ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! - บทที่ 282
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 282
มันน่าจะดีสำหรับพี่สะใภ้ของเธอ หากพี่สะใภ้ได้เข้าใจอย่างแจ่มแจ้ง
โจเซฟินรู้มาโดยตลอดว่าพี่ชายของเธอสามารถแต่งงานใหม่กับผู้หญิงคนไหนก็ได้ แต่อาจจะไม่สามารถมอบความรักให้กับใครได้
เสียงกริ่งประตูยังคงส่งเสียง
เสียงอันน่ารำคาญทำให้โจเซฟินต้องรีบเอาก้อนสำลีมาปิดหูทั้งสองข้าง
โรสเดินไปเปิดประตูอย่างลังเล
เธอมองชายทั้งสองคนตรงหนาประตูอย่างโกรธแค้น เกรย์สันรู้สึกงงว่าทำไมโรสต้องโกรธ?
เวลาของท่านอาเรสเป็นเงินเป็นทอง สำหรับเขาแล้วให้รออยู่ตรงนี้เพียงครึ่งชั่วโมง ใครจะรู้ว่าเขาเสียเงินไปเท่าไหร่เเล้ว? ต้องเป็นท่านอาเรสสิ ที่ต้องโกรธ
โจเซฟินเกรงว่าความโกรธของโรสจะยิ่งยั่วยุให้พี่ชายของเธอหมดความอดทน และกลัวว่าโรสจะเป็นฝ่ายที่เสียเปรียบเธอจึงออกมาจากห้องเพื่อช่วยจัดการเรื่องต่าง ๆ ให้เรียบร้อย
“พี่ชาย นายมาทำอะไรตรงนี้อีกล่ะ?” เธอทำเหมือนกับว่าไม่ได้ยินกริ่งที่ดังมาก่อนหน้านี้
สายตาคมราวกับมีดของเจย์จ้องมองหน้าเจ้าเล่ห์ของโจเซฟิน “หูหนวกหรือไง? อยากให้ฉันหาหมอมาดูแลหูเธอให้ไหม?”
“ไม่ต้องหรอกพี่ชาย พี่สะใภ้กับฉัน เราฟังเพลงกันอยู่ค่ะ” โจเซฟินบีบแขนโรสอย่างแรง เพื่อให้เข้าใจตรงกัน
อย่างไรก็ตาม โรสเป็นผู้เก่งกาจในเรื่องความดื้อรั้น เธอจ้องมองเจย์อย่างไร้ซึ่งความเกรงกลัว “ฉันไม่ต้อนรับคุณทั้งสองคน กลับไปเถอะ!”
เกรย์สันและโจเซฟินกลัวจนเหงื่อตก โรสกำลังยั่วยุโดยที่ไม่เกรงกลัวต่อความตาย
ดูเหมือนว่าเขาทั้งสองคนกำลังจะได้เห็นภาพเลือดของโรสที่หลั่งจนเป็นแม่น้ำ
เสียงเย็นเยือกพุ่งออกจากร่างกายของเจย์ราวกับจะทำให้ผู้ที่ได้ยินกลายเป็นหุ่น
เกรย์สันและโจเซฟินถอยหลังอย่างหนีอย่างไม่รู้ตัว นี่คงเป็นวิธีที่ป้องกันตัวเองได้อย่างดีที่สุดในช่วงเวลานี้
เจย์จ้องมองโรสด้วยความไม่พอใจละคนเย็นชา “โรส อย่าทำตัวน่าไม่อาย”
ในใจของโรสยังคงวนเวียนเรื่องความกำพร้าของเซ็ตตี้น้อย คืนนี้ช่างเป็นคืนที่ปัญหาไม่มีสิ้นสุด
ความเป็นแม่ทำให้เธอเป็นคนเข้มแข็งและไม่เกรงกลัว เจย์ เอเรส
บรรยากาศถูกแช่แข็งอย่างน่ากลัว ราวกับว่าจะประกายจะถูกจุดอย่างรวดเร็วด้วยควันไฟแห่งความขัดแย้ง
โรสพูดด้วยอารมณ์แห่งความดื้อดึง “ใครจะสนว่าคุณเอาใจฉันไหม? ในเมื่อยังมีสาว ๆ อีกมากมายที่อยากจะได้ดอกไม้จากคุณ ลองไปให้พวกเธอดูสิ เผื่อคุณอาจจะได้รู้สึกถึงความสำเร็จที่คุณไม่มีวันได้ไปจากฉัน”
โจเซฟินและเกรย์สันทั้งประหลาดใจและตกตะลึง
แม้ว่าโรสไม่ต้องการจะรับรักเจย์ แต่ทำไมเธอต้องหาเรื่องเขาอย่างหยาบคาย? หากไม่ใช่ว่าเธอต้องการจะสร้างปัญหา?
“พี่สะใภ้หยุดพูดเถอะนะคะ” ความกังวลของโจเซฟินทำให้เธออยากจะหาเข็มกับด้ายมาเพื่อเย็บปิดปากของโรส
เจย์จ้องมองใบหน้าที่ดูภาคภูมิใจของโรสราวกับมีดที่กรีดแทง
ทันใดนั้น เขาก้าวมาข้างหน้าก่อนจะแบกเธอไว้บนไหล่ “ฉันจะกลับมาจัดการเธอ ในตอนที่เรากลับมา”
โจเซฟินกลัวจนหน้าซีด “พี่ชายอย่าเพิ่งขู่คุกคามชีวิตของใครตอนนี้เลย”
“โจเซฟิน พาเซ็ตตี้น้อยไปส่งที่สวนบันทึกรัก”
หนึ่งชั่วโมงต่อมา
สวนบันทึกรัก
เจนสันและร็อบบี้น้อยกำลังจับจิ้งหรีดที่ตรงส่วนหน้าของสวน พวกเขาเห็นคุณพ่อแบกคุณแม่ที่ทั้งทุบและดีดขาใขณะเดียวกันก็ตะโกนไปด้วย “ท่านอาเรส ปล่อยฉันลง”
ร็อบบี้น้อยรับรู้ได้ถึงความไม่ปกติ เขาวิ่งไปตรงกลางถนนพร้อมกับดึงแขนของเจนสันไปด้วย พวกเขาดูเหมือนหัวหอมสีเขียวเล็ก ๆ ที่ติดอยู่กลางถนน “คุณพ่อ ปล่อยคุณแม่ลงนะครับ”
“หลบคุณพ่อ ถ้าลูกอยากได้น้องชาย” เจย์พูด
เจนสันยังคงงุนงง ในขณะที่ร็อบบี้น้อยดึงเขาไว้ข้าง ๆ
เจย์พาโรสเข้าไปยังห้องนอน เขาล็อกประตู และเหวี่ยงเธอลงบนเตียง
“เธอชอบหนีจริง ๆ ใช่ไหม?”
โรสมองที่เตียงก็รู้สึกกลัวขึ้นมา
“คุณคิดจะทำอะไร?”
เจย์เอื้อมมือไปปลดกระดุมเสื้อเผยให้เห็นลูกกระเดือกที่น่าหลงใหล
