ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! - บทที่ 149

ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 149

เจย์มองดูตุ๊กตาในมือของเขาด้วยใบหน้าเคร่งขรึม จากนั้น เขาก็จ้องไปที่ห้องของหมั่นโถวน้อย หลังจากเซ็ตตี้เข้าห้องไป เธอก็กระแทกประตูเสียงดังจนสะเทือนไปทั้งบ้าน มันชัดเจนเลยว่าเธอกำลังอยู่ในอารมณ์บูดแบบสุด ๆ

เจย์รู้สึกว่าอารมณ์ของหมั่นโถวน้อยนั้นรุนแรงและแปลก เขาเดาว่าเธอคงเกิดมาแบบนั้น และมันคงไม่มีอะไรให้เขาต้องทำ

อารมณ์ของเขาดีขึ้นหลังจากเขาปลอบใจตัวเอง

ภายในห้องนอน เซ็ตตี้ซ่อนตัวใต้ผ้าห่มและปาดน้ำตาเงียบ ๆ โรสมองดูมนุษย์ตัวน้อยที่กำลังรู้สึกเสียใจอย่างมาก และรู้สึกว่าเธอคงไม่สามารถเมินเฉยต่อสุขภาพจิตของเซ็ตตี้ได้เพียงเพราะเธอต้องการเก็บเซ็ตตี้ไว้กับเธอ

“เซ็ตตี้น้อย ลูกอยากให้เขาพาลูกออกไปด้วยใช่ไหม?” โรสนั่งข้างเซ็ตตี้น้อย เสียงของเธออ่อนโยนและผ่อนคลาย

เซ็ตตี้ยกใบหน้าขึ้นมาจากน้ำตาแล้วพยักหน้า เสียงอ่อน ๆ และน่ารักของเธอเต็มไปด้วยความเจ็บปวดและสงสัย “คุณแม่ ทำไมคุณลุงถึงไม่ชอบหนู?”

โรสคิด เธอจะตอบยังไงดี? เหตุผลที่เจย์ไม่ชอบเซ็ตตี้ก็เพราะโรสเอง เพราะเขาไม่ชอบโรส เขาจึงไม่ชอบลูกสาวของเธอด้วยเช่นกัน

ทำไมเจย์ถึงไม่ชอบโรส? เพราะว่าเขาเป็นพวกทะนงตนที่ไม่สนใจคนแบบโรสที่เกิดมาอย่างผิดธรรมเนียม การศึกษาต่ำ และไม่สวย เธอมักจะยั่วยุเขาด้วยเช่นกัน ไม่เพียงแค่เธอมีเซ็กส์กับเขา แต่เธอยังต่อต้านเขาอีก มันก็ถูกแล้วที่เขาจะเกลียดเธอ

โรสมองดวงตาของเซ็ตตี้ที่เต็มไปด้วยความคาดหวัง เธอไม่รู้ว่าจะอธิบายสถานการณ์นี้ให้เซ็ตตี้ฟังยังไง ความรักและความเกลียดชังของทั้งเธอและเจย์นั้นวิ่งผ่านชีวิตถึงสองชีวิต ในชีวิตที่แล้ว เธอตายก็เพราะเจย์ ในชีวิตนี้ เธอจึงต่อต้านเจย์แล้วมอบเด็กให้เขา

เด็กจะสร้างรอยต่อให้พวกเขา

มันเป็นเพราะโรสนั้นต้องการความรักที่เธอไม่เคยได้

ในที่สุด โรสก็เพียงอธิบายกับเซ็ตตี้ง่าย ๆ “เซ็ตตี้ ลูกไปคุกคามเขาก่อนหน้านี้ บางทีคุณลุงอาจจะรู้สึกว่าเซ็ตตี้เป็นเด็กไม่สุภาพและอารมณ์ร้าย ถ้าลูกปฏิบัติต่อคุณลุงอาเรสอย่างที่ลูกทำต่อคุณลุงและคุณน้าคนอื่น ด้วยความอ่อนโยน ใจดี และมารยาทที่ดี แม่มั่นใจว่าคุณจะต้องเรียนรู้ที่จะชอบเซ็ตตี้เหมือนกัน”

“จริงเหรอคะ?” เซ็ตตี้ยกมือขึ้นปาดน้ำตาอย่างเข้มแข็งในขณะที่ถามอย่างจริงจัง

โรสพยักหน้า

ในที่สุดเซ็ตตี้ก็ยิ้มออกมาหลังจากร้องไห้ อย่างไรก็ตาม เซ็ตตี้ก็ยังคงยึดมั่นในหลักการของเธอ “ตราบใดที่คุณลุงอาเรสหยุดรังแกคุณแม่ หนูสัญญากับคุณแม่ว่าหนูจะสุภาพกับคุณลุงอาเรสในอนาคต”

โรสรู้สึกถึงภายระอันยื่งใหญ่ที่ทับไหล่ของเธอ

สำหรับดินเนอร์ โรสทำมื้ออาหารเลิศรสมากมาย เซ็ตตี้ช่วยเจย์รินไวน์แดงและส่งช้อนส้อมให้เขาด้วยตัวเอง เจย์มองเซ็ตตี้ที่จู่ ๆ ก็กลับหน้ามือเป็นหลังมือ เขาใช้หน้าเย็นชาของเขาถามเซ็ตตี้อย่างเย็นชา “บอกฉันหน่อย เธอมีอะไรจะขอฉันรึเปล่า? ถึงได้ทำตัวดีแบบนี้?”

เจย์จ้องโรส แววตาของเขาเต็มไปด้วยความดูถูกและความดูหมิ่น

ผิวของโรสซีด เขาเข้าใจความพยายามอันจริงใจของเซ็ตตี้ผิด

เซ็ตตี้ส่ายหัว ท่าทางร่าเริงของเธอลพลันหายไป เธอนั่งลงข้างโรสเงียบ ๆ มือของเธอคว้ามือของโรสอย่างกระวนกระวาย

โรสรู้สึกผิดหวังมาก เธอจ้องเจย์ด้วยความไม่เป็นมิตร

เจย์ทำเป็นไม่รู้เห็นอะไร “เห็นว่าเด็กทำตัวดีวันนี้ ฉันจะช่วยเรื่องค่าเรียนแล้วกัน”

ร็อบบี้น้อยและเจนสันเชียร์ออกมา “คุณพ่อสุดยอดเลย!”

โรสไม่อยากจะทะเลาะกับเจย์ตรงหน้าเด็ก ๆ อย่างไรก็ตาม หัวใจของเธอกำลังเดือดด้วยความโกรธ มันต้องถูกระบาย โรสจับตะเกียบแน่นแล้วแทงอกไก่ในจานเหมือนอกไก่นั้นเป็นศัตรูคู่แค้นของเธอ เธอฝืนฉีกไก่เป็นชิ้น ๆ แล้วโยนมันลงชามของเธอ

เจย์มองไปที่โรสอย่างเย็นชาแล้วตำหนิเธออย่างไม่พอใจ “เธอคิดว่ามันดีเหรอที่แสดงท่าทางไร้การศึกษาและพฤติกรรมการกินที่แย่แบบนั้นต่อหน้าเด็ก?”