี้น้อย…”
ก่อนที่เธอจะกล่าวจบ เจย์ก็ขัดเธออย่างหมดความอดทน “ไม่จำเป็น ร็อบบี้น้อยไม่จำเป็นต้องแบ่งห้องกับเธอ ฉันจะมอบห้องให้ลูกฉันเอง”
โรสหมดคำพูด
เธออยากจะบอกเขาว่าเซ็ตตี้เองก็เป็นลูกสาวของเขา ถ้าเขารู้ เขาจะเตรียมห้องให้เธอด้วยไหม?
ในตอนเย็น โรสได้เก็บกระเป๋าเดินทางสองใบใหญ่และย้ายไปที่โฮไรซอน คอลเลอร์
อพาร์ทเมนท์เช่าที่เมืองงอกงามได้ถูกส่งคืน
เจย์มอบห้องสุดทางชั้นสองที่ปีกขวาให้เธอ
มันเป็นห้องที่ห่างจากเจย์ที่สุด เพราะห้องเขาอยุ่สุดปีกซ้าย
อย่างไรก็ตาม ห้องของเจนสันและร็อบบี้น้อยนั้นอยู่ข้างกัน
