ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! - บทที่ 239
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 239
นาฬิกาบนผนังยังคงเดินต่อไป
เกือบจะถึงเวลาไปรับเด็ก ๆ จากโรงเรียนอนุบาลแล้ว เจย์เหลือบมองโรสที่ทรุดตัวลงนั่งบนโซฟา เขายืนขึ้นอย่างเงียบ ๆ และเดินไปที่ประตู “ฉันจะไปรับเด็ก ๆ”
โรสมองเขาด้วยความสะใจสุด ๆ “ขอบคุณมาก!” เธอไม่รู้สึกอยากเคลื่อนไหวตลอดทั้งวัน
เธอได้รับโทรศัพท์จากฌอนไม่นานหลังจากที่เจย์จากไป
“ตอนนี้คุณว่างไหม โรส? ผมอยากคุยกับคุณ”
โรสเดินไปที่หน้าต่างสูงจากพื้นจรดเพดานในห้องนั่งเล่น เธอดึงผ้าม่านออกและเห็นรถเฟอร์รารีของฌอนอยู่ข้างนอก จอดอยู่ข้างถนน
“เอาล่ะ ฉันจะไปเดี๋ยวนี้” โรสวางสายและหยุดคิดไปชั่วครู่
เธอคิดว่าตอนนี้เธอมีเหตุผลในการเข้าใกล้ฌอน แต่ความรู้สึกผิดชอบชั่วดีของเธอทำให้เธอไม่สบายใจ
ช่างติดตั้งเฟอร์นิเจอร์ประกอบเตียงเสร็จเรียบร้อยแล้ว เขาบอกลาโรสอย่างสุภาพ “เตียงพร้อมใช้งานแล้ว คุณผู้หญิง หากคุณมีปัญหาอื่น ๆ คุณสามารถโทรไปที่หมายเลขฝ่ายบริการลูกค้าได้เลยนะครับ”
“ฉันจะไปส่งพวกคุณกลับนะคะ”
โรสและช่างติดตั้งเฟอร์นิเจอร์ลงลิฟต์ไปชั้นล่าง
ที่ทางเข้าของคลาวดี้ ดรีม ฌอนสวมชุดสูทสีขาวและดูเหมือนเจ้าชายสง่างาม เขาเป็นภาพที่น่าตื่นตาในยามพลบค่ำ
ฌอนยิ้มเมื่อเห็นโรส “โรส!” เขาทักทายเธอ
โรสยิ้มอย่างเขินอายเมื่อเธอเห็นฌอน “มันยากนะที่คุณจะมาตามหาฉัน บอกฉันมาสิ คุณมาที่นี่เพื่ออะไร?”
ฌอนพยักหน้าและกล่าวว่า “ไปกับผมนะ ผมจะเลี้ยงคุณเป็นอาหารมื้อเย็น”
โรสลังเล แต่สุดท้ายก็เดินตามฌอนไปในรถของเขาอยู่ดี
เจย์เห็นรถของฌอนออกไปตอนที่เขากำลังเดินทางกลับบ้านพร้อมกับเด็ก ๆ เขาสังเกตเห็นร่างที่คุ้นเคยในเบาะหลัง และสายตาของเขาก็เปลี่ยนเป็นเย็นชาทันที
“นั่นคือลุงฌอน! แม่กำลังคบกับลุงฌอน!” เซ็ตตี้พูดออกมา
ร็อบบี้จ้องไปที่เซ็ตตี้อย่างไม่มีความสุข “ไม่มีอะไรที่น่ายินดีตรงไหน”
“ลุงฌอนเป็นคนดีกับคุณแม่ ในที่สุดเธอก็จะมีความสุขถ้าแต่งงานกับเขา” เซ็ตตี้กล่าว
เจย์มองไปที่เซ็ตตี้และพยายามทำให้เธอตกใจ “หนูไม่กลัวเหรอว่าถ้าเป็นเช่นนั้น พ่อเลี้ยงของหนูจะทำร้ายลูกเลี้ยงของเขา เขาอาจจะไม่ยอมให้หนูกินข้าวหรือซื้อเสื้อผ้าใหม่ให้หนูนะ และเขาจะขังหนูไว้ในบ้าน”
เซ็ตตี้ยกหน้าเงยขึ้นมองและกลอกตาไปที่เจย์ “หนูเคยได้ยินเรื่องแม่เลี้ยงใจร้ายเท่านั้น และไม่เคยมีพ่อเลี้ยงชั่วร้ายเลย”
“หนูงมงายมากไปแล้ว” เจย์โต้กลับอย่างไร้ความปราณี
อย่างไรก็ตาม เซ็ตตี้ฉลาดกว่าที่เขาคิดไว้มาก “เจ้าเป็นราชาปีศาจผู้ชั่วร้ายเท่านั้นที่จะทำเช่นนั้น แต่ลุงฌอนไม่ใช่!” เธอโต้กลับ
สีหน้าของเจย์เปลี่ยนไปทันที
เขารู้ดีว่าปกติเขาจะอยู่ห่าง ๆ และปลีกตัว แต่เขาก็ไม่ได้ชั่วร้ายอย่างที่เซ็ตตี้พูด!
“ราชาปีศาจผู้ชั่วร้าย ใครตั้งฉายาให้ฉัน?” เจย์ขมวดคิ้วอย่างไม่พอใจ
“หนูเอง” เซ็ตตี้พูดเบา ๆ
“…”
“ฉันเห็นว่าหนูเป็นลูกสาวของแม่ หนูอาจดูอ่อนโยนและไร้เดียงสา แต่หัวใจของหนูดำเหมือนหมึก” เจย์พูดอย่างหงุดหงิด
‘ช่างเป็นสาวน้อยเจ้าเล่ห์!’
เจนส์จับมือพ่อ “คุณพ่อครับ เซ็ตตี้ยังเด็ก อย่าเถียงกับน้องเลย”
เจย์ไม่ต้องการโต้เถียงกับเด็กผู้หญิงตัวเล็ก ๆ แต่ปากของเธอก็ไม่ลดละ เธอเป็นอุปสรรคที่ใหญ่ที่สุดระหว่างเขากับโรส เขาปวดหัวแค่เวลาคิดถึงเรื่องนี้
เจย์พาเด็กทั้งสามกลับบ้าน โดยรู้สึกกระสับกระส่ายตลอดการเดินทาง เขาทำสปาเก็ตตี้ให้พวกเขา แต่เซ็ตตี้ผลักจานของเธอออกไป “หนูไม่ชอบเส้นที่ไม่มีน้ำซุปค่ะ ลุงเจย์” เธอพูดอย่างหัวเสีย
เจย์รู้ดีว่าเจ้าหนูน้อยมอารมณ์ฉุนเฉียวเพราะรู้ว่าเขาต้องการให้โรสและฌอนเลิกกัน
เขาหยิบจานของเธอและชิมปาเก็ตตี้ลงบนจานของเขา “ถ้าไม่อยากกินก็อดไปเลย” เขาพูดอย่างไร้ความปราณี
เซ็ตตี้คว้าตุ๊กตาของเธอแล้วเดินออกไปอย่างไม่สบอารมณ์ เธอนั่งอยู่บนโซฟาและดูทีวี
ร็อบบี้และเจนส์มองดูพ่อที่เป็นเหมือนเด็กและน้องสาวที่หยิ่งผยอง พวกเขาส่ายหัวอย่างทำอะไรไม่ถูกและยังคงยัดสปาเก็ตตี้เข้าปากต่อไป
