ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! - บทที่ 203
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 203
มันเป็นครั้งของเจย์ที่รู้สึกถูกคุกคามจากสิ่งเล็กน้อยนี้ เขาจ้องไปที่เจ้าตัวเล็กอย่างเอาเรื่องพร้อมสายตาเย็นชา “เซ็ตตี้น้อย แม่ของเธอต้องการหาพ่อเลี้ยงให้เธอ เธอไม่กลัวว่าพ่อใหม่ของเธอจะรังแกเธอเหรอ?”
เซ็ตตี้น้อยยืนขึ้นแล้ววางมือไว้ที่หลังของเธอพร้อใกับทำหน้ามุ่ย เธอเดินไปหาเจย์ด้วยท่าทางเหมือนผู้อาวุโสแล้วมองขึ้นไปหาเขา เธอกล่าวด้วยน้ำเสียงจริงจัง “คุณพ่อจริง ๆ ของหนูไม่ชอบหนูด้วยซ้ำ และเขาก็ไม่ชอบคุณแม่เหมือนกัน เขารังแกและต่อว่าคุณแม่บ่อย ๆ คุณลุงฌอนดูเป็นคนดีและเขาก็ดูเหมือนจะเป็นคนใจเย็น หากเขาปฏิบัติกับคุณแม่ดี หนูก็ชอบเขาเหมือนกัน”
เจย์หันหัวไปมองโรส “เธอพูดจริงเหรอ?”
โรสรู้สึกจนใจและลังเล…จากนั้น ในที่สุดเธอก็พยักหน้า
เจย์ขมวดคิ้วเป็นการตอบสนอง เขาไม่เคยคิดว่าสามีคนที่สองของโรสจะเป็นพวกสารเลวแบบนั้น
“เขาอยู่ไหนแล้วตอนนี้?” เจย์มีปัญหาเรื่องการเก็บอารมณ์โกรธของเขา
โรสงงงันเมื่อเธอมองที่เขา เธอมึนงงสุด ๆ เลยทีเดียว
ก็เขาเองนั่นแหละที่เซ็ตตี้น้อยพูดถึง!
นี่เจย์ลืมแล้วรึไงว่าเขาโหดร้ายกับเธอแค่ไหนสมัยก่อน?
“ฉันเลิกกับเขาแล้ว!” โรสแถลง
เจย์สังเกตว่าโรสดูกลัวและดูเหมือนไม่พอใจอะไรบางอย่าง “ฉันคิดว่าเธอจะดูหวาดกลัวขนาดนี้เฉพาะต่อหน้าฉัน ใครจะไปคิดว่ามีชายอื่นที่รังแกเธอถึงขนาดนี้เหมือนกัน!”
โรส “…” ‘ไม่ใช่แล้ว!’
‘คนเดียวในโลกนี้ที่รังแกฉันก็คือนายนั่นแหละ! ผู้ชายที่ไหนจะกล้าทำแบบนั้นอีก?’
“ถ้ามีใครรังแกเธออีกในอนาคต รายงานฉันด้วย” เจย์กล่าว “แม่ของลูกชายฉันไม่ควรถูกรังแกโดยชายคนอื่น”
“เข้าใจล่ะ” โรสไม่รู้จะหัวเราะหรือร้องไห้ดี
เซ็ตตี้น้อยคิดอย่างหนักแล้วกล่าวกับแม่ของเธอ “คุณแม่ ออกไปเที่ยวเถอะค่ะ คุณแม่กับคุณลุงฌอนต้องมีช่วงเวลาที่ดีด้วยกันแน่ ๆ”
ท่าทางของเจย์พลันมืดลงอย่างหดหู่ใจ
ในตอนนั้น ดวงตาของเจนสันก็วาวโรจน์ขึ้น เขายืนขึ้นแล้วกล่าว “คุณแม่ ผมเองก็ไม่ต้องการให้คุณแม่มาดูแลเหมือนกัน”
เจย์จ้องเจนสันเขม็ง… นี่เจ้าเด็กนี่เพิ่งหักหลังเขา?
ร็อบบี้น้อยเบะปากแล้วถอนหายใจ “ก็ได้ ผมก็ไม่คัดค้านเหมือนกัน”
โรสยิ้มอย่างยินดี “ขอบคุณนะเด็กน้อยของแม่ แม่จะรีบไปรีบกลับ”
จากนั้น เธอก็ขึ้นข้างบนไปอย่างอารมณ์ดีในขณะที่ถือชุดราตรีและเครื่องประดับจากโซฟาไปด้วย
ไม่นานนัก โรสก็ลงมาพร้อมชุดราตรีสีขาว
ชุดราตรีไหล่เดียวเน้นส่วนเว้าส่วนโค้งในส่วนที่เหมาะสมทั้งหมดของเธอ
โดยเฉพาะไหล่เรียวขาวและแนวกระดูกไหปลาร้าที่มีเสน่ห์ของเธอนั้นยิ่งดูเซ็กซี่ยิ่งกว่าเดิมเมื่อประดับประดาด้วยเพชร
เจย์ยืนขึ้นจากโซฟา สายตาของเขาตกไปที่ผิวพรรณอันผ่องกระจ่างของเธอ
มันไม่ใช่ว่าเขาไม่สนใจรูปร่างอันงดงามของเธอ แต่เขามักจะคิดว่าเธอหยาบคายและไม่น่าสนใจ เพราะเขาไม่เคยยอมรับความงามของเธอเลย
แต่ในวันนี้ เขาคิดว่าเธอดูงามมากในเดรสขาวหิมะนั้น มันดูเฉิดฉายและขับเน้นสีผิวของเธอ
ยังไงก็ตาม เขารู้สึกอารมณ์เสียแปลก ๆ เมื่อคิดว่าเธอกำลังจะไปไหน เพราะยังไงเสีย เธอก็ต้องถูกจ้องจากเหล่าผู้คนอย่างบ้าคลั่ง
“ชุดที่เธอใส่นั่น เหมือนเธอพยายามจะไปทำงานในไนท์คลับ…”
โรสปิดไหล่เปลือย ๆ ของเธอด้วยมือแล้วกล่าวด้วยความไม่แน่ใจเล็กน้อย “นี่มันชุดทางการสำหรับงานราตรี!”
“ตรงไหนที่เป็นทางการ?” ทัศนคติแสนเผด็จการของเจย์แสดงออกมาทันที “ถอดมันออกซะ”
โรสสวน “ฌอนให้ชุดนี้มา อีกอย่าง นอกจากชุดนี้…”
เจย์บดฟันของเขา “ถอด!”
โรสเองก็เดือดดาล เธอพึมพำ “มีเหตุผลอะไร? มันไม่ใช่ว่าเรามีความสัมพันธ์อะไรกันสักหน่อย!”
เจย์ยังคงหัวแข็ง “เหตุผลที่ฉันเป็นพ่อของลูกชายเธอไง ฉันมีสิทธิ์ที่จะบอกให้เธอเป็นตัวอย่างที่ดีให้ลูกชายฉัน!”
โรสยังตอบโต้ “เพ้อเจ้อ!”
เจย์โทรเรียกเกรย์สันให้เขานำชุดราตรีมาทันที
เมื่อเขาวางสาย เจย์ก็กล่าวกับโรส “ฉันจะช่วยเธอจัดการปัญหาเรื่องชุด”
โรสไม่ได้ยืนกรานว่าจะใส่ชุดไหน และเธอก็ขี้เกียจเกินกว่าจะเถียงกับเขาแล้ว จากนั้น เธอก็นั่งลงบนโซฟาพร้อมบ่นอุบอิบ
