ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! - บทที่ 256

ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 256

สายตาเย็นชาที่โรสมุ่งมาที่เขาทำให้เขาตกตะลึงไปชั่วขณะ เขางงว่าทำไมการจ้องมองของหญิงสาวทำให้เขารู้สึกกลัว

โยเซมิตีปัดความรู้สึกนั้นออกไป เขายืนปรับเสื้อผ้าของเขาให้ดูดี และเดินจากไปอย่างเร่งรีบ

โรสเข้าไปในห้องคุณปู่ของเธออย่างรวดเร็วและเห็นว่าท่อของเขาถูกดึงออกไปแล้ว เธอเชื่อมต่อพวกท่อเหล่านั้นอีกครั้ง อย่างระมัดระวัง

ทันใดนั้น ท่านปู่เซเวียร์ก็ลืมตาขึ้น สายตาของเขาเป็นแววตาของชายชราที่มีอายุและดูอ่อนแอ อย่างไรก็ตาม เมื่อเขาเห็นหญิงสาวนั่งยอง ๆ อยู่ตรงหน้าเขา แสงแห่งความสุขก็บินผ่านดวงตาของเขาไป

“นางฟ้า…”

เขาจับมือของโรสอย่างตื่นเต้น “มองหาเจย์ซะ… เขาเป็นคนเดียวที่สามารถช่วยเธอได้… กอบกู้บริษัทเซเวียร์ด้วย!”

ท่านปู่เซเวียร์เป็นลมหมดสติอีกครั้งเมื่อพูดจบประโยค

โรสรีบโทรหาหมอทันที หมอเดินเข้ามาแจ้งอย่างไม่แยแสต่อท่านปู่เซเวียร์เลยขณะที่เขาพูดด้วยน้ำเสียงรำคาญ “ครอบครัวของคนไข้ทิ้งเขาที่นี่และมาจ่ายค่าโรงพยาบาลทุกสองสามวันเท่านั้น คุณทำได้เพียงโทษความเจ็บป่วยที่เขาเป็นอยู่ตอนนี้ซึ่งไม่ได้ทำให้เขาเสียชีวิต แต่ไม่สามารถรักษาได้ ไม่ต้องพูดถึงตอนนี้ เวลาผ่านไปไม่มีใครเต็มใจที่จะดูแลเขาอีกต่อไปเลย”

โรสจับมือคุณปู่ของเธอในขณะที่น้ำตาไหลเข้าไปในเบ้าตา

“มีวิธีไหนที่จะทำให้เขากลับมายืนขึ้นได้อีกครั้งบ้าง? โดยไม่คำนึงถึงค่าใช้จ่าย ได้โปรดเถอะคุณหมอ!” เธอถาม

“เทคโนโลยีที่เรามีในโรงพยาบาลไม่สามารถทำได้ คุณจะต้องดูว่าโรงพยาบาลที่ดีที่สุดในประเทศ ศูนย์การแพทย์แกรนด์ เอเซีย สามารถสร้างปาฏิหาริย์ได้นะ”

มันเป็นเหมือนด้ายแห่งความหวังที่โรสยึดแน่น เธอถามด้วยความหวังว่า “คุณบอกว่ามีโอกาสที่โรงพยาบาลแกรนด์ เอเซียจะรักษาได้เหรอคะ?”

หมอตอบอย่างเย็นชาว่า “น่าเสียดายที่ครอบครัวของเซเวียร์มีหนี้สินมากมายและแทบจะไม่สามารถจ่ายค่ารักษาที่โรงพยาบาลของเราได้ พวกเขาจะมีเงินส่งท่านปู่เซเวียร์ไปโรงพยาบาล แกรนด์ เอเซีย ที่ราคาสูงลิบลิ่วได้อย่างไร?”

เขาหยุดชั่วขณะและมองไปที่โรสอย่างสงสัยก่อนจะแจ้งให้เธอทราบถึงความเป็นจริงที่โหดร้าย “คุณผู้หญิง โรงพยาบาลแกรนด์ เอเซีย ก็มีคนไข้เต็มตลอดเวลา นอกเหนือจากเงิน คุณจะต้องมีคำแนะนำจากแพทย์เพื่อเข้าสู่รายชื่อผู้รอ ไม่อย่างนั้นการเข้าสู่แกรนด์ เอเซีย นั้นก็ยากยิ่งกว่าการขึ้นสู่สวรรค์

กล่าวอีกอย่างหนึ่ง ก็คือเขากำลังขอให้เธอยอมแพ้

โรสมองปู่ของเธอที่กำลังนอนอยู่บนเตียงและตัดสินใจอย่างดื้อรั้นที่สุดเท่าที่เธอเคยทำมา

‘คุณปู่ ฉันจะทำให้คุณยืนหยัดอีกครั้งและแก้แค้นคนที่ทำร้ายคุณ’ โรสให้คำมั่นสัญญากับตัวเอง

“ฉันขอยืมโทรศัพท์ได้ไหม?” โรสขอร้องหมอ

เพราะเธอโยนซิมการ์ดทิ้งไปแล้ว

หมอสังเกตเห็นความดื้อรั้นบนใบหน้าของโรส ต้องบอกว่าเขาเคยเห็นเพื่อนของท่านประธานเซเวียร์หลายคน ครั้งหนึ่งพวกเขาแต่ละคนมีความมุ่งมั่นเช่นเดียวกับเธอ พยายามใช้ความแข็งแกร่งเพื่อพลิกสถานการณ์ของท่านประธานเซเวียร์ อย่างไรก็ตาม ไม่ต้องสงสัยเลย พวกเขาแต่ละคนก็ล้มเหลวในที่สุด

แต่แล้วหมอส่งโทรศัพท์ให้เธอ…

ไม่ไกลออกไป เจย์กำลังเฝ้าดูโรส เขาไม่รู้ว่าเธอจะลดความมุ่งมั่นในช่วงเวลาที่สิ้นหวังเพื่อขอความช่วยเหลือจากเขาหรือไม่?

จนกระทั่งโทรศัพท์ของเขาดังขึ้นรอยยิ้มอันแสนดีใจก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขา

คนที่นิสัยยอมงอและแข็งยืดได้ แท้จริงแล้วมันคือแองเจลีนของเขา

เขารับโทรศัพท์ “ฮัลโหล…”

การหายใจของโรสเริ่มไม่สม่ำเสมอเมื่อเธอได้ยินเสียงของเขา

เธอเขียนจดหมายตัดพ้อถึงเขาแค่ไม่นานมานี้และยังหันไปขอความช่วยเหลือจากเขาอีก มันจะทำให้เขาเข้าใจผิดและคิดว่าเธอเล่นใหญ่เพื่อให้ได้อะไรบ้างอย่างมางั้นเหรอ?

ในท้ายที่สุด เธอก็สูญเสียความกล้าหาญและวางสาย

น้ำตาเริ่มไหลลงใบหน้าของเธอ

เจย์มองไปที่หญิงสาวที่มีปัญหาและเดินเข้าหาเธอ

“โรส ลอยล์!” เขายืนอยู่ตรงหน้าเธอ น้ำเสียงของเขาดึงดูดและเย้ายวน