ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! - บทที่ 255

ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 255

โคมไฟถนนสว่างขึ้นเมื่อท้องฟ้ามืดลง

โรส ลอยล์ ยืนอยู่ตรงหน้าต่างกระจกบานใหญ่โดยกอดอกตัวเธอเอง มองดูถนนเหมือนสีวาดของเมืองนกนางแอ่น

กาลครั้งหนึ่ง ตระกูลเซเวียร์มีอิทธิพลมากที่สุดในเมืองนกนางแอ่น

เกิดอะไรขึ้น?

แม่ของเธออาศัยอยู่ในคฤหาสน์อันเงียบสงบ ปู่ของเธอยังคงใช้ชีวิตในโรงพยาบาลของรัฐบาลและบริษัทย่อยภายใต้ตระกูลเซเวียร์ถูกซื้อไปทีละนิด ยิ่งไปกว่านั้น ครอบครัวกำลังเผชิญกับภาวะล้มละลายที่อาจเกิดขึ้น

พี่ชายของเธอได้ก่อตั้งเอมิเนนท์ ออเนอร์ ขึ้นมาเพราะเขาไม่พอใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นกับครอบครัวเซเวียร์ เขาหวังที่จะลุกขึ้นอีกครั้งโดยใช้การร่วมมือกับเพื่อนและญาติที่ครั้งหนึ่งเคยใกล้ชิดกับครอบครัวเซเวียร์ สิ่งที่พี่ชายของเธอไม่เข้าใจก็คือคนเหล่านั้นไม่มีความน่าเชื่อถือและไม่มีประโยชน์เนื่องจากครอบครัวเซเวียร์จะไม่อยู่ในสถานะเช่นนี้หากเป็นไปในทางที่ดีกับธุรกิจซึ่งตอนนี้บริษัทเกือบจะล้มละลายพวกคนเหล่านั้นจึงเปลี่ยนไป

มีความหวังที่น้อยเกินไปสำหรับบริษัทเซเวียร์ที่จะลุกขึ้นมาอีกครั้งเมื่อท่านปู่เซเวียร์ต้องนอนโรงพยาบาลไปเรื่อย ๆ ใครกันที่คิดอยากที่จะเดิมพันครอบครัวเซเวียร์ให้ฟื้นคืนชีพกลับมาอีกครั้ง?

โรสถอนหายใจอย่างสิ้นหวัง

อุบัติเหตุไม่เพียงแต่เปลี่ยนชะตากรรมของเธอ แต่ยังเป็นชะตากรรมของครอบครัวเซเวียร์ทั้งหมด!

ในตอนนั้น เธอยังเป็นเด็กสาวและโง่เขลาที่กำลังมีความรัก เธอไม่เคยคำนึงถึงผลที่ตามมาเลยและจบลงด้วยการจ่ายมันในราคาที่เจ็บปวด

โชคดี… เธอสามารถค้นหาเส้นทางของเธอได้อีกครั้ง

เธอนึกถึงบทเรียนที่ปู่ของเธอเคยเล่าให้เธอฟัง ‘แองเจลีน คน ๆ หนึ่งจะไม่มีชีวิตการเดินเรือที่ราบรื่น เมื่อคุณอยู่สูงขึ้นไปบนภูเขา คุณมีความเสี่ยงที่จะตกหน้าผา คุณต้องจำไว้เสมอว่าคุณไม่สามารถหยิ่งผยองหรือเย่อหยิ่งเมื่อคุณอยู่ในจุดสูงสุด ในทำนองเดียวกัน คุณไม่ควรรู้สึกอับอายขายหน้าเมื่อคุณตกลงไปในหุบเขา รักษาศักดิ์ศรีของคุณไว้ให้สูงเพราะความมั่นใจจะช่วยให้คุณก้าวไปสู่จุดสูงสุดใหม่และประสบความสำเร็จ’

ความเศร้าในสายตาของโรสค่อย ๆ เปลี่ยนเป็นความมุ่งมั่น

เซ็ตตี้น้อยนอนหลับอย่างรวดเร็วบนเตียงนอน นอนกรนสนิท

โรสออกจากโรงแรมอย่างเงียบ ๆ เพราะวางแผนจะไปเยี่ยมปู่ที่โรงพยาบาล

ดังนั้น เสียงเปิดประตูห้องของเธอแจ้งเตือนชายห้องข้าง ๆ

เจย์ขมวดคิ้ว ‘มันดึกมากแล้ว ผู้หญิงคนนั้นไปไหนในชั่วโมงนี้?

เขากังวลเกี่ยวกับการที่เธอออกไปข้างนอกคนเดียวและนั้นทำให้เข้าเดินตามหลังเธอไปเงียบ ๆ ไม่นานหลังจากนั้น เขาพบว่าเธอกำลังเดินมุ่งหน้าไปโรงพยาบาลของเมืองนกนางแอ่น

ท่านปู่เซเวียร์เคยเป็นคนเก่งที่กุมอาณาจักรเมืองนกนางแอ่น อย่างไรก็ตาม ตอนนี้เขามีท่อวิ่งเข้าและออกจากร่างกายของเขาและนอนอยู่บนเตียงอย่างไร้ชีวิต เขาก็ดูเหมือนคนผอมขาดอาหาร

ชายวัยกลางคนนั่งอยู่ข้างเตียง

ด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ เขาจับมือของท่านปู่เซเวียร์และพูดอย่างเสแสร้ง “ประธานเซเวียร์ หมอบอกว่าคุณจะจากไปเร็ว ๆ นี้ ผมเดาว่าคุณต้องกังวลเกี่ยวกับบริษัท เซเวียร์ ที่คุณก่อตั้งและสร้างขึ้นมาใช่ไหม? ให้ผมแจ้งให้คุณทราบถึงเหตุการณ์ล่าสุดในบริษัทดีกว่า”

โรสยืนแอบฟังอยู่ข้างนอก

เธอจำผู้ชายที่คุยกับปู่ของเธอได้ เขาคือ โยเซมิตี ติตัส คนขับรถเก่าของคุณปู่ของเธอ เขาเป็นพนักงานที่เชื่อถือได้จึงถูกปู่ของเธอพาเข้าบริษัทเพื่อเข้ารับการฝึกอบรม โยเซมิตีเป็นคนฉลาดและขยันขันแข็ง ดังนั้น เขาจึงปีนขั้นบันไดขององค์กรเพื่อรับตำแหน่งในฐานะคนงานทั่วไป จากนั้นเขากลายเป็นหัวหน้างานและรองประธาน

ทุกคนมีความเห็นว่าเขาเป็นผู้ชายที่ซื่อสัตย์และเป็นคนที่มีความกตัญญู ดังนั้น ทุกคนจึงเต็มไปด้วยคำชมเชยให้เขา

อย่างไรก็ตาม แองเจลีนเคยเห็นเขามีความสัมพันธ์กับคนรักของพ่อและหลายครั้งก็เตือนให้ปู่ของเธอรู้ทันเขา เธอสงสัยว่าสถานการณ์ปัจจุบันของครอบครัวเซเวียร์มีอะไรเกี่ยวข้องกับชายตีสองหน้าคนนี้อยู่

โยเซมิตียังคงพูดต่อไปอย่างสบาย ๆ “ทุกสิ่งที่บริษัท เซเวียร์ เคยเป็นเจ้าของนั้นเกือบทั้งหมดถูกซื้อไปแล้วโดยตระกูลติตัส อย่างไรก็ตาม เมื่อได้เห็นวิธีที่คุณฝึกฝนและสอนผมในอดีต ผมจะทิ้งทรัพย์สินบางอย่างไว้ให้กับบริษัทโดยการถ่ายทำภาพยนตร์เรื่องตระกูลเซเวียร์ตอนที่ยอมเสียเงินทุกปีเพื่อลูกและหลานที่ไร้ประโยชน์ของคุณ”

โรสกำมือแน่นเมื่อเธอได้ยินคำพูดของเขา

“ท่านประธาน ท่านสามารถตายอย่างสงบได้แล้ว ท่อเหล่านี้ช่วยกระตุ้นคุณให้หายใจเข้าและออกแต่มันทำให้คุณทุกข์ทรมาน ให้ผมช่วยเอาออก ดีไหม? ฮ่าฮ่าฮ่า … ”

ชายคนนั้นหัวเราะออกมาดังลั่น ในทางกลับกัน โรสรีบซ่อนตัวอยู่ที่มุมหนึ่งขณะที่ฝีเท้าของชายคนนั้นเข้ามาใกล้มากขึ้น

เมื่อโยเซมิตีออกจากห้อง เขาเห็นผู้หญิงคนหนึ่งยืนอยู่มุมหน้าห้องใกล้ ๆ และเขาพยายามจ้องมองเธอเป็นพิเศษ