ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! - บทที่ 220
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 220
เมื่อ เจย์ อาเรส ปลอบเธอไม่สำเร็จ เขาก็โกรธอย่างน่าประหลาด “โรส ลอยล์รู้ขอบเขตของเธอเอง”
โรสจ้องมองเขากลืนน้ำลายและพูดอย่างไม่ระแวง “ฉันไม่ได้ขอร้องให้นายช่วยฉันสักหน่อยจริงไหม?”
เจย์ยอมแพ้เธอโดยสิ้นเชิง “ผมไม่สามารถยุ่งกับคุณได้เลย”
หลังจากนั้น บรรยากาศในรถก็กลายเป็นน้ำแข็ง
ทั้งสองคนไม่พูดกัน เมื่อเกรย์สันเห็นว่าประธานไม่มีความสุข เขาก็รีบเปิดเพลง หวังจะปรับบรรยากาศ
เพลงนี้มาจากคอนเสิร์ตของแองเจลีน เซเวียร์ เจย์และโรสมอบความรู้สึกเย็น ๆ ลงให้กันและกัน เมื่อเขาได้ยินเสียงของแองเจลีน ทันใดนั้นเจย์ก็รู้สึกได้ถึงความโกรธที่เพิ่มขึ้นภายในตัวเขากลับมาอีกครั้ง คนโง่เขลานี้ เขาบ่นใส่เกรย์สัน “ปิดซะ”
โรสจ้องมองเจย์ที่ไม่พอใจ โดยคิดว่าเธอหลงใหลเขา แต่เขาก็ไม่สามารถแม้แต่จะทนฟังเสียงของเธอได้ ทันใดนั้นเธอก็รู้สึกเหมือนพวกเขายืนอยู่บนปลายโลกทั้งสองด้าน
“แต่ฉันอยากได้ยินเพลงนี้” เธอประท้วงเบา ๆ
เจย์จ้องมองเธอ หลังจากเห็นแววตาในสายตาของเธอ มุมริมฝีปากของเขาก็เปลี่ยนเป็นรอยยิ้มเล็กน้อย
“คุณรู้ไหมว่านักร้องคือใคร?” เขาถาม
โรสลังเลอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นก็ส่ายหัว “ไม่รู้!”
ทันทีที่เธอพูด ความเป็นเด็กของโรสก็ปรากฏขึ้นอีกครั้ง เธอเบิกตากว้างสีดำมืดและจ้องตรงไปที่เจย์ เธอเริ่มเปร่งเสียงของตัวเองพูดว่า “แต่เธอก็มีเสียงที่น่ารักราวกับว่ามันสามารถบรรเทาความกังวลทั้งหมดที่ทำให้จิตใจของคนที่รู้สึกแย่ให้ดีขึ้นได้ นายไม่คิดอย่างนั้นเหรอ?”
เจย์ไม่สามารถคิดเห็นด้วยตัวเองได้ “อื้ม”
คนขี้โม้อะไรอย่างนี้!
โรสตัดสินใจที่จะบอกไปอีกครั้ง “เกรย์สัน ท่านอาเรสก็ชอบเพลงนั้นเช่นกัน กรุณาเปิดเสียง”
หากปราศจากคำสั่งโดยตรงของท่านประธาน เกรย์สันจะกล้าเปิดเพลงด้วยตัวเองได้อย่างไร?
เขาไม่ได้เป็นใบ้ เห็นได้ชัดว่าโรสเป็นคนที่อยากฟัง
“เปิดมัน!” เจย์สั่ง
“โอ้” เกรย์สันเปิดเพลง และเมโลดี้ที่ไพเราะก็เริ่มขึ้น
เจย์หลับตานิ่งฟังเพลง เฟอร์รี่แมนของแองเจลีน ในภาพยนตร์เรื่อง ‘ให้ฉันอยู่เคียงข้างคุณ’!
ท่วงทำนองที่สัมผัสพร้อมกับเสียงที่ไม่มีตัวตนของเธอ บอกเล่าเรื่องราวของความรักและความหลงใหล แต่ละโน้ตสะท้อนลึกเข้าไปในจิตวิญญาณของเขา
โรสน้ำตาไหลขณะที่เธอฟังเพลง เนื้อเพลง ‘ตัวฉันที่เล็กที่สุด ความฝันที่ต่ำต้อยที่สุด’ ทำให้เธอรู้สึกสะเทือนใจ
“ปิดซะ” เธอพูดเสียงแหบ
เจย์ลืมตาขึ้นและจ้องมองเธออย่างว่างเปล่า เขาเห็นว่าขนตายาวของเธอสั่นระริกเหมือนใบไม้เหี่ยว ๆ ในสายลม ในฤดูใบไม้ร่วง ชีวิตที่ไร้หนทางและน่ากลัวนั้นไม่มีรากฐาน
เจย์เอื้อมมือไปจับมือเธอ แต่เขาหยุดกลางคันก่อนจะวางมือลงอีกครั้ง
เขายังคงมีข้อสงสัยบางอย่างในใจที่ยังไม่คลายความสงสัย ดังนั้นเขาจึงไม่ควรตอแยเธออย่างไร้ยางอาย
หากเขาไม่สามารถตอบสนองเธอได้ สิ่งที่เขาทำได้ก็คือปกป้องเธออย่างเงียบ ๆ “แองเจลีน ถ้าเป็นเธอ โปรดรอต่อไปอีกหน่อยนะ” เขาคิดกับตัวเอง
รถโรลส์ ลอยซ์หยุดที่เมืองโฮไรซอน คอลเลอร์
เจย์เปิดประตูแล้วเดินไปอีกด้าน เขาอยากจะเปิดประตูให้เธอ แต่ก่อนจะเปิดให้ โรสก็เปิดประตูแล้วและเดินออกไปเองซะก่อน
เธอไม่เคยคาดหวังว่าเขาจะเป็นสุภาพบุรุษกับเธอ
เจย์ถูกแช่แข็งในจุดของเขา เขามองดูขณะที่โรสเดินไปที่บ้านอย่างสะลึมสะลือ ถอนหายใจแทบไม่ได้ยิน
ทันใดนั้นเขาก็นึกขึ้นได้บางอย่างและกลิ้งลงหน้าต่างที่นั่งคนขับ เกรย์สันมองเขาอย่างงง ๆ
“คุณมีคำสั่งอะไรไหมครับ ท่านประธาน?”
“ไปตรวจสอบว่าธุรกิจครอบครัวเซเวียร์กำลังเผชิญกับวิกฤตแบบไหน”
“ได้เลยครับ” เกรย์สันตอบ
