ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! - บทที่ 160

ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 160

เด็กทั้งสามมองเจย์ในเวลาเดียวกัน เจย์รู้สึกว่าการตอบสนองของเขาอาจดูจู้จี้ไป เขาจริงกลับมาดูนิ่งเงียบเช่นเดิม “พวกลูกรู้ไหม? มีคนอยู่สามประเภท คนจากระดับบนสุดที่สั่งการ คนจากระดับกลางที่รับคำสั่ง และคนจากระดับต่ำสุดที่รู้จักแค่ประจบและมอบคลาน”

เด็กทั้งสามฉลาดพอที่จะเข้าใจว่าพ่อของพวกเขากำลัวบ่งบอกว่าแม่เป็นคนระดับล่างสุด

ร็อบบี้น้อยสับสน “นั่นแปลกนะครับ ปกติคุณแม่ไม่ได้เป็นแบบนี้! คุณแม่บอกว่าพวกเราควรมีศักดิ์ศรีในตัวเองแล้วครองโลกด้วยความสามารถที่ตัวเองมี!”

เซ็ตตี้น้อยดูเหมือนจะจับใจความของพี่ชายได้ เธอกล่าว “หนูรู้!” เธอตะโกน “คุณแม่ต้องตกหลุมรักกับหัวหน้าคนใหม่แน่! วันก่อนคุณแม่บอกว่าเจ้านายคนใหม่ของเธอเป็นผู้ชายคนแรกที่ปฏิบัติกับเธอเหมือนมนุษย์หลังจากผ่านมานาน”

ร็อบบี้น้อยเหลือบมองน้องสาวของเขาด้วยหางตา เขากลัวว่าคุณพ่ออาจจะอิจฉาแล้วตะโกนว่า “นั่นไม่จริง! คุณแม่บอกว่าเธอรักแค่คุณพ่อและไม่มีใครอีก”

โรสเดินลงมาที่บันไดพิดี เธอเกือบสะดุดตกบันไดแล้วตอนที่เธอได้ยินร็อบบี้น้อยพูด

เจย์ไม่ได้ฟังร็อบบี้น้อย เขามองโรสผู้ที่แก้มแดงแล้วคาดเดาเธออย่างซุกซน “ฉันสงสัยจริงว่าเจ้านายคนใหม่ของเธอเป็นใคร? เธอทำงานกับเขาแค่ไม่กี่วันแต่ดูเหมือนเขาจะเหยียบย่ำศักดิ์ศรีเธอจมดินเลยนะ”

โรสแข็งค้าง เจย์คิดว่าที่เธอโพล่งออกมาอย่างยินดีก่อนหน้าเป็นการประจบประแจงที่หน้าไม่อาย

“ก็นะ เจ้านายใหม่ของฉันน่ารัก นิสัยดี แถมยังมรอารมณ์ขัน…” โรสสะดุด เมื่อเธอเห็นว่าทุกคนต่างสงสัยเรื่องของเธอ

“มีอะไรเหรอ?” โรสถาม

“คุณแม่คะ คุณแม่ตกหลุมรักกับคุณลุงเจ้านายเหรอ?” เซ็ตตี้น้อยถามเธอ แล้วกะพริบตาด้วยความใสซื่อ

ร็อบบี้น้อยมองแม่ของเขาอย่างไม่พอใจ สำหรับเขา มีเพียงคุณพ่อเท่านั้นที่เป็นผู้สมัครตำแหน่งคุณพ่อที่เหมาะสมกับความรักของคุณแม่ที่สุด

มีเพียงเจนสันที่ยังนิ่ง เขารู้ว่าคุณพ่อของเขามีผู้หญิงที่รักแล้ว มันจึงเป็นสิทธิ์ของคุณแม่ที่จะตกหลุมรักคนอื่น

อีกด้านหนึ่ง ท่าทางของเจย์นั้นไม่สามารถดูออกได้เลย “โรส ลอยล์ นี่เธอหิวความรักจากผู้ชายเหรอ? เธอผ่านชีวิตแต่งงานที่ล้มเหลวมาสองหน นี่เธอยังไม่เห็นผลจากตัวเลือกของเธออีก? อย่าคิดว่าแค่ผู้ชายดีกับเธอ แล้วเธอก็ปฏิบัติกับเขาอย่างกับเขาเป็นผู้ช่วยชีวิตของเธอ… เธอต้องลดความต้องการของเธอให้มากที่สุดสิ!”

“…” โรสพูดไม่ออกไปพักหนึ่ง

เธอมองเจย์ที่กำลังยืนค้ำหัวเธออย่างโกรธเคือง “ผู้ชายทุกคนในโลกมีสิทธิ์จะพูดแบบนั้นกับฉัน ยกเว้นนาย”

ชีวิตทั้งสองของเธอ เธอรักเพียงเจย์และเจย์คนเดียวเท่านั้น เขาอาจจำทำร้าย, รังแก, และละเลยเธอ แต่ความรักของเธอที่มีให้เขาไม่เคยแปรเปลี่ยน

เจย์มองใบหน้าที่หยิ่งในศักดิ์ศรีและท้าทายของโรส เขาไม่พอใจมากกับคำพูดหยาบคายเมื่อครู่ “เธอพูดเหมือนเธอดีงามนักหนา แต่ฉันไม่คิดว่าเธอเป็นแบบนั้น โรส ลอยล์!” เขากล่าวอย่างโกรธเกรี้ยว

เจย์จ้องที่เซ็ตตี้น้อยข้างเขา นี่เป็นหลักฐานของการนอกใจของโรส

“ถ้าท่านอาเรสไม่ทิ้งฉัน ฉันก็ไม่จำเป็นต้องแต่งงานใหม่แล้วให้กำเนิดเซ็ตตี้น้อย!”

สิ่งที่โรสรู้สึกในหัวใจคือความข่มขื่นและความทุกข์ทรมาน

เธอรักเขามาสิบปีในชีวิตที่แล้ว และในชีวิตนี้ ความหวังของเธอเป็นจริง เธอได้แต่งงานกับเขา

ในขณะที่เขาปล่อยให้เธอจมกับความทุกข์ทนในชีวิตที่แล้ว เธอก็ทำกับเธอเหมือนรองเท้าเก่า ๆ ในชีวิตอีก

แม้เป็นแบบนั้น เธอก็ยังไม่เสียใจที่ได้ตกหลุมรักชายคนนี้

อย่างไรก็ตาม เธอไม่เคยสมหวัง เขาสัญญาว่าเขาจะแต่งงานกับเธอแล้วปฏิบัติกับเธอเหมือนสมบัติล้ำค่า แต่หลังจากเธอมอบความภักดีให้ทั้งหัวใจ เขาก็ทำร้ายมันจนเกินแก้ไข…

ถ้าเขาให้ความรักเธอกลับคืนไม่ได้ เขาจะไขว่คว้าความรักของเธอทำไมตั้งแต่แรก?