ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! - บทที่ 145
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 145
มีคนไม่มากนักในโลกนี้ที่จะได้รับการปฏิบัติอย่างอ่อนโยนจากความเย็นชาและไร้หัวใจของเจย์ ชีวิตก่อนของเธอ แองเจลีน เซเวียร์ ได้เสียสละตัวเองต่อก็ยังไม่สามารถทำให้หัวใจเหล็กกล้าเย็น ๆ ของเขาอบอุ่นขึ้นได้
ไม่มีใครรู้ว่าเขาจะกลายเป็นอ่อนโยนขนาดนี้กับลูกของเขา
โรสคิดเรื่องไร้สาระไปเรื่อยจนเจย์เตือนเธออย่างเย็นชา “ไปทำมื้อเช้า”
โรสเข้าใจว่าเธอจะไม่มีทางได้รับความอ่อนโยนจากเขา ในชีวิตที่แล้วของเธอเป็นยังไง ชีวิตนี้ก็เป็นแบบนั้น
โรสพุ่งลงไปชั้นล่าง
เจย์เดินไปในห้องแล้วนั่งลงบนขอบเตียงก่อนจะขยี้หัวเจนสัน เขาสอบถามอย่างนุ่มนวล “ลูกฝันร้ายอีกแล้วเหรอ?”
สายตาของเขาเจนสันมืดลง เขามีขอบตาดำรอบดวงตา เป็นเครื่องยืนยันว่าเขานอนไม่ค่อยหลับดีนัก เจนสันมองเจย์ แม้ว่าปากเขาจะสั่นเล็ก ๆ แต่ก็ไม่มีคำพูดหลุดออกมา
เจย์กอดลุกเขาอย่างอ่อนโยน “เจนส์ มีอะไรกำลังรบกวนลูกอยู่รึเปล่า?”
เจย์คิดไม่ออกว่าทำไมเจนส์ถึงยอมบอกเรื่องฝันร้ายกับโรส แต่ปฏิเสธจะบอกกับเขา
เจย์ยอมรับว่าเขาไม่ได้ยิ้มเป็นปกติ และมักจะมอบความรู้สึกเฉยเมยให้คนอื่น อย่างไรก็ตาม เมื่อเขาอยู่กับลูก ๆ ของเขา เขาก็เปลี่ยนเป็นคนละคน—อ่อนโยนและมอบความรัก
ไม่มีเหตุผลที่เจนสันต้องกลัวเขา
“คุณพ่อ คุณแม่จะจากเราไปไหม?” เจนสันเงยหน้ามอง ดวงตาของเขามีความอ่อนไหว
เจย์เห็นว่าเจนสันพึ่งพาแม่ของเขา เขาจึงถอนหายใจอย่างหมดหนทาง
ตอนแรก เขาต้องการให้โรสอยู่ใกล้เจนสันเพื่อหวังให้พวกเขาเกลียดและดูหมิ่นซึ่งกันและกัน เพราะยังไงเสีย เจนสันก็ไม่เคยดีกับผู้หญิงคนใด เขามั่นใจว่าผู้หญิงที่ป่าเถื่อนไร้การศึกษาแบบโรสจะต้องเป็นบ้าจากความโกรธที่ไม่มั่นคงของเจนสัน เขาไม่คิดว่าผลตรงกันข้ามจะเกิดขึ้น เจนสันถูกโรสทำให้เชื่อฟังอย่างดี
เขาพลากในการขโมยไก่และต้องสูญเสียธัญพืชเสียเอง!
“ตราบใดที่ลูกอยากให้เธออยู่ เธอก็จะไม่มีวันไปไหน” ถ้าโรสกล้าทิ้งเจนส์และทำให้เจนส์เสียใจ เขาจะหักขาเธอซะ
มีรอยยิ้มเล็ก ๆ บนใบหน้าของเจนสัน เจย์แอบตกใจ ลูกชายที่ได้รับสืบทอดความเย็นชาจากเขามาและเป็นเสือยิ้มยาก การเห็นเขายิ้มในวันหลังจากอาการกำเริบนั้นหาได้ยากกว่า
เจย์มองยันต์งี่เง่าที่แปะอยู่บนหน้าต่าง รอยยิ้มของเขาปรากฎในสายตา
หลังจากเจย์ช่วยเจนสันเปลี่ยนเสื้อผ้า เขาก็พาเจนสันลงไปข้างล่าง และเห็นว่าโรสเตรียมอาหารเช้าเสร็จแล้ว
ปาท่องโก๋สีเหลืองทอง นมถั่วเหลืองสดใหม่ และสลัดผัก
เจย์ไม่เคยจู้จี้จุกจิกเรื่องอาหาร แต่เขากังวลเล็กน้อยว่าอาหารที่มีมันเยอะไปจะไม่ดีต่อสุขภาพของเด็ก เมื่อคิดถึงเด็ก ๆ เจย์ก็ดุโรสอย่างไม่สุภาพ “อาหารเช้าสำคัญที่สุดในการทำให้เด็กเติบโต ฉันหวังว่าจะไม่เห็นมื้อเช้าสิ้นคิดแบบนี้อีกในอนาคต”
โรสที่กำลังเคี้ยวปาท่องโก๋ถึงกับกลืนเพื่อจะตอบกลับไม่ทัน เธอกล่าวกับเขาทั้งอาหารเต็มปาก “ท่านอาเรส นมถั่วเหลืองและปาท่องโก๋เป็นอาหารเช้าเพื่อสุขภาพดั้งเดิม มันทั้งย่อมเยาว์และรสชาติดี ทำไมพวกเขาจะกินไม่ได้?”
เจย์ปฏิเสธอย่างดุดัน “โรส อย่าลืมว่าเธอเป็นลูกจ้างฉัน ฉันมีสิทธิ์ที่จะบอกให้ลุกจ้างทำสิ่งที่ฉันต้องการ”
โรสเข้าใจในที่สุด ‘หมอนี่ใช้เงิน 20,000 เพื่อเปลี่ยนความสัมพันธ์ของเราให้กลายเป็น ลูกจ้างกับนายจ้าง?’
โรสเสียใจกับการตัดสินใจอันหุนหันของเธอ เธอยังเฉลียวฉลาดและเจ้าเล่ห์น้อยกว่าเขา
เซ็ตตี้น้อยจ้องเจย์เหมือนเขาเป็นศัตรูที่ร้ายกาจที่สุด ‘คุณพ่อชอบรังแกคุณแม่เสมอ หนูไม่ชอบคุณพ่อแบบนี้!’
