ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! - บทที่ 179

ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 179

เจย์เตือนเจนสันด้วยการจ้องเขาอย่างเคร่งขรึม เด็กคนนี้อาศัยอยู่กับเขาในขณะที่ช่วยคนอื่นอย่างลับ ๆ เด็กคนนี้สัญญาแล้วว่าเขาจะไม่ยุ่งกับความสัมพันธ์ของเขา แล้วทำไมเขาถึงไปเข้าข้างร็อบบี้น้อยเพื่อต่อต้านเขาซะแล้ว?

โรสเขี่ยเบเกิลของเธอด้วยหัวที่ก้มต่ำ เธอทำเป็นไม่ได้ยินที่ลูกชายของเธอพยายามยุให้เจย์จีบเธอ

เธอรู้โดยไม่ต้องมองด้วยซ้ำว่าเจย์กำลังดูไม่พอใจอย่างมากตอนนี้

“โรส…” เสียงเบา ๆ ของเจย์ดังเหมือนมีมนต์ขลัง

มือของโรสปล่อยเบเกินในมือลงพื้นโต๊ะดังตุบ เจย์ขมวดคิ้ว นี่เธอกลัวขนาดนั้นเชียว?

“เธอมีความบาดหมางอะไรกับสเตฟานี สตีเวนส์?” เจย์ยังไม่อารมณ์เสีย ถึงแม้ว่าเธอจะทำผิดซ้ำซาก ตรงกันข้าม เขาเปลี่ยนหัวข้อคำถามเธอด้วยน้ำเสียงที่มั่นคงอย่างมาก

โรสวางช้อนส้อมลงแล้วประท้วงด้วยเสียงกระซิบ “ท่านอาเรส ฉันอาจจะไม่ใช่ธนบัตร 100 ดอลลาร์ ที่ทุกคนชอบ แต่มันก็ไม่ได้มีเหตุผลให้ฉันต้องไปยั่วยุคนอื่นนะ ใช่ไหม? ใครคือสเตฟานี สตีเวนส์? ฉันจะไปล่วงเกินเธอได้ยังไงถ้าฉันไม่แม้แต่จะรู้จักเธอด้วซ้ำ?”

เจย์เบิกตาขึ้นและจ้องเธออย่างสงสัย “เธอเป็นผู้หญิงที่พยายามใส่ร้ายเธอกับฌอนเมื่อวาน”

โรสเข้าใจทันทีและเริ่มปัดความรับผิดชอบด้วยจินตนาการที่พิลึกกึกกือ “ท่านอาเรส ฌอนต้องเป็นคนที่ไปล่วงเกินเธอแน่ เธอคิดว่าฉันเป็นเป้าหมายที่ง่าย เพราะฉันดูนุ่มนิ่มและอ่อนแอและไม่มีใครเป็นเบื้องหลัง นั่นต้องเป็นเหตุผลที่เธอจัดฉากในช่วงเวลานั้น”

เมื่อเธอถึงจุดที่บอกว่าไม่มีใครคอยอยู่เบื้องหลังเธอ หัวใจของเจย์ก็รู้สึกเจ็บอย่างอธิบายไม่ถูก

“ฌอนไปต่างประเทศมาหกปีและเพิ่งกลับบ้านมาสองวันที่แล้ว เขาเป็นคนที่ดีพอสมควร เขาไม่น่าใช่คนที่มีความแค้นฝังลึกกับสเตฟานี” เจย์แสดงความเห็นต่อคำถาม

โรสไม่อยากยอมรับ “นายหมายความว่ายังไงกันแน่ ท่านอาเรส? นายจะบอกว่ามันเป็นไปไม่ได้ที่ฌอนจะล่วงเกินสเตฟานี ดังนั้นฉันเลยเป็นผู้ต้องสงสัยที่อาจเป็นคนไปล่วงเกินเธอ? ฌอนอาจดูเป็นคนดี แต่นายมั่นใจแค่ไหนว่าเขาจะไม่ใช่สัตว์ร้ายในคราบมนุษย์? ฉันไม่มีเหตุผลที่ต้องไปล่วงเกินสเตฟานี!”

การตอบสนองของก้อนความน่ารักทั้งสามประสานพร้อมกันอย่างน่าประหลาดใจ พวกเขาทำแก้มป่องแล้วพยักหน้าเป็นการแสดงการสนับสนุนคุณแม่ของพวกเขา

เจย์จงใจไล่เด็ก ๆ ออกไปโดยกล่าวว่า “ขึ้นไปข้างบนแล้วเก็บของเตรียมไปโรงเรียน มันจะถึงเวลาไปเรียนแล้ว”

เมื่อก้อนความน่ารักทั้งสามจากไป เจย์จึงมองโรสด้วยสายตาที่เปี่ยมความหมาย ก่อนจะกล่าวอย่างแผ่สเบา “สิ่งที่เธอพูดมีเหตุผลมาก แต่ฉันขอโทษด้วย ฉันไม่เชื่อเธอ”

โรสจ้องด้วยดวงตาเบิกกว้าง “ทำไม?”

เจย์จ้องเข้าไปในดวงจาของเธอแล้วตอบ “เพราะเธอปิดบังความลับมากมายไว้”

ด้วยความรู้สึกพ่ายแพ้ โรสเหี่ยวแห้งทันที “ท่านอาเรส นายมีดวงตาที่เฉียบคมและฉลาดและรับรู้ถึงรายละเอียดในเกือบทุกนาที ใครจะไปซ่อนอะไรจากนายได้?”

เมื่อเขาจ้องในดวงตาสีออบซิเดียนที่เหมือนฤดูใบไม้ผลิซึ่งกรอกไปมา ร่องรอยของรอยยิ้มก็ปราฏในตาของเขา

“เธอพูดถูก ไม่มีใครซ่อนอะไรจากฉันได้!” หลังจากเขากล่าวมันจบ เจย์ก็นำรูปที่เธอวาดออกมา รีดให้เรียบ แล้ววางมันบนโต๊ะก่อนที่จะยืนขึ้นแล้วเดินออกไป

เมื่อเธอมองที่รูปอันน่าเกลียด โรสก็รู้สึกลุกลี้ลุกลนแปลก ๆ

ถึงอย่างนั้น แค่เพียงพริบตาเดียวก่อนที่เธอจะใจเย็นลงทนัที

เขาจะรู้ความลับของเธอได้ยังไง?

แองเจลีนกลายเป็นโรส ชนชั้นสูงไร้ที่ติกลายมาเป็นลูกสาวนอกสมรสจากบ้านนอก หากมันไม่ได้เกิดขึ้นกับเธอ เธอเองก็คงคิดว่ามันยากที่จะยอมรับได้เช่นกัน

ไม่นานหลังจากนั้น เจย์ก็รีบลงบันไดมาพร้อมมือถือที่แนบไว้ที่หู เมื่อเขาเดินผ่านโรส เขาก็หยุดไปครู่หนึ่ง จ้องเธอด้วยสายตาที่มีความหมายบางอย่าง ก่อนจะขยับมือถือออกจากหูของเขา เขากล่าว “เธอจะไปส่งเด็ก ๆ ที่โรงเรียนวันนี้”

เมื่อเห็นว่าเขายุ่งแค่ไหน โรสจึงรีบพยักหน้า

ในความเป็นจริง เธอจะทำมันโดยไม่ต้องให้เขาสั่งอยู่แล้ว เพราะยังไงเสีย เธอก็มีหน้าที่ต้องไปรับ-ส่งเด็ก ๆ ที่โรงเรียน

เกรย์สันเป็นคนที่คุยกับเจย์ทางโทรมศัพท์ เขามีข้อมูลที่ไม่เปิดเผยและผิดปกติเกี่ยวกับโรส และเขากระตือรือร้นมากที่จะโทรหาเพื่อบอกมันกับเขาเรื่องนี้

“คุณอาเรส คุณขอให้เราจัดการตรวจเบื้องหลังของโรสเมื่อไม่กี่วันก่อน และตอนนี้เราก็พบบางอย่างที่ไม่ปกติมากเข้าแล้วครับ”

สีหน้าของเจย์เปลี่ยนไปทันที เขากล่าว “ฉันจะไปที่นั่นเดี๋ยวนี้”