ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! - บทที่ 274
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 274
โรสมองเจย์อย่างเศร้า ๆ “ท่านอาเรส ทุกคนที่หลงรักนายต้องทนกับคำสบประมาทและถูกนายทำร้าย นั่นดูไม่น่าสงสารไปหน่อยเหรอ?”
เจย์ “…”
โรสหันหลังเดินไปที่บันได
ทันใดนั้นเจย์ก็ดึงเธอเข้ามาในอ้อมแขนของเขา เขาพูดด้วยเสียงแหบว่า “ฉันจะไม่ทำอีกแล้ว”
โรสได้ยินทำให้รู้สึกตกใจอย่างมาก
“ปล่อยแม่ของหนูไปนะ” ดูเหมือนว่าเซ็ตตี้น้อยจะถือปืนของเล่นไว้ในมือ ขณะที่เธอชี้ไปที่เจย์และสั่งอย่างน่ารัก
เมื่อเห็นว่าเจย์อารมณ์เสียและเหตุการณ์ที่ผ่านมาไม่นานเขาเพิ่งทำร้ายใครบางคนไป แต่ในตอนนี้เธอก็กลัวว่าเขาจะทำร้ายแม่ของเธอเช่นกัน เมื่อเป็นเช่นนี้ เซ็ตตี้น้อยจึงวิ่งเข้าไปในบ้านและใช้ปืนของเล่นเพื่อที่เธอจะได้เป็นผู้ช่วยชีวิตแม่ของเธอ
โรสไม่รู้ว่าจะหัวเราะหรือร้องไห้ในขณะที่เธอผลักเจย์ออกไป
การแสดงออกบนใบหน้าหล่อเหลาของเจย์ดูบูดบึ้ง
ทำไมเด็กคนนี้ถึงทำลายแผนการของเขาอยู่เสมอ?
‘แผนการร้ายกาจ’ ก่อตัวขึ้นในใจของเขา
“เซ็ตตี้น้อย หนูอยากเป็นดาราเด็กไหม?”
ดวงตาของเซ็ตตี้น้อยเป็นประกายเมื่อเธอถามว่า “ดาราเด็กอย่าง เชอร์ลีย์ เทมเพิล เหรอคะ?”
“ใช่”
เซ็ตตี้น้อย ผู้ชื่นชอบการแสดง ไม่รู้ว่านี่เป็นแผน ‘คุณลุงชั่วร้าย’ ที่จะแยกเธอออกจากแม่
“อยากเป็นค่ะ!” เซ็ตตี้น้อยส่งเสียงดีใจ
เมื่อเห็นว่าสถานการณ์กำลังเกิดขึ้น โรสจึงรีบชี้แนวทางลูกสาวของเธอไปในทิศทางที่ถูกต้อง “ เซ็ตตี้น้อย มันยากที่จะถ่ายภาพยนตร์นะ”
“หนูสามารถทำเงินได้มากมาย เมื่อถึงเวลานั้น คุณแม่จะไม่ต้องอยู่ใต้หลังคาบ้านคนอื่นและถูกคุณลุงอาเรสรังแกอีก!”
เจย์ “ … ”
เมื่อได้ยินแบบนั้น ความตั้งใจที่จะส่งเธอไปก็ยิ่งตั้งใจมากขึ้นในหัวใจของเขา
“เมื่อหนูไปถ่ายทำ หนูจะต้องใช้ชีวิตอยู่ในกองถ่าย หนูจะไม่ได้เห็นแม่และพี่ ๆ อีกนานเลยนะ”
เซ็ตตี้น้อยโอบแขนรอบคอของโรสแล้วพูดเบา ๆ ว่า “คุณแม่คะ เวลาจะผ่านไปอย่างรวดเร็ว หนูจะรีบกลับมาเร็ว ๆ นี้ นะคะ”
ตาของโรสเปลี่ยนเป็นสีแดงขณะที่เธอสำลักคำพูดของหนูน้อย “จะเกิดอะไรขึ้นถ้าแม่คิดถึงหนูล่ะ?”
เซ็ตตี้น้อยจูบโรสที่แก้มขณะที่เธอพูดอย่างลังเลว่า “คุณแม่…”
เจย์รู้สึกงุนงง เพราะแผนที่เขาวางไม่เคยอยู่ในความคิดเขาเลยที่จะคิดว่าไม่ใช่เซ็ตตี้น้อยแต่เป็น โรสที่จะตกอยู่ในความวิตกกังวลเมื่อคิดว่าจะแยกจากกัน
“ถ้าเธอไม่ต้องการให้เป็นเช่นนั้น ก็ลืมเรื่องนี้ไปซะ” เจย์กล่าว
อย่างไรก็ตาม โรสเป็นพ่อแม่ที่เปิดใจกว้างมาก
โรสสูดหายใจขณะที่เธอพูดว่า “เซ็ตตี้น้อย หนูอยากเป็นดาราเด็กจริง ๆ เหรอ?”
“ค่ะ คุณแม่”
“งั้น พรุ่งนี้ แม่จะให้น้าโจเซฟินพาหนูไปออดิชั่น โอเคไหม?”
“ได้เลยค่ะ!”
เจย์รู้สึกถึงอารมณ์มากมายในตัวเขาขณะที่เขามองดูเซ็ตตี้น้อยที่ไร้เดียงสา
วันรุ่งขึ้น โจเซฟินมาที่สวนบันทึกรักเพื่อรับโรสและเซ็ตตี้น้อยสำหรับการออดิชั่นครั้งนี้
เมื่อมาถึง โจเซฟินจอดรถของเธอไว้ที่วงเวียนห่างจากสวนบันทึกรักเพียงไม่กี่ร้อยไมล์ เธอจึงโทรหาโรส
“พี่สะใภ้คะ ฉันจะรอพี่ที่วงเวียนนะ!”
ภายในบ้านพวกเขากำลังทานอาหารเช้าด้วยกันอยู่และโรสลืมปิดลำโพงในโทรศัพท์มือถือของเธอ การตัดสินใจของโจเซฟินที่จะไม่เข้าไปในบ้านแม้ว่าเธอจะอยู่ที่สวนในบ้านแล้วก็ตาม ทำให้ทุกคนตกใจ
เจนสันกล่าวว่า “น้าคงทำอะไรผิดพลาดอีกแล้วแน่เลยและคงกลัวว่าจะเจอใครบางคน”
โจเซฟินตะคอก “ฉันไม่ได้ทำอะไรผิด! ฉันไม่อยากเห็นพ่อภูเขาน้ำแข็งของนายในช่วงเวลานี้”
ร็อบบี้น้อยกล่าวว่า “น้าโจเซฟิน พวกเราทุกคนคิดถึงคุณ คุณพ่อก็คิดถึงคุณเช่นกัน รีบมาหาพวกเราสิ!”
“ร็อบบี้น้อย น้าดีใจที่นายคิดถึงน้านะ บอกพ่อของนายว่าเขาไม่จำเป็นต้องคิดถึงฉันเพราะมันจะไม่มีอะไรดีเลย”
โรสมีความคิดที่คลุมเครือว่าทำไมโจเซฟินถึงหลีกเลี่ยงเจย์ เธอกล่าวขอโทษ “โจเซฟิน ฉันขอโทษจริง ๆ”
โจเซฟีนกล่าวอย่างตรงไปตรงมาว่า “พี่สะใภ้ ไม่ต้องกังวล ฉันค่อนข้างจะทำร้ายตัวเองมากกว่าทรยศต่อตัวตนของเซ็ตตี้น้อย”
เจย์จิบนมอย่างสง่างามดวงตาที่ลึกและดำของเขาเปล่งประกายจาง ๆ
อารมณ์ของเขาไม่สามารถคาดเดาได้
