ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! - บทที่ 285

ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 285

ที่ชั้นล่าง เซ็ตตี้น้อยที่ยังน้ำตาคลอเบ้าอยู่ในอ้อมกอดของโจเซฟิน “คุณน้าโจเซฟินคะ ทำไมคุณลุงถึงรังแกคุณแม่”

โจเซฟินมองใบหน้าที่ใบหน้าที่งดงามดั่งหยกของเซ็ตตี้น้อย เธอช่างเรียบ ไร้ซึ่งร่องรอยแห่งมลทินในดวงตาของเธอ

“เซ็ตตี้น้อย คุณลุงไม่ได้รังแกคุณแม่ของหลาน…” โจเซฟินไม่รู้จะอธิบายอย่างไร

“คุณน้าโกหกหนู คุณลุงกัดคอคุณแม่ หนูเห็นรอยช้ำตั้งหลายอัน” เซ็ตตี้น้อยร้องไห้สะอึดสะอื้นจนน้ำตาไหลอาบแก้ม

โจเซฟินตบหน้าผากของตัวเอง เธอไม่รู้อธิบายอย่างไรดีกับเซ็ตตี้น้อย

ไม่นานจากนั้น เจย์และโรสเดินลงมาจากชั้นบน โรสเปลี่ยนมาใส่ชุดของเธอและเลือกที่จะใส่เสื้อสเวตเตอร์แคชเมียร์สีเขียวคล้ายต้นหญ้าคอสูงเพื่อจะได้ปิดบังคอของเธอ

เซ็ตตี้มองไปที่เจย์ราวกับกำลังเห็นศัตรูจากชาติที่แล้ว ทันใดนั้นเธอก็ก้มหัวลงและทำท่าทางประจำตัวเมื่อเธอเกลียดใครสักคน

เธอกลอกตาขึ้นจนเห็นแต่ตาขาว มันช่างดูน่ากลัว จนโจเซฟินร้องออกมาด้วยความตกใจ

“เซ็ตตี้น้อย ใครสอนหลานให้ทำท่านั้น”

โรสตกใจเล็กน้อย เพราะเธอเป็นคนสอนเซ็ตตี้น้อยให้ทำท่าประจำตัวนั้น การทำท่านี้ไม่ใช่พฤติกรรมของโรส แต่เป็นพฤติกรรมของแองเจลีน

แล้วก็เป็นไปอย่างที่คิดไว้ โจเซฟินตกใจมากและตะโกนออกมาว่า “พี่ชายพฤติกรรมนี้ ไม่ใช่ของแองเจ…”

โจเซฟินตระหนักขึ้นมาได้ว่าเธอได้ทำให้เสียบรรยากาศ เธอรีบปิดปากของเธอเพื่อไม่ให้คำต่อไปหลุดปาก

ชื่อของ ‘แองเจลีน’ เป็นเหมือนเข็มที่ทิ่มแทงใจของโรส เธอชำเลืองมองสีหน้าของเจย์อย่างไม่สบายใจ เธอพยายามวัดจากสีหน้าของเขาว่าจะมีปฏิกิริยาอย่างไรเมื่อได้ยินชื่อ ‘แองเจลีน’

ตั้งแต่ต้นจนจบการตอบสนองของเจย์ยังคงนิ่งสงบ

คลื่นแห่งความโศกศร้าล่องลอยอยู่ในดวงตาของโรส

ดูเหมือนว่าไม่ว่าแองเจลีนจะรักเขามากแค่ไหน แต่เขาก็ไม่เคยตอบสนองความรักของเธอเลย

โรสเอื้อมมือคว้าเซ็ตตี้มากอดไว้ในอ้อมแขนอย่างแผ่วเบา เธอยื่นมือออกไปปิดตาของเซ็ตตี้น้อย เมื่อคลายออกดวงตาของเซ็ตตี้น้อยก็กลับกลายเป็นปกติ

“เซ็ตตี้น้อย หนูเสียมารยาทกับคุณลุงไม่ได้นะคะ” โรสตำหนิเซ็ตตี้น้อยเบา ๆ

เซ็ตตี้น้อยจ้องมองไปที่เจย์ด้วยความโกรธเกรี้ยว เธอยื่นมือเล็ก ๆ ออกมาเพื่อดึงคอเสื้อสูงของโรสลง เธอกระซิบคุณแม่อย่างอ่อนโยนและเอาใจใส่ “คุณแม่เจ็บไหมคะ?”

หูของโรสพลันเปลี่ยนเป็นสีแดงเล็กน้อย เธออับอายจนแทบจะตายได้เลย

เจย์มองไปที่เซ็ตตี้น้อย เจ้าก้อนน้อยก้อนนี้กระทำกับโรสได้ดีจริง ๆ

เขาอาจจะไม่เกลียดเธอก็ได้ หากเธอทำตัวดีกับเขาให้ได้สัก 1 ส่วน 4 ที่เธอปฏิบัติต่อโรส

“เซ็ตตี้น้อย รอยพวกนี้ไม่ทำให้คุณแม่เจ็บเลยค่ะ คุณลุงช่วยคุณแม่ดูดเชื้อโรคออกจากคุณแม่ จำไม่ได้หรอ? ทุกครั้งที่หนูไม่สบาย แม่ก็ดูดเชื้อโรคพวกนี้ออกจากคอหนูเหมือนกัน”

เซ็ตตี้น้อยยกแขนเสื้อขึ้นเช็ดน้ำตา “จริงหรือคะ?”

“ใช่ค่ะ หนูเข้าใจคุณลุงผิด” โรสพูด

เซ็ตตี้น้อยจึงขอโทษเจย์อย่างเชื่องช้า “คุณลุงอาเรส หนูขอโทษค่ะ”

เห็นได้ชัดว่าเจย์ไม่เห็นด้วยกับการโกหกด้วยเจตนาดีของโรส “ทำไมเธอไม่บอกเรื่องจริง” เขาถามอย่างเย็นชา

“ความจริง?” สีหน้าโรสดูลังเล

เด็กคนนี้ยังเด็กมาก ดังนั้นการที่เธอจะต้องมาได้ยินเรื่องราวระหว่างผู้หญิงและผู้ชายจะเหมาะสมได้อย่างไร?

เจย์เห็นใบหน้าของโรสที่พลันเปลี่ยนเป็นสีแดงและท่าทางเขินอายของโรสเขาจึงพูดว่า “อย่าเข้าใจผิด”

โรสตกใจ เขาหมายถึงอะไร?

เจย์หันไปมองเซ็ตตี้ “คุณลุงจะแต่งงานกับคุณแม่ของเธอ”

เซ็ตตี้น้อยหน้าบึ้งตึงดูเหมือนจะไม่ได้ยินดีด้วย และแสดงออกอย่างชัดเจน

โจเซฟินตกใจมากจนเหมือนตาจะหลุดจากเบ้า เธอตกตะลึงจนพูดไม่ออกทันทีที่ได้ยินข่าวใหญ่ประจำศตวรรษ