ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! - บทที่ 205
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 205
รถ Rolls-Royce จอดอยู่ที่ประตู เมื่อโรสยื่นมือของเธอออกเพื่อจะเปิดประตู เจย์ ผู้ซึ่งหาได้ยากยิ่งที่จะเอาใจผู้หญิง ก็ยื่นมือของเขาออกไปเช่นกัน จากนั้น มือของทั้งสองก็จับกันโดยปริยาย
โรสรีบหดมือกลับทันทีและมองเจย์ในขณะที่ตัวสั่น
‘นี่เขาพยายามจะเปิดประตูให้เรา?’
เธอโยนความคิดนั้นไปทนัที หมอนี่เป็นคนที่ไม่ชอบการติดต่อกับโลกความเป็นจริงและเป็นนักธุรกิจมหาเศรษฐี ‘เขาจะเปิดประตูรถทำไมถ้าไม่จริงใจ?’
เจย์มองความระมัดระวังของเธอแล้วรู้สึกอารมณ์เสียนิด ๆ
เขายืนอยู่ที่ประตูอยู่นาน แต่โรสเพียงแค่จ้องเขาเฉย ๆ อย่างนั้น เธอกลัวว่าเธอจะขึ้นรถไปโดยที่เขาไม่ได้อนุญาต
มือของเจย์จับที่ที่จับอยู่พักหนึ่งก่อนจะโพล่งออกมา “เข้าไป” เสียงทุ้มของเขาผสมกับร่องรอยของความหงุดหงิด
โรสงงกว่าเดิม
‘นี่เขาอยากเปิดประตูให้เราจริงเหรอ? ทำไมอยู่ ๆ ก็เกิดรู้สึกอยากเป็นสุภาพบุรุษขึ้นมา?’
เธอเลื่อนตัวเข้าไปในรถ และเจย์ก็ปิดประตูให้เธอ จากนั้น เขาก็เดินไปอีกด้านแล้วขึ้นรถเช่นกัน
โรสงงแบบสุด ๆ
‘เขาเลือกนั่งหลังกับเรา?’
Rolls-Royce คันหรูมีพื้นที่ห้องโดยสารที่กว้างขวางกว่ารถอื่น ๆ แต่โรสยังคงรู้สึกว่ามันแคบและหายใจไม่ค่อยออก
เธอกระวนกระวายมาก เธองอทั้งตัวจนเหมือนคันธนู
เจย์เหล่ตาและมองเธอจากระยะใกล้ เธอสวมชุดมิลาน เอชวาย ชุดชั้นสูง ซึ่งไม่ใช่แค่ดูน่าดึงดูด แต่มันยังดูสูงส่งบนตัวเธอด้วย
เธอสวยมากจนเขาใจลอยไปเล็กน้อยทีเดียว
จากนั้น เขาก็นึกได้ว่าเธอสวมชุดแสนงดงามแบบนี้ไปเพื่อจะเป็นคู่เต้นรำของฌอน เขารู้สึกเหมือนเขามอบเธอใส่จานให้ฌอน
“มีประโยชน์อะไรที่เธอไปเป็นคู่เต้นรำของฌอน?” เขาถามอย่างสบาย ๆ
โรสตอบ “เราเป็นเพื่อนกัน ฉันเลยช่วยเขาฉันมิตร ไม่มีอะไรเกี่ยวกับเงิน”
เจย์พยักหน้ากับคำตอบของเธอ ขณะที่เขาไตร่ตรองเกี่ยวกับอัตราความสำเร็จของแผนของเขา
“ฉันจะให้เงินเธอ แต่เธอต้องเป็นคู่เต้นรำของฉันแทน”
โรสมึนงงอีกครั้ง ถ้าเจย์เปิดปากของเขาแล้วตะโกนบอกว่าเขาไม่มีคู่เต้นรำ เมื่อคิดถึงชื่อเสียงของเขา หญิงสาวทั้งหลายจะกรูเข้ามาหาเขาเหมือนผึ้งเลยดว้ยซ้ำ!
“นายไม่มีคู่เหรอ?” โรสถามเขาอย่างมีพิรุธ
เจย์ขมวดคิ้วกับคำถามนั้น ‘นี่เธอดูถูกเสน่ห์ฉันงั้นเหรอ?’
“ฉันหาไม่ได้ทันเวลา” เขากล่าวไปส่ง ๆ
โรสตอบ “ฉันสัญญากับฌอนไว้แล้ว ฉันกลับคำพูดไม่ได้”
สายตาเย็นยะเยือกก่อตัวในตอนนี้ “สิ่งเดียวที่เธอต้องทำก็คือช่วยฉันเต้นรำ”
โรสคิดในใจ ‘คำขอก็ไม่ได้ฟังดูมากเกินไปล่ะนะ!’
“โอเค” เธอตอบอย่างไม่ค่อยเต็มใจนัก
เจย์กำหมัดที่วางอยู่บนเบาะ เงาทะมึนเริ่มก่อตัว
“เธอไม่เต็มใจ?”
โรสเหลือบดูชุดที่เธอใส่ ถ้าเธอไม่ได้รู้สึกผิดที่อยากเอาเปรียบเขาหลังจากได้เปรียบเล็ก ๆ น้อย ๆ เธอคงปฏืเสธเขาไปแต่แรกแล้ว
‘มีเพียงพระเจ้าเท่านั้นที่รู้ว่าเรากระวนกระวายที่จะต้องเต้นรำกับเขาขนาดไหน’
“ฉันไม่กล้าคัดค้านหรอก” เธอย้อน
เกรย์สัน ผู้ที่กำลังขับรถอยู่ด้านหน้า เขารู้สึกได้ถึงความเย็นที่กระจายออกมาจากท่านอาเรสที่เคารพรักของเขา
เขาแอบเร่งความเร็วและรู้สึกโล่งใจทันทีที่พวกเขามาถึงพื้นที่ของคฤหาสน์ตระกูลเบล
เจย์ไม่ได้ลงจากรทันที เขาเพียงมองไปที่โรสด้วยแรงจูงใจบางอย่าง เขาเปล่งคำพูด “รักษาภาพลักษณ์ของเธออย่างดีที่สุด”
โรสรู้สึกเดือดปุด ๆ “นายพยายามจะบอกอะไร?”
เจย์โน้มตัวไปข้างหน้า พวกเขาอยู่ห่างกันเพียงนิ้วเดียว เขาเปิดปาก ความชื้นที่ออกมากระทบใบหน้าของเธอ
“ฉันไม่อยากเห็นภาพของชายหญิงที่อยู่กันตามลำพังในห้องแบบครั้งที่แล้วอีก”
โรสดันเขาออกด้วยความโมโห จากนั้น เธอก็เปิดประตูแล้วกระโดดออกจากรถไป
