ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! - บทที่ 258
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 258
เจย์จับมือของเธอไว้แน่นและดึงมันเข้ามาพร้อมกับพูดยกย่องตัวเองว่า “ฉันแค่ให้ความสำคัญกับคนที่อ่อนแอเท่านั้น”
โรสจ้องมองเขา “ฉันไม่ใช่คนอ่อนแอสักหน่อย เข้าใจไหม?”
เจย์ยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ “ถ้าเธอไม่ต้องการให้ฉันจัดประเภทว่าเธอเป็นคนอ่อนแอ จงเข้มแข็งขึ้นและพิสูจน์ว่าฉันคิดผิด”
โรสมองเขาอย่างขมขื่น ‘ถ้าเขาเกลียดฉัน เขาควรอยู่ห่าง ๆ ฉัน เขาไม่รู้หรือว่าฉันไม่มีภูมิต้านทานกับเขาเลย?’
เธอตัดสินใจยากที่จะทิ้งเขาไป อย่างไรก็ตาม เขาได้เข้ามาในชีวิตของเธออย่างไม่อายอีกครั้งทำให้เธอไม่สามารถป้องกันความรู้สึกตัวเองได้อีก
“ทำไมนายถึงมาอยู่ที่นี่ได้?” เธอถามเขาด้วยความสงสัย
เขาจับมือเธอแล้วเดินต่อไปเรื่อย ๆ ในขณะที่จับมือของเธอ เขารู้สึกราวกับว่าโลกทั้งใบถูกยึดไว้กับตัวเอง เขาอารมณ์ดีและริมฝีปากของเขาโค้งเป็นรอยยิ้ม
“เธอยังไม่ได้บอกฉันว่าทำไมเธอถึงมาที่นี่?” ในทางกลับกันเขาถามกลับมา
โรสก้มหัวลง “ท่านปู่เซเวียร์ช่วยฉันมาแล้วครั้งหนึ่ง ตอนนี้เขาตกที่นั่งลำบาก ฉันอยากช่วยเขาอย่างจริงจังตอบแทน”
มีรอยยิ้มในดวงตาของเจย์ “แล้วเธอต้องการช่วยเขาอย่างไร?”
โรสหยุดก้าวอย่างกะทันหันและมองไปที่เจย์ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง “ฉันจะทำทุกอย่างเท่าที่ฉันทำได้เพื่อให้เขาลุกขึ้นยืนอีกครั้ง”
เจย์มองไปที่สีหน้าจริงจังของเธอและรู้สึกเศร้า
เธอเคยใช้ชีวิตแบบเจ้าหญิงที่ไร้กังวล แต่ตอนนี้เธอต้องแบกรับภาระในการฟื้นคืนชีพให้กับบริษัทเซเวียร์
“ฉันจะช่วยให้เธอสมหวังได้” เขาพูดกับเธอด้วยความจริงใจ
ดวงตาของโรสเบิกกว้างด้วยความสับสน ‘ถ้าเขาตั้งใจจะช่วยคุณปู่ ก็คงเป็นเพราะความสัมพันธ์ที่พวกเขามีร่วมกัน แต่ทำไมดูเหมือนเขาช่วยคุณปู่เพราะฉันล่ะ?’
“ไปกันเถอะ!” เขาจับมือเธอและมุ่งหน้าไปยังทางออกโรงพยาบาล
ที่ประตูหลัก เมื่อเดินออกไปจะเห็นร็อบบี้น้อยและเจนส์วิ่งผ่านเข้ามา
“คุณแม่ครับ”
โรสรู้สึกถึงอารมณ์ที่ซับซ้อนในขณะที่เธอมองดูเด็กน่ารักสองคนของเธอ
เธอเคยคิดว่าจะไม่ได้เห็นพวกเขาอีกแล้ว
เธอย่อตัวลงและอ้าแขนกว้างเพื่อนำเด็กชายทั้งสองเข้าสู่อ้อมกอดของเธอ
“คุณแม่ครับ อย่าทิ้งผมไปอีก” ร็อบบี้น้อยพูดอย่างฟูมฟาย
เจนสันที่มักจะพูดน้อยมากแต่กลับพูดตรง ๆ ว่า “คุณแม่ครับ ทำไมคุณแม่ถึงทิ้งผมไปอีก?”
โรสรู้สึกสำนึกผิดต่อเจนสัน
“คุณแม่ทำสิ่งที่ผิด คุณแม่ขอโทษนะ เจนส์”
ร็อบบี้น้อยกอดคอของโรสและพูดระหว่างสะอื้นว่า “คุณแม่ครับ ถ้าแม่ไม่ชอบอยู่ในเมืองอิมพีเรียลก็พาผมไปด้วย ผมไม่อยากอยู่โดยไม่มีแม่”
เจนสันกล่าวว่า“ผมไม่อยากเป็นเด็กที่ไม่มีแม่”
เจย์พูดออกมาด้วยความหึงหวงว่า “ลูก ๆ คาดหวังให้คุณพ่ออยู่คนเดียวเหรอ?”
เจนสันและร็อบบี้น้อยกอดโรสไว้แน่นไม่ยอมปล่อย ขณะที่พวกเขาร้องว่า “คุณแม่ครับ เราจะไปกับคุณแม่”
โรสมองไปที่เจย์และเข้าใจเหตุผลของเขาที่เสนอให้เธอ
คำพูดและประโยคแต่ละประโยคที่ออกมาจากปากของเจนสันทำให้หัวใจของเธอเจ็บปวดมาก!
แม้แต่หัวใจที่ทำจากน้ำแข็งก็ยังละลายได้เมื่อต้องเผชิญกับเสียงร้องและคำวิงวอนที่ไม่สิ้นสุดของเด็ก ๆ !
เจย์รักลูกของเขามากและจะไม่ทำร้ายความรู้สึกของพวกเขา ดังนั้น เขาจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากเสนอข้อตกลงให้เธอจริงไหม?
เมื่อเจย์สังเกตเห็นการเปลี่ยนแปลงเชิงลบในการแสดงออกของโรส เขากระแอมคอเบา ๆ เพื่อเตือนเด็ก ๆ ว่าอย่าไปเล่นใหญ่มากกับการแสดงของพวกเขา
“คุณแม่จะไม่จากไปอีกแล้ว เจนส์ ร็อบบี้น้อย เลิกเกาะติดกับแม่ของลูกก่อนตอนนี้ เธอเหนื่อย” เจย์กล่าว
เมื่อพวกเขาได้ยินว่าแม่ของพวกเขาไม่จากไปแล้ว เจนสันและร็อบบี้น้อยก็ส่งเสียงเชียร์ทันที “เยี่ยมมาก แม่จะไม่จากไป เรายังคงมีแม่ของเรา”
