ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! - บทที่ 277
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 277
ผู้กำกับพอใจกับการแสดงของเซ็ตตี้น้อยเป็นอย่างมาก และเขาประกาศว่าจะให้เธอเป็นนักแสดงนำคนที่สองของกองถ่ายนี้ทันที
หลังจากโจเซฟินพูดคุยกับผู้กำกับเพียงไม่กี่คำ เขาก็ตัดสินใจเพิ่มเงินค่าตัวให้กับเซ็ตตี้น้อยเป็น หนึ่งล้านดอลล่าร์
เมื่อเด็กน้อยรู้ว่าตนจะได้รับเงินถึงหนึ่งล้านดอลล่าร์ เซ็ตตี้น้อยทั้งกอดและจูบแม่ของเธออย่างมีความสุข “คุณแม่ เรารวยแล้ว แบบนี้เราก็ไม่ต้องอยู่ในบ้านของคุณลุงอาเรส และไม่ต้องทนกับความเจ็บปวดจากความไร้สาระของเขาอีกต่อไปแล้วใช่ไหมคะ?”
โจเซฟินหงุดหงิดขึ้นมาโดยทันทีที่ได้ยินว่าเจย์ข่มเหงเซ็ตตี้น้อยขนาดไหน “ฉันล่ะสงสัยจริง ๆ ว่าสมองพี่ชายฉันนั้นมีไว้เพื่อความสุนทรีย์อย่างเดียวหรือไง ไอคิวของเขาก็คงจะไม่ได้มาตราฐาน ถ้าดูจากวิธีการที่เขาปฏิบัติกับเธอและลูก แทบจะลืมไปเลยว่าเขาเป็นเด็กฉลาด เป็นราชาที่ไร้มงกุฏ เขามันแค่สัตว์เซลล์เดียวเท่านั้นแหละ”
โรสหัวเราะเเละกล่าวว่า “อย่างน้อยพ่อคนฉลาดก็เคยพลาดมาแล้วครั้งหนึ่ง เพราะความหยิ่งผยองนี่แหละ ทำให้ฉันหลอกเขาได้”
…
เสียงลดกระจกรถดังมาจากลีมูซีนสีดำที่กำลังเคลื่อนเข้ามาใกล้
เมื่อได้เห็นต้นกำเนิดของเสียง โรสและโจเซฟินก็ได้เห็นเจย์ที่นั่งอยู่ตรงเบาะหลังของรถด้วยใบหน้าที่เรียบเฉยอย่างที่เขามักชอบทำ
โจเซฟินหยุดพูดด้วยความรู้สึกผิด “เวรเอ๊ย ปีนี้ต้องเป็นปีที่ซวยที่สุดของฉันแน่ ๆ”
โรสรีบก้มหัวหลบ “เราควรทำอย่างไรกันดี?”
เซ็ตตี้น้อยรีบเดินเข้าไปบังไม่ให้เจย์ได้เห็นแม่ของเธอด้วยวิธีที่แสนจะน่ารัก เธอตะโกนบอกแม่และคุณอาโจเซฟินว่า “คุณแม่ คุณอาโจเซฟิน รีบวิ่งเถอะค่ะ หนูจะจัดการเจ้าปีศาจนี้เอง”
โรสยังมีท่าทีลังเล เมื่อโจเซฟินดึงแขนให้เธอเข้าไปรวมกลุ่มกับพวกผู้หญิง
“พี่ชายของฉันกลัวการเข้าใกล้กับผู้หญิง ในเมื่อเรายังอยู่ตรงนี้ เข้าไม่กล้าเข้ามาใกล้แน่”
“แล้วเซ็ตตี้น้อยล่ะ?”
“เซ็ตตี้น้อยเป็นลูกเขา แมว้าเธอจะดูหมิ่นเขา ถ้าเราบอกเขาว่าเซ็ตตี้น้อยเป็นลูกที่แสนมีค่าของเขา เขาจะให้อภัยเธอแน่นอน” โจเซฟินพูด
เจย์มองไปยังก้อนน้อย ๆ ตรงหน้า เขาเอื้อมมือไปลากตรงหลังคอของเซ็ตตี้น้อย เขาโยนเธอหลังเบาะเข้าไปในรถผ่านทางหน้าต่างเหมือนกับไก่
เธอโดนโยนลงที่เบาะหลังอย่างแรง
เซ็ตตี้น้อยไม่ใช่คนที่สงบเสงี่ยมเหมือนกับเจนสัน และไม่ใช่คนมีเหตุผลแบบร็อบบี้น้อย เมื่อเธอโกรธจึงดูเหมือนสิงโตที่โกรธแค้น เธอใช้หัวของเธอโขกกับเจย์ ก่อนจะพูดว่า “คุณลุงแย่ที่สุด คุณลุงทำให้แม่หนูกลัว หนูจะไม่มีวันให้อภัยคุณลุง”
“แม่ของเธอเป็นคนขึ้ขลาด จะมาตำหนิฉันแบบนี้ก็ไม่ถูกหรอกนะ” เจย์ใช้มือขนาดใหญ่ของเขาดันหน้าของเซ็ตตี้น้อยไว้
เธอจึงไม่สามารถขยับมาด้านหน้าหรือถอยหลังได้เลย เธอทำได้เพียงถูกแช่แข็งอยู่กับที่เท่านั้น
“หนูรวยแล้ว คุณแม่กับหนูไม่อยากเห็นหน้าคุณลุงอีกต่อไป เดี๋ยวหนูจะรีบกลับไปขนเสื้อผ้า แล้วพาคุณแม่ย้ายออก ทิ้งให้ปีศาจร้ายอย่างคุณลุงอยู่คนเดียว”
เจย์ตอบ “เชื่อเถอะนะ ฉันจะพาเธอไปส่งถึงพ่อของเธอเอง แล้วเธอจะไม่ได้เจอแม่อีกตลอดไป!”
เซ็ตตี้น้อยจ้องมองเขาด้วยความเกลียดชัง “พ่อของหนูก็เป็นพวกห่วยเเตก หนูไม่ต้องการพ่อแบบนั้น” ว่าพลางนั่งนิ่ง ๆ ด้วยความโกรธ
เจย์จะรู้ไหมนะว่าไอ้สารเลวคนนั้นก็คือเขาเอง
“เธอเกลียดพ่อของเธอมากนักเหรอ?”
“หนูเกลียดเขา”
“บอกหน่อยสิว่าทำไม?”
“เขาดูถูกที่คุณแม่ของหนูจน และมักพูดจาทำร้ายจิตใจคุณแม่ด้วย” หนูเซ็ตตี้พูดพลางจ้องมองมาที่เจย์ราวกับมีดกรีดแทง
คำตอบนั้นทำเอาเจสะดุ้ง เจ้าก้อนน้อย ๆ นี่คงไม่สามารถแยกแยะผู้ชายได้
นี่จะบอกได้ไหมว่าพ่อของเธอช่างคล้ายกับเขาเสียจริง ๆ ?
เกรย์สันหันกลับไปมองท่านอาเรสแล้วก็ได้แต่แอบขำอยู่ในใจที่ท่านอาเรสนั้นดูหงุดหงิดหลังจากโดนเย่าโมโหโดยเจ้าก้อนน้อย
“เซ็ตตี้น้อย หนูรู้ไหมครับว่าอะไรจะเกิดขึ้นหากหนูพูดจาร้าย ๆ กับคุณลุงอาเรส?” เกรย์สันคิดว่าเขาค่อนข้างเข้ากับเด็ก ๆ ได้ดี
“รู้สิคะ”
“ไหนลองบอกมาซิ” เจย์ถามอย่างใคร่รู้
“หากไม่ดุด่าก็อาจจะตี คงไม่ใช่วิธีที่ดูมีอารยธรรมนักหรอกค่ะ” เซ็ตตี้น้อยพูดพลางกลอกตาด้วยทีท่าเหมือนจะรังเกียจเจย์เต็มประดา
เจย์ตอบกลับด้วยท่าทางและใบหน้าที่ดุร้าย “ฉันน่ะมีหลายร้อยวิธีจะทำโทษเด็ก อยากจะลองไหมล่ะ?”
เซ็ตตี้น้อยมองเจย์อย่างขุ่นเคือง คุณพ่อมักจะจะใจดีกับพี่ชายทั้งสองคน แต่ทำไมถึงดุกับเธอนักนะ
ด้วยความผิดหวัง เธอจึงกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่
